Het gaat supergoed met Passeite, ons zeilavontuur en het kleine restaurantje in Coimbra. Maar deze titel verwijst even terug naar afgelopen oogst… Op 14 oktober organiseerde ik de jaarlijkse “vrouwen pluk avond” en hier was (door vriendin Lia Bos van Quinta da Valada) ‘vuur’ nog onderwerp van gesprek. Zij zat namelijk middenin het rampgebied van juni 2017 (Figueiró dos Vinhos) met haar toen net open B&B. Met heel veel geluk heeft ze niet teveel schade gehad.
“Ooit gaat die heuvel in de fik” zei ik nog tegen de meiden. Dit omdat er veel stukken land tussen zitten die niet worden onderhouden en vol staan met Eucalyptus, in combinatie met bramenstruiken en ander hoogstaand onkruid. Storm Ophelia waaide en het was intens heet en winderig. Al plukkend in een olijfboom zag ik rook komen van onze heuvel. Ik maakte me zorgen maar manlief zei: “nee joh dat is nog hartstikke ver weg”. Toch hebben we op dat moment met zijn allen een actieplan gemaakt en blij dat we dat gedaan hebben. Het moment dat de vlammen bovenaan de heuvel komen ga ik met kinderen en dames evacueren naar ons dorpje Condeixa. Dat was dus 5 minuten later. De mannen bleven achter om tractoren, auto’s en ander materiaal in veiligheid te brengen.
Gespannen vertrokken wij in hoop dat het allemaal wel mee zou vallen. Net als in Nederland hebben we in Portugal van die mensen die graag de gevaarlijke kant op rijden, lopen, fietsen dus de weg vanuit ons dorp naar andere dorp was een chaos. “Fijn” dacht ik nog, zo komt de brandweer er dus nooit. Die brandweer die ook pas op het allerlaatste moment kwam net voor de brand in één van de huizen van onze buren oversloeg. Geen fout van hen, Er waren gewoonweg teveel plekken erger aan toe.
Continue contact met mijn man, die samen met de man van zijn nicht (een politie rechercheur) ons fijne plekje zou gaan beschermen. De wind was verraderlijk en meerdere malen heeft Gui op de gaard kleine vuurtjes moeten blussen van losvliegend en fikkend eucalyptusblad. Wij zijn met de kids naar de Pousada van Condeixa gegaan (en nee, we kregen geen “brand-korting”, toch wel jammer) Voor de kids een feest, pizza eten en slapen in een supermooie kamer met groot bad. Toen nicht en oma ook kwamen ben ik samen met vriendin Joanne teruggegaan om nog wat extra spullen te pakken. Het was donker, rook en vlammen o.a. op de plek van onze oude gaard. Het moment dat ik een traantje wegpinkte (en nog terwijl ik dit schrijf). Hier hadden we zo hard voor gewerkt, de oudste gaard terug in business en voor het eerst dit jaar genoeg olijven voor een eigen persing.
Wij keerden terug en de nacht was lang tot op woord van manlief dat wind was gedraaid en brand onder controle. Oogjes dicht en wachten op morgen. De morgen wilde ik zo snel mogelijk kijken wat er over was van onze gaard. Alles knisperde nog en was zwart.. heel heftig. Maar tot grote verbazing stond daar middenin al het zwart een oase van groen… onze gaard ten dele in tact. Ongelofelijk trots dat ons vele maai- en snoeiwerk verschil maakte. Uiteraard niet alles oké, toch zo’n 40% beschadigd en van sommige bomen is het nog even wachten wat ze gaan doen.
De gaard van de buren die we wilden kopen (maar weer eens spaak liep op papierwerk) was volledig verwoest, zij hadden er al een paar jaar geen aandacht aan besteed en de bramenstruiken zorgen dat vuur supersnel van boom naar boom verspreid. Vrijwel direct met een plan gestart om ons gedeelte van dit stuk bos te herstellen. Door het kopen van flesje olijfolie van deze gaard met een sleutelhanger van de verbrandde takken kocht je voor ons een nieuwe boom (actie is inmiddels is gestopt omdat we de 200 bomen hebben gehaald en ik geen sleutelhanger meer kan zien 😉 ) Ook hadden we een stuk land met Eucalyptus overgenomen en dit was een mooi moment om deze dan eindelijk te kappen…en daarover volgende maand meer!
