Saudades de Portugal

De tijd vliegt. Inmiddels woon ik alweer ruim een jaar in Lissabon. En bovendien zitten we alweer in de vierde maand van het jaar. De zomer is weer in aantocht en dat zorgt bij mij altijd voor een ontzettend blij gevoel. Spijt van mijn keuze om te verhuizen naar Lissabon heb ik nooit gehad. En nog steeds niet. Ik voel me ontzettend op mijn plek en bovendien heb ik het idee dat ik sterker ben dan ooit.

Daar schreef ik onlangs al over op mijn eigen blog (lees het hier). Die hele riedel zal ik dan ook zeker niet gaan herhalen. Onlangs vroegen Willeke en Marlou me om eens een inkijkje te geven in mijn dagelijkse rituelen. De vraag is immers: heb ik al wat typisch Portugese rituelen overgenomen? Het antwoord op die vraag kan ik je nu al geven: ik denk namelijk van wel. Maar stiekem heb ik ook nog voldoende Nederlandse trekjes.

Mijn dag

Omdat ik werk als freelance journalist is geen dag hetzelfde. De ene dag hang ik ongeveer elk halfuur aan de telefoon, de andere dag ben ik alleen maar verhalen aan het tikken. Soms doe ik dat op een terrasje of vanuit een koffietent, maar soms zit ik liever thuis.

Toch zijn er wel wat ‘standaard’ dingen die ik (vrijwel) elke dag doe. Zo wandel ik elke ochtend rond 06:45 (na een klein ontbijt) richting mijn trainingslocatie. Bij The Bakery CrossFit aan Rua Gomes Freire train ik elke ochtend om 07:00. Nou ja, afgezien van de zaterdag dan. Want dan trainen we ’s middags. Elke ochtend loop ik over de Largo de Intendente waar ik de caféhouders hun terrasjes zie klaarzetten. Aan de overkant van de straat groet ik dagelijks de eigenaar van een kleine cafetaria. Hij zal wel denken: die is gek, zo vroeg over straat in sportkleren. Tja, toch zitten de lessen regelmatig helemaal vol. Zelfs om 07:00 uur ’s ochtends. CrossFit is voor mij het perfecte begin van de dag. Na de training stap ik gauw onder de douche om vervolgens mijn werkdag te beginnen.

Supermarkt

Als ik tussen het werken door een bezoek moet brengen aan de supermarkt dan trek ik daar steevast ruim een half uur voor uit. Niet omdat ik zoveel boodschappen moet doen, maar omdat de Portugezen het ‘drie in de rij, kassa erbij’ principe niet hanteren. Nee, ze laten je liever minutenlang in de rij wachten. En alles gaat simpelweg op z’n gemakje. Haast? Welnee, daar doen de Portugezen niet aan. Inmiddels heb ik wel geleerd om te wachten en om geduld te hebben. Moet ook wel als je in Portugal woont. Ik heb me leren aanpassen aan de rest van de bevolking. Stiekem ook best wel relaxed hoor, niet altijd zo gestrest te hoeven zijn!

Lunch

De Portugezen nemen overal graag de tijd voor. Zo ook voor de lunch. Daar kunnen ze zo anderhalf uur over doen. Komt ook omdat ze tussen de middag warm eten (en niet gewoon een broodje kaas), maar toch. Dat is dan weer iets waar ik me nog niet aan heb aangepast. Af en toe eet ik best eens een uitgebreide lunch, maar niet elke dag. Nee, geef mij dan maar een uitgebreide avondmaaltijd.

Geen probleem overigens, want dat doen de Portugezen ook. En daar doe ik dan ook graag aan mee. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet elke avond uitgebreid kook, want soms is het stiekem veel goedkoper om ergens even te gaan eten. En dat doe ik dan ook graag, samen met vrienden en vriendinnen.

Overigens zijn die – over het algemeen – allemaal Portugees. En dat vind ik ook wel fijn. Want ja, waarom woon ik anders in Portugal? Om toeristen of expats te ontmoeten? Nee, dat denk ik niet ;-). Natuurlijk ken ik er wel een aantal, maar je begrijpt wat ik bedoel. Bevriend zijn met Portugezen helpt me bovendien om mijn Portugees te blijven onderhouden en verbeteren.

Iedere eerste donderdag van de maand kan je meer lezen over mijn leven in Portugal. Daarnaast kun je me ook volgen via mijn eigen website Bom Dia Lisa, waar ik dagelijks blog over journalistiek, sport en reizen. Neem zeker eens een kijkje en als je wilt… check (en like) mijn Facebook-pagina eens!