Sinds mijn horloge weer weet dat ik goed geslapen heb, is mijn leven weer een groot en geordend feest. Druk is er niet meer. Druk is een Nederlands woord. Mijn broertje, twee keer groter dan ik maar de jongste dus na al die jaren nog steeds ….tje, whappt of we dat hebben. Ze zijn in Noord- Portugal om mijn neef op te halen die, heel stijlvol, met 8 vrienden Port (en meer) ging proeven na zijn eindexamen. Of we elkaar ergens halverwege kunnen treffen.
Het is ons hoogseizoen, druk zijn we niet maar wel gebonden. Vertrekkenden en arriverenden, helaas weinig mogelijkheid om een dag “even” 300 kilometer te vreten. Ze komen kamperen. In de achtertuin.
Leuke dingen doen
Dat is supertof. Er is tijd om leuke dingen te doen, naar het strand van Santo André, uit eten bij Salgadinho, goede gesprekken. Ik realiseer me dat we veel tijd samen gemist hebben. Zou dat ook zo zijn als we in Nederland gebleven waren? Waarschijnlijk wel. Allemaal een eigen leven. Wellicht zagen we elkaar vaker op feesten en verjaardagen. Minder waarschijnlijk is dat we een week bij elkaar zouden zijn om langere tijd met elkaar door te brengen. Zou er dan tijd zijn om echt met elkaar te praten? Het blijft gissen. Nu is het in ieder geval genieten. Met elkaar dingen doen in de tijd tussen onze werkzaamheden door en in de onvergetelijke avonden met een waanzinnige sterrenhemel. Ons huis ligt aan de Melkweg.
Ons huis aan de Melkweg
De Publico kopt: “Augustus, maand van de Perseïden”. Een meteorenzwerm die op zondag de 13de een regen aan vallende sterren van zo’n 35 tot 50 meteoren per uur gaat veroorzaken. We zijn hier altijd in voor regen, of het nu nat is of een vonkenspektakel hoog in de lucht en de familie is al dagen verbaast over de heldere sterrenhemel. Nadeel: het hoogtepunt is tussen 02:00 en 03:00 uur… We blijven wakker. Stellen de camera in en drinken speciaal voor deze avond een uitermate prettige wijn waarvan de druiven bij volle maan geplukt zijn. Bij tijd en wijle schieten de mooiste meteoren met lange, vonkende staarten door de lucht. Dat belooft wat voor het hoogtepunt. Het is moeilijk om er een op de plaat te krijgen, dus om de tijd te doden schiet ik af en toe en in het wilde weg wat foto´s van het donker. Soms wat gesnurk uit onze theateropstelling, soms wat gebabbel en “oeoeoeoeoe-dat-was-een-mooie”, “waar-dan?”, “daar-links-op-elf-uur-oooh-nu-is-ie-weg”.
Het hoogtepunt kabbelt voorbij zonder dat we in de gaten hebben dat het hoogtepunt voorbij kabbelt. We hebben een ander beeld van een meteorenregen en enigszins verbaasd, misschien ook wat teleurgesteld, breken we om 3 uur ons kampement achter ons huis op en gaan slapen.
Het Kampement
De ochtend erna zet ik mijn foto´s op groot beeldscherm van de computer. Ik schiet in de lach. Op de foto´s die ik tussen twee en drie gemaakt heb staan duidelijk in de rechter onderhoek steeds andere streepsporen van vallende sterren.
Je zou het een regen kunnen noemen.
Margriet en ik (Wiro) zijn sinds 2006 eigenaar van een uniek stuk Alentejo: o-vale-da-mudança. We wonen er vanaf 2008. Vind je het leuk om ons spoor te volgen of meer te weten over de vakantiehuizen, dan kun je de verhalen lezen die we publiceren op onze blog “Limonada”. Over de producten van Nature’s Revenge kun je ons volgen op Instagram. Daarnaast is er de maandelijks terugkerende blogserie “kronkelpad” op Saudades de Portugal, iedere vierde donderdag van de maand. Ik vind het erg leuk als je hieronder een reactie plaatst.
