Passeite: Calimero

“Zij zijn groot en ik is klein….” Na de oogst hadden we geen welverdiende vakantie, maar een aantal roadtrips om onze kennis te verbreden. Naast bezoeken in het Noorden stonden twee lang geplande cursussen in Spanje op agenda. “Master Milling’ en “Olive Grove management” op diverse locaties rondom Jaén en Cordoba, Spanje. Met de geleende camper van familie een perfecte kans om weer even samen te zijn zonder kids en te brainstormen hoe we nu onze toekomst zien.  We gaan nu ons 4de jaar restaurant en olijfolie merk in. Met vele kleine successen maar ook veel tegenslag. Gezien de navelstreng met Nederland doorgeknipt is moeten we door met op eigen benen staan en ondernemen. Dit betekend investeren in toekomst en hier zitten we een beetje vast. Een aantal prachtige plannen kunnen we door de stugge buurtbewoners niet realiseren.

Ook het feit dat het hier met klimaat heeft tegengezeten (jawel, we stonden weer onder water) brengt twijfels of we wel goed doen om hier door te zetten, moeten we niet in land noordelijker investeren, of meer oostelijk? De pest is, we willen zo graag hier produceren vanwege de familie geschiedenis en de fijne plek waar we wonen.

Kennisverbreding leek dus een goede manier om te komen tot besluiten. Rondkomen in Portugal geeft soms onrust maar jezelf specialiseren biedt kansen. Een bezoek aan de zee van olijfgaarden in Spanje maakte echter een hoop los.  Wij zijn de “Calimero” van de olijfolie industrie was de conclusie. De technologie, de hoeveelheid land per boer, alles is supergroot. Ook was de cursus daar volledig op gericht en sloot weinig aan met onze visie en die van de medecursisten. Biologisch boeren had slechts 2 pagina’s aan einde van de cursus en de docent  (bioloog, notabene) zag de biologische / biodynamisch toekomst somber in… Ik snap het wel, alles draait in Europa maar om “economische groei”; het gaat om kwantiteit ; efficiëntie en modernisatie. Kwaliteit komt daar dan ergens achter.

De toekomst wordt spannend, dat zeker.. de laatste berichten dat Portugal in 2030 de op drie na grootste productieland wordt dankzij alle investeringen in super intensieve gaarden  in de Alentejo baren mij stiekem zorgen. Ik kan geen olie voor 1.20 cent maken, eerder het 3-voudige. Maar ik heb iets wat deze producent, op de harvester die 15.000 ton olijfjes van de vierkant geknipte struiken rukt, niet heeft… een ongekende passie en drive. En dit resulteert in een met liefde geproduceerde olijfolie met ongekende kwaliteit en dat proef je.

En daarom ben ik ook vereerd dat ik nog een jaartje mag schrijven over mijn verhalen, laat het avontuur “2020” maar beginnen…