Saudades de Portugal

Er wordt aan me geschud. “Hij staat weer op ttt”. Met moeite krijg ik mijn ogen open en kijk verdwaast naar het gezicht van Margriet. De slaapkamer is nog donker en Margriet bevindt zich aan de verkeerde kant van ons bed. Ik word nog eens stevig door elkaar geschud en code “ttt” wordt herhaald. Ineens ben ik klaarwakker. Sh… vloek ik binnensmonds en spring zuchtend uit bed, weer “ttt”, dat is vreemd.

In het afgelopen hoogseizoen kregen we een paar keer dezelfde melding. Geen pretje. DISPARO TÉRMICO is de Portugese uitleg op de schakelkast van onze waterpompinstallatie. Uitgeschakeld vanwege oververhitting. Hier in de campo heeft ieder zijn eigen watervoorziening. Geen elektra of vreemde meldingen van je schakelkast betekent GEEN water. Voor ons een nachtmerrie en zeker niet fijn als je vakantiehuizen en hutten vol zitten met gasten die ´s morgens willen douchen en hun ontbijt-eitje willen koken, niet fijn omdat de vraag is WAAROM die oververhitting plaats vindt en niet fijn omdat er reeksen van fouten kunnen zijn, de ergste variant is een opgedroogde boorput.

Lang geleden, we waren zo´n zes jaar bezig, viel ineens de waterpomp uit. Bellen met de leverancier leverde een ellenlange lijst van ergernissen op aan steeds weer opnieuw gemaakte en niet nagekomen afspraken. Benadrukken dat er spoed achter zat, dat we gasten hadden, dat de bomen verdroogde, niets motiveerde de man om snel het euvel op te komen lossen. Uiteindelijk werd het mij te veel en koelde ik mijn woede door zelf de pomp met vijftig meter buis en al uit de boorput te trekken. Een krachtpatserklus die me nu niet meer zou lukken. Het bleek toen een gekneusde kabel die tussen pomp en boorputwand bekneld was geraakt en kortsluiting veroorzaakte. Onze gasten vonden het gelukkig wel iets hebben dat ze 4 dagen met een emmertje naar het zwembad moesten om daar hun water uit te putten. We hadden nog geen moderne schakelkast met mysterieuze codes. Twee jaren later ging de kunststof wokkel van de pomp kapot en hebben we deze en onze luie installateur vervangen.

Code ttt. Onze nieuwe installateur João komt direct (lees: amanha, de volgende dag maar het was dan ook wat later in de middag dat we het meldde), in de hoop dat ik met regelmatig resetten van de pomp de waternood kon beperken tot niet of nauwelijks merkbaar, zag ik dat de condensator er wat vreemd bijhing, hij leek een soort van geëxplodeerd. Gelukkig hebben we door schade en schande wat ervaring opgebouwd en van de meest bizarre elementen een reserve-onderdeel op voorraad. Condensator vervangen en code ttt leek zijn weg naar het display kwijt te zijn. João, nog net voordat hij in zijn bestelbusje de tachtig kilometer hobbelweg naar ‘O Vale Da Mudança’ geslecht had, gebeld dat hij bedankt werd en zijn hulp niet nodig was. Ondertussen knaagde de vraag “Waarom is die condensator uit elkaar gesprongen” en “waarom die code ttt”. De seizoendrukte drukte de vragen naar de achtergrond en diep in de krochten van het bijna-onderbewustzijn.

Nu, in het laagseizoen, weer die code ttt. Het volgde een paar keer op elkaar. João kwam direct. Alles doorgemeten en gecontroleerd. Een schakelaar was door ouderdom versleten waardoor die wat licht geraakt was en oververhit raakte. João verving hem en verzekerde mij dat alles weer in orde was. De pomp, expansievat, drukschakelaar, installatiekast: tudo OK. Het stelde me gerust.

De volgende ochtend wordt er weer aan me getrokken en geschud. “We hebben weer geen water”. Met moeite krijg ik mijn ogen open en kijk verdwaast in het gezicht van Margriet. De slaapkamer is nog donker en Margriet bevindt zich weer aan de verkeerde kant van ons bed. Ik word nog eens stevig door elkaar geschud “GEEN WATER”. Sh… vloek ik binnensmonds en loop wakkerder dan gisteren in mijn ochtendjas naar ons waterhuis. Geen rood brandend display, geen spanning in de schakelkast. Wel zie ik dat de condensator er wat vreemd bijhangt maar niet geëxplodeerd. Ik kijk nog eens goed en schiet in de lach.

De zwaardere condensator is van zijn plaats geschoven en druk lichtjes de nieuwe schakelaar naar beneden. Opgelost in een seconde (met een tie-rip).

Heerlijk Portugees landleven.

Margriet en ik (Wiro) zijn sinds 2006 eigenaar van een uniek stuk Alentejo: o-vale-da-mudança. We wonen er vanaf 2008. Vind je het leuk om ons spoor te volgen of meer te weten over de vakantiehuizen, dan kun je de verhalen lezen die we publiceren op onze blog “Limonada”. Over de producten van Nature’s Revenge kun je ons volgen op Instagram. Daarnaast is er de maandelijks terugkerende blogserie “kronkelpad” op Saudades de Portugal, iedere vierde donderdag van de maand. Ik vind het erg leuk als je hieronder een reactie plaatst.