Regelmatig krijg ik de vraag, of wordt de conclusie getrokken, dat ik het wel enorm naar mijn zin zal hebben en mijn draai reeds gevonden heb. Waarschijnlijk de uitwerking van social media; want ja, ik post prachtige plaatjes van een zonsondergang, met van die intense oranje/gele kleuren of het uitzicht vanaf de top van de berg met een blauwe lucht erboven, wat nevel eronder en met recht een foto te noemen uit een reisbrochure… of de gezelligheid als we met z’n allen barbecueën…..
Ik snap wel dat die vraag dan gesteld wordt. En ja, het zijn allemaal leuke dingen, waar ik van geniet! Én….gaat het wel zo snel … op een nieuwe locatie je draai vinden en overtuigd zijn dat dit het is? Hoe eerlijk ben je hierin naar jezelf en naar de buitenwereld en wat zet je daarbij wel en niet op social media.
Ik had het hierover met een vriendin in Nederland, want ondanks dat ik leuke dingen doe en prachtige foto’s plaats op Facebook of Instagram, is er ook een andere kant…. Want weet je, ik voel het soms gewoon niet. Die kriebel in mijn onderbuik, een blijheid, een zeker weten dat dit het is, dat ik hier wil blijven. Een mooi diepgaand gesprek kwam hieruit.
Juist omdat het er allemaal fantastisch uitziet, vind ik het lastig om ook de andere kant daar te laten zijn. Te voelen dat de blijheid mist (en voelen wat er dan wel is). Te erkennen dat die blijheid er soms (nog) niet is en dat ook nog uitspreken. Voor mij is dat als een ´falen’, omdat de omstandigheden (lees uiterlijk schoon) er toch zijn, dus waarom mijn gevoel dan niet. Mijn innerlijke criticus is luid en duidelijk aanwezig en vertelt me elke dag dat ik harder moet proberen. Meer aanpassen, meer contacten leggen, gezelliger zijn, meer ondernemen, etc. en dat terwijl ik wel heel duidelijk voel dat ik een pas op de plaats moet maken om mezelf te blijven.
De eerste weken stonden in het teken van nieuwe mensen ontmoeten, op stap gaan, laat thuis, plezier maken. Nu is daar steeds meer het gevoel alleen te willen zijn en rust en stilte te creëren. Alsof het nodig is alle indrukken een plek te geven omdat het anders teveel wordt. Nu ben ik ook niet zo’n stapper, dus het kan ook daar aan liggen. ?
De vraag wat ik nodig heb kwam ook aan bod. Wat heb je nodig om je draai te kunnen vinden in een ander land…. Mooie vraag en ook confronterend. Een paar dingen kwamen duidelijk naar boven. Een eigen plek, vervoer (=vrijheid) en vriendschappen. Die eerste 2 zijn eenvoudig op te lossen en daar zijn de eerste stappen al in gemaakt. Die laatste gaat meer tijd inzitten. Vriendschappen ontstaan niet van de één op de andere dag. Dat heeft tijd, aandacht en liefde nodig. Inmiddels weet ik ook dat ik niet zo goed ben in huis, tuin en keuken praat. Ik houd van een goed gesprek dat ergens over gaat, maar vaak start je daar niet direct mee als je iemand ontmoet. En dus flink uit de comfortzone soms (en geloof me… binnen mijn comfortzone heb ik uitdaging genoeg). Tevens heb ik me ook gerealiseerd hoe waardevol mijn vriendschappen in Nederland zijn.
Jezelf zijn/blijven op een nieuwe locatie is een uitdaging. Naast je bagage is dat het enige wat je meeneemt… jezelf… en daar moet je het mee doen. Naast die innerlijke (schreeuwlelijk) criticus heb ik gelukkig ook een innerlijke vriendin in me, die me heel zachtjes fluistert dat het allemaal wel goed komt. Dat de rust waar ik nu behoefte aan heb oké is, dat niet alles leuk hoeft te zijn en dat dat ook weer over gaat. Laat ik hier dan maar op vertrouwen.
Weer zo prachtig en oprecht verwoord Suus. Sociale media geven zelden een compleet beeld maar zo willen we dat blijkbaar ook; niet bedoeld voor de downs in ons leven maar blijkbaar alleen voor succesplaatjes; de ups. Dat mag ook maar als het om iemand gaat waar je echt in geïnteresseerd ben heb ik ook liever dat complete beeld en dat mag met de downs erbij….dat maakt ons menselijk. Probeer af en toe dat koppie maar even uit te zetten…heel lastig ik weet het…en maar gewoon te zijn en te voelen. Je hebt een krachtige keuze gemaakt maar al zou je toch weer een andere keuze maken is dat net zo dapper…zeker geen falen maar uitproberen. “Been there, done that” is ook een succes.
Mooi gezegd!! ??
Probeer je gewoon te voelen zoals je je voelt. Zonder verwachtingen of oordelen als falen of slagen. Hoe jij je voelt is zoals het is. Neem je tijd om te wennen in deze grote stap. Alle komt op zijn tijd, ook voor jou. Je hebt iig een prachtige ervaring daar.
Laat het zijn zoals het is en het ga je goed.
Het ‘go with flow’, … helemaal waar. Nog niet altijd even makkelijk ?. Mooie leermomenten zeg maar.
Dank je wel Annelies! Groet Susanne
Dapper van je om je gevoel te uiten via de Social Media . Kwetsbaar óók! Je laat zien , dat er ook n andere kant is; Een niet zo leuke kant! Natuurlijk kan niet alles gelijk een plek hebben .. Het leven in een ander land met alleen jezelf én je koffer, zal je niet gelijk als een jas passen ! Dat kan helemaal niet. Je doet het helemaal in je uppie! Dat alleen al vind ik super moedig … Ik heb alle vertrouwen dat je, beetje bij beetje je weg gaat vinden en het leven op Madeira je gaat “passen “. Zou dat niet zo zijn , dan houd je er een prachtige ervaring aan over . Ik hoop, dat jij ook TROTS bent op alles wat je tot nu toe hebt gedaan; de grote stap om uit NL weg te gaan; de nieuwe contacten die je al hebt gelegd; een eigen plek om te wonen ect . Hoe snel heb je dat al gefixt ? Ik hoop echt, dat je dat gevoel ook hebt en dat je jezelf een compliment kan geven …!
Ik ben het in ieder geval. Loop zowat naast mijn schoenen , dat mijn dochter dit durft en is aangegaan .
Dike kus van een super trotse moeder!
Het heeft bij mij ook anderhalf jaar geduurd voordat ik wist dat ik op mijn plek zat en dan heb je altijd nog momenten dat je denkt, hm is dit het? Maar falen is het zeker niet! Falen zou het zijn als je het niet gedaan zou hebben.
Je bent er voor jezelf en niet voor iemand anders, dus als het klopt of niet klopt voor jou is allebei goed??
Alles wat je beschrijft ken ik ook. Het genieten en het missen. Mijn man en ik gaan geregeld naar Nederland om ook daar de contacten te onderhouden en verder maken we er het beste van in Portugal, want het is een prachtig land en een moeilijke taal.