Saudades de Portugal

In augustus 2018 kochten we een stuk grond in Fuseta, in de Oost-Algarve. Te gek! Onze droom om een kleinschalig vakantieresort te bouwen werd werkelijkheid. Vol energie én plannen gingen we aan de slag. Je voelt ‘m al aankomen… het duurt allemaal ‘wat’ langer. Over een lange adem hebben, een lesje loslaten en nieuwe Portugese avonturen. Lees je mee hoe onze weg gaat?

Waarheen?

Wij zijn Astrid en Serge en wonen en werken nu nog in Nederland. Al jaren willen we graag in Zuid-Europa een kleinschalig vakantieverblijf opzetten. Waar we andere mensen van een heerlijke vakantie willen laten genieten. Eerst keken we naar Italië en Spanje. Tot een goede vriendin de tip gaf om eens in Portugal en specifiek in de Oost-Algarve te gaan kijken. Ze vond het echt wat voor ons. En inderdaad, we waren verkocht! Na een paar dagen al, maar dat durfden we toen nog niet naar elkaar uit te spreken. Een maand ‘rondtrekken’ in deze kleine regio was voor ons precies drie jaar geleden het startpunt om serieus op zoek te gaan.

Gosto Fuseta

Wat trekt ons dan zo aan? Toen we de eerste keer het charmante dorpje Fuseta inliepen, waren we op slag verliefd. Op de prachtige ligging aan de kust midden in de Ria Formosa. Op de lieve straatjes met de traditionele Portugese huisjes, de BBQ-restaurants, de leuke terrasjes, de relaxte en vriendelijke sfeer. Maar ook de bedrijvigheid in het haventje. In dit dorpje werken en wonen Portugezen. Ook in januari.

We droomden van een plek in Fuseta. Vergeet het maar, zei Serge. Daar vinden we nooit wat binnen ons budget en met onze plannen. Misschien dan wél ergens in de buurt van het dorpje?! We besloten te zoeken in het gebied tussen Olhão en Tavira. Dat vinden we zelf het mooiste stukje. Eens kijken of dat gaat lukken.

Kijken, kijken, gelijk kopen?

In januari 2018 begon dan onze eerste zoektocht. Dat deden we bewust in de winter. Vinden we het dan nog steeds zo mooi en leuk? Is alles dicht? Zijn het spookdorpjes geworden buiten het seizoen? Niets van dat alles bleek gelukkig waar. We hadden nog hetzelfde fijne gevoel. En er was genoeg te beleven. Met verschillende makelaars gingen we op pad. Alles keurig voorbereid en ingepland als echte Nederlanders. Hélemaal in-control.

We zagen veel in die week. Ruïnes, huizen, boerderijen en stukken grond. Vlakbij de kust, maar ook meer het binnenland in. Zo kregen we een goede eerste indruk. Je gaat hét plekje natuurlijk niet gelijk vinden, toch?! Totdat we zelf bij toeval een oude boerderij zagen bij een andere makelaar. Die boerderij was veelbelovend. Maar toen de makelaar onze liefde voor Fuseta hoorde, nam ze ons mee naar een stuk grond aan de rand van het dorpje.

En toen ging het hard

Het stuk grond was kleiner dan we in gedachten hadden en de plek zelf een woonwijkje en geen landelijke omgeving zonder buren in het zicht. Maar hey, het is in Fuseta!! Op loopafstand van het strand en dorpje. De bouwmogelijkheden waren beter dan we hadden durven dromen. We konden alles nieuw bouwen. De prijs was binnen budget. Hoe goed wil je het hebben? We werden steeds enthousiaster. We lieten onze kersverse Portugese advocaat onderzoek doen naar de grond, eigenaren en vergunningen.

En harder

Terug in Nederland gaf de advocaat groen licht. Dat was ons teken om een bod uit te brengen. Zo spannend… Tot onze grote vreugde (en schrik) werd ons bod de volgende dag al geaccepteerd. Wat hebben we gedáán? Op dat moment kun je maar één ding doen: champagne drinken!!

Van een geaccepteerd bod rolden we door naar het voorlopig koopcontract in mei. Wat waren we blij met al het goede werk van onze advocaat. En zo stuiterden we slechts een paar maanden later binnen bij de notaris om te tekenen. In augustus 2018 waren we ineens grootgrondbezitter van ons eigen stukje grond in Fuseta. We’re on a roll!

En toen langzamer…

Dat eerste half jaar ging als een speer. Er waren in het koopproces nog wel wat spannende momenten, maar dat liep allemaal goed af. Vol energie gingen we samen met een architect aan de slag met mooie ideeën en een planning.

De klad kwam erin toen we fase 1 van de plannen bij de Câmara (gemeente) inleverden. Alle vaart was eruit… We waren nu overgeleverd aan de bureaucratie van de gemeente. Een goed lesje ‘loslaten’, want we werden regelmatig gechallenged. De gebruikelijke behandeltermijn van drie maanden werd acht maanden. En dan ben je pas bij fase 1 van 4…

We zijn het snelle ritme in Nederland gewend. Hup en door naar het volgende. In Portugal willen we wel een ander ritme. Maar zolang we nog wonen en werken in Nederland, wijzig je dat niet zomaar. Dus proberen we lekker door te knallen. De meeste Portugezen denken daar anders over. ?

En nog langzamer…

Extra trekken en duwen hielp dus niet… Wat ook niet hielp was een fout van de gemeente, waardoor we zelfs een klein stukje van onze grond moesten inleveren en de tekeningen moesten aanpassen. En er kwam regelmatig een verrassing om de hoek kijken. Meestal geen leuke. Ook al hadden we ons nog zo goed voorbereid. Dat het lang zou gaan duren, wisten we. Maar langer dan 1,5 jaar voor de eerste fases? No way!

We besloten het anders aan te pakken na een tip van een aannemer. Een geldige versnelde procedure om je bouwvergunning te krijgen. Waar je zelf meer controle hebt over de planning. Dat liep eigenlijk wel lekker. Tot corona zijn intrede deed…. Dat had natuurlijk niemand kunnen bedenken!

En zo zitten we nu nog lekker in Utrecht. Geen straf hoor! De geplande trips naar Portugal van de afgelopen tijd gingen niet door. Op afstand zaken regelen, blijkt geen garantie voor succes. En dus duurt wachten nóg even wat langer.

Até próxima!

Astrid & Serge bouwen in Fuseta het kleinschalige vakantieresort Celebra a Vida. Vier het leven! Wil je meer weten over hun weg naar de Oost-Algarve? Lees dan hun blog of volg ze via Facebook en/of Instagram. En natuurlijk de maandelijkse blog op Saudades de Portugal.