Deze maand logeerde mijn Nederlandse vriendin Jacqueline bij mij. Ze is jaren geleden samen met haar man in Portugal geweest, twee dagen Porto en twee dagen Lissabon. Te kort om een goed beeld te krijgen. Leuk om met haar de stad in te gaan. Het weer was niet top, maar op momenten goed genoeg om terrasjes aan te doen.
Heerlijk rondgelopen en lekker geluncht bij Casa do Alentejo, midden in de Baixa (centrum, lage deel). Een onopvallend gebouw, je loopt er zo aan voorbij. Aan de binnenkant groots met veel Moorse details. Van oudsher is het een herensociëteit. De kaart was redelijk beperkt, maar verrassend. Alles in het kader van de Alentejo. Vooraf een chouriço (worstje) op een aardewerken schaaltje met een vuurtje eronder. Daarna amêijoas (schelpjes) en pittig gekruid varkensvlees. Veel koriander, daar houden Portugezen van. Prachtige Alentejo wijn erbij. Vriendelijke bediening en alles goed betaalbaar, geen toeristenprijzen hier.
Die toeristenprijzen waren er wel op de Chiado. Daar hebben we later die week op een terras een glas ‘huiswijn’ gedronken. Oeps… 9 euro per glas zagen we achteraf. Maar ok, we zaten eerste rang en hebben genoten van zangers die om beurten hun performance kwamen doen. Meestal heb ik daar niet zoveel mee. Maar dit keer was het prachtig! Veel mensen bleven stilstaan. Tevreden verder gelopen, even wat winkeltjes kijken.
Mijn vriendin en ik hebben een serviezen fetisj. Dus op naar de Vista Alegre winkel op de hoek. Je raakt er niet uitgekeken! Ze hebben een samenwerking met de Bordallo Pinheiro, bekend van het Portugese aardewerk. Wil je er meer over weten? Marlou heeft hier eerder een artikel aan gewijd. Mijn vriendin kocht voor mij een stenen stokvis om in mijn keukentje te hangen. Ik aasde daar al langer op (mooi figuratief). Superlief! Voor zichzelf koos ze een grote rode vis. Goed verpakt, het moest als handbagage mee naar Nederland. Is goed gelukt, trouwens!
Het Culturele Centrum van Belém hebben we alleen aan de buitenkant bezocht. Als je naar het Jeronimus Klooster bent geweest dan herken je dit gebouw vast wel. Ik bedoel die wit/beige blokkendoos schuin aan de overkant. De meeste Portugezen vinden dit gebouw spuuglelijk. Ik denk daar anders over. De kleur past goed in de omgeving en de architectuur geeft een spannende tegenstelling. Er is veel te zien en te doen. Aan de buitenkant de galerij met winkeltjes en een leuk koffietentje waar je prima kunt lunchen. Op de binnenplaats bij de hoofdingang een paar galerietjes en een top-ijssalon. Daar is ook de entree voor het Berardo museum (hedendaagse kunst). Hun collectie is niet groot, maar wel bijzonder. Als je geluk hebt, dan is er een evenement aan de achterkant van het gebouw. Meestal staat dat wel ergens aangegeven. Als je daar een grote witte tent ziet, dan zit je goed.
Eind vorig jaar was er een Alentejo Wijnfestival. Drie van mijn favoriete wijnhuizen stonden daar met een stand: Herdade dos Lagos, Adega de Redondo en Quinta do Casal Branco. We hebben prachtige wijnen geproefd! Vinhas Velhas, maar ook nieuwe vintages, net op de markt. In Portugal zijn ze te koop in de supermarkt (slijterijen kennen ze hier niet zo). In Nederland via mijn online wijnwinkeltje. Quinta do Casal Branco heb ik onlangs met een groep bezocht vanuit mijn wijnclub tijdens een wijnreis. Iedereen was enthousiast over dit familiebedrijf, met Nederlandse roots vanuit het verre verleden.
Begin maart ga ik terug naar Amsterdam. Ook weer heerlijk. Naar de kinderen, kleinkinderen en vrienden. Ik hoop dat we dan zachtjes aan richting voorjaar gaan….
Liefs-Joke
Joke woont de ene helft van het jaar in Lissabon en de andere helft in Amsterdam. Ze importeert Portugese wijn via haar webshop Through the Grapevine. Van oudsher heeft ze een nauwe band met Portugal. Belém is de wijk waar haar huisje staat. Daar gebeurt het allemaal! Ze vertelt je er graag meer over.
