Saudades de Portugal

Rond een uur of 04:00 ’s nachts wekte mijn moeder ons met een opgetogen stem. “Kom schatjes, tijd om te gaan”. Op de achterbank van de auto had ze een bed klaargemaakt. Op deze minimale vierkante meter deelden mijn zus en ik als kids, ongeveer 2.100 kilometer van Amsterdam naar Portugal, de ruimte. Zonder navigatie. Zonder airco. Tot aan Zuid-Frankrijk ging dat goed, maar in Spanje was het onder de hete zon flink afzien. Onze jaarlijkse bestemming was het pittoreske Paredes de Coura in het Noorden van Portugal. Op vakantie naar de plek die ik nu, tijdens mijn laatste bezoek vele jaren later, pas ben gaan waarderen als het “Toscane van Portugal”.

Ik ben weer op vakantie in Portugal en besluit mijn vaste stek in Cascais in te ruilen voor een paar dagen in het groene hart van het noorden, Paredes de Coura. Dit keer wil ik het ervaren als een “toerist” en niet als een bezoeker aan het geboortedorp van mijn familie. Mijn online zoektocht levert me, los van een festival dat er wordt georganiseerd, niet heel veel op. Geen artikelen met daarin een spannende ranking als “het best bewaarde geheim van Portugal”. Dan maar zelf op ontdekkingsreis en “locals” raadplegen. Ik bel mijn oom Manuel. Hij komt er vandaan en begrijpt waarnaar ik op zoek ben. Binnen elke uren ontvang ik een verslag met daarin de top bezienswaardigheden, mét historische toelichting. Met zijn aanwijzingen begin ik aan mijn reis.

Foto: Candido Brandão

Bij het naderen van Paredes de Coura voel ik dat gelijk aan mijn ademhaling. En niet alleen van de opwinding. Door de hoge ligging en zeer schone lucht is deze plek als sinds oudsher een ultiem recept voor longpatiënten. Ik rij door woest gebergte, vele bochtjes en een bosrijke omgeving. Hier en daar een waarschuwingsbord dat vraagt op te letten voor overstekend vee. Bij elke scherpe S-bocht neem ik gas terug. Een telefoongesprek voeren of als bijrijder appen heeft hier, rijdend door de bergen, totaal geen zin. Het bereik is minimaal. Ik zie het als een uitnodiging om te genieten van het uitzicht en vervolg mijn weg door oude karaktervolle dorpjes. In een flauwe bocht moet ik stevig afremmen voor een groep overstekende schapen. Ze nemen flink de tijd. Ik merk dat ik ongeduldig word en op mijn horloge kijk. Een duidelijk trekje van een opgejaagd Amsterdams stadsmens. Bewust van mijn eigen gedrag leun ik achterover. Genietend van het uitzicht krijg ik een deja-vu: de omgeving doet mij sterk denken aan een rondreis die ik ooit door Toscane maakte. De gelijkenis is treffend.

Foto: Candido Brandão

Aah ik kan weer optrekken…..In de verte zie ik het authentieke Paredes de Coura al liggen. Het lijkt na die jaren nog onveranderd. De zon schijnt volop en terrasjes zijn uitgestald. Gelijk de auto parkeren en verkoeling zoeken. Ik wandel richting rivier “Rio Coura”. Uit deze rivier wordt de forel gevist die lokale restaurants vers uitserveren. Het geluid van het stromende water in combinatie met al het groen brengt mijn lijf direct in volledige ontspanning. In de verte zie ik een podium gebouwd worden en ik vraag me af of er een lokale band komt optreden. Ik had er niet verder naast kunnen zitten. Ik raak in gesprek met de organisator van het alternatieve rockmuziek festival dat over een paar dagen gaat plaatsvinden. Jaarlijks trekt dit festival meer dan 100.000!!! bezoekers uit binnen-en buitenland! Het is Pinkpop maar dan “Portugese stijl” en dat op een plek dat niet meer dan 15.000 inwoners heeft. Bands van over de hele wereld komen er optreden. Hij merkt aan mijn gezichtsuitdrukking dat, na het opsommen van alle bekende rockbands, dit niet helemaal mijn muziekgenre is. Rockende muziekliefhebbers, dansend in een idyllische groene omgeving met een stromend riviertje op de achtergrond. De tegenstrijdigheid ervan boeit me enorm.

Foto: Candido Brandão

Foto: Candido Brandão

Het einde van de middag nadert en onderweg naar mijn verblijfplaats haal ik gegrilde kip piri-piri. Ik logeer bij mijn ouders en we eten vandaag met familie. De tafel wordt buiten gedekt met uitzicht op de bergen. Mijn oom Manuel en tante schuiven aan. “En wat staat er morgen op je programma?”, vraagt mijn oom. “Corno de Bico”, geef ik aan. “Goede keuze”, bevestigt hij. “Beschermd natuurgebied waar je echt mooi kan wandelen en bijzondere diersoorten kunt spotten. Vergeet onderweg niet te stoppen bij de Ponte Romana dat in de middeleeuwen werd gebruikt voor een bezoek aan Santiago!” Mijn oom neemt mij verder mee in de geschiedenis en vertelt vrolijk verder over hoe Paredes de Coura ooit is gered van annexatie door de Spanjaarden. En dat allemaal door een slimme truc van een herder. Het is weer als vanouds gezellig. We eten terwijl de krekels luidkeels van zich laten horen. Ik kijk ik uit over het immense groene landschap. Zonder te beseffen spreek ik hardop uit dat ik mij nooit goed heb beseft hoe mooi het hier eigenlijk is! Mijn familie kijkt me met enige verbazing aan en geeft me de “I told you so!” blik.

Foto: Astrid Eisch

Een paar dagen later stap ik uitgerust in mijn auto om aan de terugreis naar Cascais te beginnen. Mijn moeder komt nog aangerend met in de rechterhand een tas gevuld met haar eigen biologische tomaten, uien, flesjes wijn en olijfolie. Ze gaat op zoek naar het laatste gaatje in mijn kofferbak. Zo ging het vroeger ook altijd al toen we kinderen waren en het inpakken was begonnen voor de reis terug naar Nederland. De achterbak ging altijd tot de nok toe gevuld.

Ik start de auto. De airco blaast gelijk vol in mijn gezicht. Mijn navigatie licht op en geeft aan dat mijn bestemming in Cascais op vier uurtjes rijden ligt. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Gelukkig is er al die jaren van onze bezoekjes aan Portugal heel veel onveranderd gebleven…maar godzijdank voor de airco en de navigatie!

Carla de Barros Barbosa

Carla is gastblogger voor Saudades de Portugal. Ze woont in Amsterdam en is mede-eigenaar van het communicatieadviesbureau Linden & Barbosa. Ze adviseert bedrijven over positionering, merkstrategie en branding. Carla is van Portugese afkomst en reist meerdere keren per jaar naar Portugal. Ze bezoekt dan nieuwe adresjes, plekken en regio’s waar ze niet eerder is geweest. Haar uitvalbasis in Portugal is Cascais en Lissabon. Meer weten? Neem bijvoorbeeld een kijkje op haar Instagram.