Saudades de Portugal

Twee jaar geleden ben ik samen met mijn vriend, drie honden en twee katten van Bonaire naar Portugal verhuisd. Na 13 jaar Caribbean werd het tijd voor iets anders. Ik werkte daar als televisieregisseur en duikinstructeur. Mijn vriend had al 18 jaar een eigen dierenartsenpraktijk. Hij had ooit gezegd, als ik wegga van Bonaire, wil ik naar Portugal. Dus toen we de boel verkocht hadden op Bonaire zijn we vertrokken richting Portugal.

Aldaar zijn we neergestreken op het platteland van de Ribatejo, net boven de rivier de Taag. Vanaf het vliegveld in Lissabon is het een uur rijden en binnen een uur ben je ook op het strand van Nazaré. Ook het stadje Tomar is dichtbij en daar op een terrasje in het oude centrum hebben we besloten dat we in deze streek gingen wonen. Het is een heuvelachtig landschap vol vijgen- en olijfbomen. Sommigen zijn heel erg oud, soms wel eeuwenoud zoals deze ‘Oliveira do Mouchão’.

Er stromen naast de Tejo, meerdere riviertjes door het landschap zoals de Alviela en Almonda. Dat is een genot, want er zijn overal rivier strandjes te vinden (praias fluviais) en die zijn perfect om te picknicken of om te zwemmen in de zomer. Er zijn ook watervallen te vinden en die vaak het mooiste zijn als het net heeft geregend, zoals de Cascata da Fórnea.

Na de Caribbean was het natuurlijk wel even wennen, en dan vooral aan de temperatuur. In het begin zat mijn vriend nog op Bonaire om daar alles af te ronden. Ik was onze nieuwe omgeving al aan het verkennen. Ik dacht nog er staan overal palmbomen, dus echt koud wordt het niet. Ik kreeg -4 °C graden om mijn oren… En hier op het platteland heeft geen enkel huis centrale verwarming en zo ook de onze niet. De katten lagen ’s nachts met mij onder twee dikke dekbedden en de honden probeerden overdag elk zonnestraaltje op te vangen op de patio.

Na 2,5 maand kwam mijn vriend ook definitief over en hij kon meteen genieten van het voorjaar, de mazzelaar. Samen zijn we echt begonnen aan een nieuw leven. We hebben de tijd genomen om te wennen, de taal te leren en ons huis op te knappen. We mountainbiken een paar keer per week, het is een perfecte manier om het gebied hier te leren kennen. We gaan dus ook twee keer per week naar school om Portugees te leren. Dat is echt heel pittig en vooral een kwestie van niet zeuren en doorzetten. Gelukkig is het ook leuk en gezellig in de klas. ’s Zondags doen we meestal uitstapjes naar kastelen, kloosters of kathedralen en gaan we vaak picknicken bij een riviertje.

Afgelopen maand hebben we de sleutel gekregen van een nieuw pand, dus nu wordt het echt spannend. Ons plan is om een alojamento local te beginnen, een vakantieverblijf in het dorpje Alcorochel, op een paar minuten rijden van waar we wonen. We gaan komende tijd aan de slag om het grote pand geschikt te maken voor toeristen. De buitenkant moet worden geverfd, het nodige papierwerk moet worden gedaan en een vergunning aangevraagd. Het pand is nog leeg en alle ruimtes willen we uiteraard graag stijlvol inrichten. Genoeg te doen dus de komende tijd. Eén groot voordeel, het pand heeft centrale verwarming voor de koude winteravonden!

In de winter is alles groen, de sinaasappelbomen hangen vol en de takken buigen door de zwaarte van de vruchten. We hebben er nu ruim 3500 vierkante meter terrein bij, helemaal vol met noten- en fruitbomen. Het gaat een hoop werk worden, zo’n groot huis met terrein maar ik heb er zin in. Als ik vanaf het balkon naar het uitzicht kijk over de vallei en het Serra de Aire gebergte, denk ik het komt wel goed. Ik ben benieuwd hoe snel we open kunnen en de eerste gasten kunnen ontvangen. We gaan het zien….!

Fialka en haar vriend Jan zijn sinds december 2022 eigenaar van een karakteristiek pand in het dorpje Alcorochel. Komende maanden gaan ze het huis geschikt maken als alojamento local, een vakantieverblijf. Binnenkort kun je ze volgen op hun nieuwe website, Facebook en Instagram.