Kloenk, een uitnodiging op de digitale deurmat: “O Presidente da Câmara Municipal de Ferreira do Alentejo, o Embaixador da Áustria e o Director-General do Festival Terras sem Sombra, hebben de eer om u uit te nodigen voor etc. etc…”. Dat klinkt als een klok. Fijn, zo’n uitnodiging voor cultuur in je stad. Een klassiek concert voor viool en piano. Sabina, de pianiste kennen we. Ze logeerde vorig jaar in onze herdershut als gastmuzikant op dit festival. Ze regelde vrijkaarten, wij namen onze buren mee.
Sabina mailt of we dit jaar weer komen, geen toegangsbiljet, vrij entree. Ik kijk met een glimlach naar de uitnodiging van de Burgemeester, de Ambassadeur en de Directeur. Gebakken lucht wasemt uit m’n beeldscherm, maar fijn dat iedereen welkom is.
Het concert vindt plaats in de grote, moderne olijvenperserij van Oliveira da Serra: Lagar do Marmelo.
We worden naar een parkeerplek gedirigeerd bij de ingang. We stappen uit, maken praatjes, schudden handen en sluiten aan in de rij naar binnen. “Bem vindo. Você tem um convite?”. Mijn mond valt open, direct daarop: “Do you have an invitation”. Mijn verbazing, de taal-switch, mijn wedervraag over vrije toegang. “Do you have an invitation, um convite?” Ik haper iets vaags over een uitnodiging door Sabina Hasanova maar wordt omvergeblazen met “Você não tem convite não é?”. ”Nnnnnão” hakkel ik en zie in verbeelding ons avondje-uit al eindigen voor het begint. “Tudo bem, agora você tem um convite” en ze duwt me twee tickets in de hand. Grote vraagtekens vergezellen ons naar binnen. We nemen, nog een beetje lacherig, plaats op de plastic stoeltjes.
De gastvrouw van de olijvenperserij wenst iedereen een fijne avond en geeft, dit is Portugal ten top, het woord aan de Burgemeester, de Ambassadeur en de Directeur Generaal en zo door: de Burgemeester bedankt de Ambassadeur en de Directeur, wordt zelf bedankt door de Ambassadeur die ook de Directeur bedankt en deze bedankt vervolgens de Burgemeester en de Ambassadeur en ehhhh, o ja, ook fijn dat u allemaal gekomen bent.
Sabina Hasanova en Johannes Fleischmann spelen de estrelas van de hemel met stukken van Schubert, Zemlinsky, Schönberg, Zeisl en Igudesman. Ons Wow!-effect: 3 van de 5 componisten waren onbekenden, het was een geweldige avond.
Napraten met Maria, buik-bonken met Fernando (“gaat het goed met je, je bent magerder”) een babbel met AnaCarla en onder een prachtige sterrenhemel naar huis.
In de auto bedank ik Margriet voor de avond, zij bedankt mij lachend dat ik meeging. Ik bedank haar daarvoor. Thuis open ik de deur: “Hé…..” wordt ik teruggefloten “heb je daar een uitnodiging voor?”
Vertaling:
“Bem vindo. Você tem um convite?” → “Welkom, hebt u een uitnodiging”
“Você não tem convite não é?” → “U hebt geen uitnodiging, is het niet?”
“Tudo bem, agora você tem um convite” → “Alles goed, nu hebt u een uitnodiging”
Margriet en ik (Wiro) zijn sinds 2006 eigenaar van een uniek stuk Alentejo: o-vale-da-mudança. We wonen er vanaf 2008. Vind je het leuk om ons spoor te volgen of meer te weten over de vakantiehuizen, dan kun je de verhalen lezen die we publiceren op onze blog “Limonada”. Over de producten van Nature’s Revenge kun je ons volgen op Instagram. Daarnaast is er de maandelijks terugkerende blogserie “kronkelpad” op Saudades de Portugal, iedere vierde donderdag van de maand. Ik vind het erg leuk als je hieronder een reactie plaatst.
Er is niets mooiers dan beleefdheden uitwisselen, zoals het mooi weergegeven werd. Fantastisch toch. Leuk verhaal, bedankt daarvoor.
Dag Philipp, dank voor je reactie en je compliment ook. En natuurlijk bedankt dat je dit ook hebt opgeschreven ;-).