Zoals vorige keer besproken hebben we ons lekker in onze bubbel verstopt. Veel bereikt, maar ook weer niet. Full-time onderwijs geven aan twee apenkoppen van 4-6 blijkt een uitdaging, vooral omdat het Portugese onderwijssysteem voor beide nieuw is (mijn man genoot een internationale opleiding in Portugal). Teveel te doen dus:
Voor 1 mei moest ons land schoon, we hebben de gelegenheid gepakt om echt alles na de brand maar eens goed aan te pakken en blijkt dat ons stukje bos eigenlijk een nieuw paradijsje is. Maar wat doe je met een stuk bos? Hoe maak je dit financieel duurzaam? Ik bedoel, het is fijn dat mensen nu erdoorheen fietsen en wandelen & genieten (& blijkbaar ook poepen ?) van prachtige krukbomen die jarenlang verstopt zaten tussen eucalyptus en naaldboom maar al dit onderhoud kost ons geld.
Zo waren we voor de “lock-down” dus naar een heuse informatie-avond gegaan voor “Apoio’s (Subsidies) in de Agricultuur bij onze Coöperatie. Ik lieg niet als wij de leeftijd van de bijeenkomst met 20 jaar verjongden (erg goed voor je ego trouwens, deze meetings). Na 5 minuten was mij wel duidelijk waarom wij hier niet aan willen beginnen. Uitzonderingetje dit, formuliertje dat, regeltje zus en zo. Mijn vader heeft me overigens altijd geleerd om het zelf te doen. Dan maar langzaam groeien. De administratie alleen om zo’n project te handelen wordt je super ongelukkig van. Neem een voorbeeld “schapen” . je krijgt een x bedrag voor je schapen maar dan moet je er minimaal 10 hebben. Ook mag er dan niet ineens 1 van die 10 overlijden als de beste inspecteur van subsidie komt kijken en je hebt er 9 krijg je dus niks meer. Alles gaat ook met terugwerkende kracht. Dus dan 10 aangeven terwijl je er 12 hebt zodat je buffer hebt?? Ik bedoel, wie bedenkt dit???
De beste investering die men kan maken is serieus een aanleg van wat eucalyptus, een jaar of acht en BAM , kappen en geld in laatje… hoef je niks voor te doen. Overigens mag dit niet meer zomaar, maar gezien de brand is er nog steeds genoeg eucalyptus-land waar je dus opnieuw kan planten. Paar geiten erdoor in voorjaar voor schoonmaak en die je dan vervolgens opeet en hoppa…. Dit is echt geen geintje hoor, dit is de manier voor mensen om dat stukje land dat ze hebben geërfd “financieel lucratief te houden” geen gek plant andere bomen, veel teveel werk.
Onze gemeente bijvoorbeeld, denkt ook niet aan bos & groen beheer, sterker nog, 24 April kwam de zo door mij gehaatte “spuitwagen” weer lekker langs de watergoten en weg herbiciden spuiten. Ik weet niet wat ze dachten hier in de gemeente, maar COVID-19 was blijkbaar een reden om ineens dingen onaangekondigd te doen. Woest gebeld met gemeente, nee.. diegene die verantwoordelijk is zit op Teletrabalho (thuiswerk) en we mogen geen privé-nummers geven… fijn… bel maar terug. Vervolgens: Nee, mevrouw de “Junta” is verantwoordelijk. “União de Freguesias de Condeixa” heeft 1 nummer ergens online maar werd niet opgenomen. Langs het gebouw gereden en andere nummers gevonden en gebeld. Iemand aan de lijn die het allemaal maar ingewikkeld vond. Ze wist van niks, ging het uitzoeken (vreemd aangezien het je eigen team is die rondrijd… ). Je begrijpt het al, we wachten nog steeds op antwoord.. Ondertussen is mijn “lock-down” uitzicht langszij dus een dorre gele woestijn. Gelukkig had ik ze in ons dorp gestopt en gedreigd want mijn kids rijden hier met hun fietsjes en voetballen en kan ze toch niet in de gif laten spelen? Ook al zei de chauffeur dat het “bio” was, wist hij niet hoe snel hij om moest keren.. Bio-niet dus!
Toen kwam er een ander voorval. Ik had me aangemeld op de website van Ministerie van Agricultuur voor doorgeven dat ik dus lokaal producten in verkoop heb. Een site opgericht voor en door de Portugezen in trant van SlowFood, ofwel, eet lokaal.
Nou, geen gek die hier ons zou steunen hoor. Gemakzucht is toch eerste keus. De supermarkten zijn overvol, de broodvrouw durven ze ook nog wel, maar de rest van de kleine ondernemers worden toch in de steek gelaten. En snap het ook wel met een Gourmet Extra Vergine olijfolie van +/- 8-10 euro de liter, terwijl een supermarkt een “bocht” van drie euro de liter verkoopt, tja, dat prijsverschil blijft lastig uitleggen (leestip). Maar, al is het dus even een beetje marketing of het gevoel dat ik besta, ik was trots met mijn vermelding op deze site!
Tof, de “enige in Condeixa” , totdat ik een week later een boze email van de ASAE kreeg (Voedselwaren Inspectie) dat mijn webshop niet voldeed aan een aantal voorwaarden… Toeval bestaat niet, deze mooie site van de regering is natuurlijk een mooie leadlijst voor al deze “Teletrabalho” inspecteurs die nu even geen restaurantjes kunnen inspecteren…. Boos en gefrustreerd over het feit dat ze uitgerekend deze kleine vrouw in deze tijden moeten lastig vallen heb ik braaf de punten op de site aangepakt en toen bedacht ik me dat ik mijn gemeente op deze manier ook maar eens moest beetpakken.
“Livro de reclamações” Het Portugese klachtenboek dat ieder bedrijf of instantie in bezit moet hebben en tegenwoordig dus ook online. Mooi op mijn gemak dus even beklag gedaan over de stand van zaken en zowaar een nette brief dat de klacht in behandeling is. Of er echt wat gaan veranderen betwijfel ik. Als geen ander weet hoe lastig onkruid te bestrijden is in Centraal Portugal, waar geen gebrek is aan regenval in voorjaar. Om de zes weken kunnen wij hier helemaal los. Vandaar dus ook schapen en cavia’s (ja, die blijken uitstekende maaimachines voor de minder toegankelijke delen van onze tuin)
Als je als gemeente zoveel oppervlakte hebt en weinig mankracht is de enige remedie een glyfosaat-achtig bestrijdingsmiddel, denken zij…
Mijn visie is om iedere straat/dorp lekker zelf verantwoordelijk te maken voor aan weg liggende groenstroken. In ruil voor onderhoud bijvoorbeeld mooie zaden of andere positieve beloningen. Maar ook ik weet dondersgoed dat de nieuwe generatie toch liever achter de iPAD zit dan wat onkruid wegtrekt. De echte “Ron Finley” moet hier nog geboren worden. Maar, wat wil je dan ook als alle opa’s en oma’s dat werk voor je blijven doen?
Trots ben ik in elk geval op ons dorpje en die het zonder herbiciden toch weer mooi voor elkaar hebben gekregen!
Volgende maand: Restaurant mag weer open, maar #hoedan??
Moedig van je om dit allemaal aan te pakken. Wij zagen al die vreselijke verdelgingsmiddelen ook met lede ogen aan, maar als buitenlandse gepensioneerden heb je niet veel te vertellen. Voor ons is dat nu verleden tijd, weer terug in Nederland. Maar nog altijd warme gevoelens voor het mooie Portugal! Een mooi leven gewenst!