Saudades de Portugal

Ik weet niet wat het is, maar keer op keer als ik Portugal eventjes ‘verlaat’ heb ik na een paar dagen een soort heimweegevoel. Maar als ik dan weer thuis ben voelt het altijd wel dubbel zo fijn.

Onlangs was ik tien dagen de hort op. Ik was in Budapest om vervolgens een week in het Roeemeense Cluj te bivakkeren. Daar deed ik verslag van de Europese kampioenschappen turnen. Het was superleuk, maar halverwege de trip sloeg plots die gekke heimwee toe.

Begrijp me overigens niet verkeerd als ik het over heimwee heb hoor. Ik bedoel, ik kon gewoon nog slapen en normaal functioneren. Nee, het is meer een soort van gevoelskwestie.

Toen ik nog in Nederland woonde had ik daar bovendien nooit last van. Oke, een keertje dan. Dat was toen ik drie weken in Tokyo was. Ze spraken er slecht Engels en de rijstmaaltijden kon ik op een gegeven moment gewoon niet meer zien. Ik verlangde ontzettend naar een bord hutspot en gewoon naar Nederland in het algemeen.

Heimwee

Verder heb ik nooit heimwee naar Nederland gehad. Naar Portugal echter des te meer. Dat had ik al als we weer thuis waren in Nederland na een lange zomervakantie in mijn favoriete land.

Portugal heeft altijd een speciaal plekje in mijn hart gehad en dat heeft het nog steeds. Vorig jaar besloot ik om er te gaan wonen en ik heb tot op heden nog altijd geen spijt van die beslissing.

Nee, de heimwee is stiekem groter geworden. Ik wil altijd graag weer ‘terug’ als ik even op reis ben. Terug naar waar ik woon en naar mijn idee ‘thuishoor’. Ik voel me namelijk zo ontzettend op mijn plek in Portugal.

Onlangs schreef ik deze blog over die gekke heimwee naar Portugal. Wat ik vaak het meeste mis? De relaxte houding van de Portugezen (geen stress), het prachtige weer en natuurlijk de lekkere maaltijden.

Het leven in Portugal maakt me rustig en vrolijk. Geen haast, (bijna) altijd mooi weer en veel vriendelijke mensen om je heen. Wat wil een mens nog meer?

Eerste keer?

Toen ik laatst vanaf het vliegveld in Lissabon met een Uber naar huis reed vroeg de chauffeur of het mijn ‘eerste keer’ in Portugal was. Hell no, dacht ik.

Ik lachte en zei dat ik er woonde. Oeps, zei hij. Om het gesprek op gang te houden (en de autorit wat gezelliger te maken) vertelde ik hem over mijn heimwee. Hij dacht daardoor dat ik voor lange tijd was weggeweest. Toen ik aangaf dat ik ‘slechts’ tien dagen in het buitenland was geweest moest hij lachen. ‘Saudades’ zei hij. Al gauw vertelde hij dat hij daar ook regelmatig last van had tijdens zijn reizen.

Ha, ik voelde me meteen een stuk minder gestoord. Het gaf me een goed gevoel. Zie je nou wel, Portugal doet gewoon iets met je. En stiekem kan geen mens uitleggen wat dat nou precies is.

Ik stapte de auto uit en ging mijn appartement binnen. Mijn koffer uitpakken was een zorg voor later. Nee, ik moest en zou eerst even op het balkon staan. Gewoon, om de straat te bekijken en van de zon te genieten. Ik ben weer thuis! Thuis in Portugal.

Iedere eerste donderdag van de maand kan je meer lezen over mijn leven in Portugal. Daarnaast kun je me ook volgen via mijn eigen website Bom Dia Lisa, waar ik dagelijks blog over journalistiek, sport en reizen. Neem zeker eens een kijkje en als je wilt… check (en like) mijn Facebook-pagina eens!