In een van de eerste blogs had ik de eer om iets over Passeite te vertellen en vooral over onze avonturen om te kijken naar duurzame aanpak van onze onderneming. Daarbij hadden we dus gekozen voor een emissie laag transport van onze olie en olijven naar Scheveningen met behulp van Fairtransport. En nu blik ik graag even terug met jullie over deze nieuwe vorm van logistiek.
En dat begint dan eigenlijk ook meteen met het feit waarom wij anders willen en een boodschap willen overbrengen: Onze planeet, ja, die waar mijn kids van 2.5 & 4.5 de komende jaren nog op moeten vertoeven. 1 Augustus was het dus “earth overload day”, veel eerder dan voorgaande jaren en Augustus is begonnen en Portugal transformeert van een heel nat en koel voorjaar tot een over de 40 graden zomer en de eerste bosbranden zijn alweer een feit. Wij consumeren dus veel meer dan de aarde aankan en om ons heen het resultaat! En dit baart mij zorgen. Onze emigratie naar Portugal heeft mij als stadsmeisje zeker veel meer bewust gemaakt van de natuur. En ik daarom ook een veel minimalistischer persoon geworden en wil ook echt die boodschap uitdragen. En vandaar ook de start met het zeilen van ons producten om niet alleen milieubewuster te vervoeren. Goed voorbeeld doet volgen.
Kijk, en dat zo’n zeilschip dan wellicht i.p.v. 17 Mei een weekje later aankomt was voor mij uiteraard als geïntegreerde Nederlander in Portugal een “Não faz mal” want immers, we varen met de krachten van de natuur! Maar uiteindelijk zat het zo tegen met de wind dat Fairtransport vanwege haar bron van inkomsten de zeil-festivals voorrang moest geven en daarom werd het schema omgegooid en Scheveningen haven ineens een maand verder gepland. Dit vergde de nodige flexibiliteit voor ons, de Passos-jes… En dat vind ik wel enorm gaaf, dit kunnen wij! Familie in huis en ik kon naar Nederland om het schip in de haven te verwelkomen want ze lag in het Noordzee kanaal dus het was een kwestie van 48 uur… ahum…. Dat werd al met al 7 dagen, de Noordelijke wind wilde maar niet draaien en in een bomvol kanaal met containerschepen is de Nordlys een piepklein bootje. Ze moest opkruizen (ofwel laveren) en kwam geen meter vooruit.
Toen werd het spannend want 15 Juni zou de haven van Scheveningen op slot gaan voor Vlaggetjes dag en voorbereidingen Volvo Ocean Race. De Nordlys werd al snel omgedoopt tot de olijfboot en in race met de Volvo Ocean race, zou ze het gaan halen? Iedere ochtend stond ik op om via MarineTraffic de stand van zaken te bewonderen en uiteindelijk kwam het verlossende woord dat ze dan toch 13 Juni kon binnenvaren. Vol trots mocht ik mee de sleepboot op om haar binnen te slepen en opgelucht dat mijn olie en olijven veilig door de wateren van Europa waren binnengevaren in de stad waar mijn wortels liggen. Het is niet niks, 9 man (en vrouw) die keihard werken om andermans spulletjes veilig en droog te vervoeren in een boot uit 1873, met alle ongemakken van dien. Dit doet mij ook realiseren hoe gemakzuchtig wij zijn geworden over online bestellen en next-day delivery en dat gehaast om alles maar snel te willen hebben. Achter ieder product zit namelijk een persoon, een familie, een bedrijf die hun stinkende best doet om jou een glimlach op je gezicht te verzorgen.. Tenminste, er zijn uiteraard ook het andere slag bedrijven die uit winstoogmerk opereren. In mijn selectie van producten hou ik er i.i.g. rekening mee en gun ik het de lokale boer, de mens achter het bedrijf en hoe zij bezig zijn met hun omgeving. En dat hierdoor mijn aankopen 3 x zo lang duren neem ik lekker voor lief, het voelt namelijk 100 x zo goed!
Dit project was en is weer een nieuwe wijze levensles over flexibiliteit. Hoe de mensen die bijvoorbeeld olijfolie hadden besteld en echt om de hoek van Scheveningen wonen het bijvoorbeeld ook niet voor elkaar kregen om toch even snel langs te wippen of hun agenda om te gooien en hoe mensen waar ik dit niet van verwachtte dat juist weer wel konden. En hoe ik, als ik dit wil herhalen, echt personen in Nederland nodig heb om dit goed te kunnen uitvoeren omdat ik overliep met organiseren. Cargo van boort, de bestellingen ordenen, communicatie naar alle kopers, nieuwe geïnteresseerden te woord staan, de havenmeester, de gemeente, de crew van de Nordlys van voedsel voorzien, de media te woord staan en ga zo maar door en dat allemaal in 72 uur. En ik ben daar helemaal in opgegaan met een stralende lach en trots…tot de laatste avond waar ik na een totale ontlading met vriendinnen in een stapavond mezelf vrolijk zonder sleutel opsloot in het halletje van mijn slaapplaats. Toen was het “over en uit” en heb ik maar een ruitje ingetikt om de letterlijke en figuurlijke roes van dit project in een bedje te kunnen uitslapen i.p.v flexibel opgekropen in een halletje, haha.. Het ging niet zoals het plan maar ik ben er helemaal OK mee en kijk vooral uit naar een volgende keer.
Volgende maand meer over ons dagelijkse leventje, al is geen ene week hetzelfde hier!
Groot respect voor de wijze waarop jij/jullie deze onderneming aanpakken. Zo te lezen al behoorlijk in de Portugese sfeer bezig!