Precies een jaar geleden (7 mei) werd Sam geboren. Wat vliegt de tijd! Als we nu terugkijken op het afgelopen jaar is het toch wel pittig geweest. Sam sliep erg slecht ’s nachts en soms waren we uren bezig om hem weer in slaap te krijgen. Erg frustrerend. Daarbij wonen we in een nogal gehorig huis dus ook Bob werd er wel eens wakker van en dan zaten we met twee wakkere kinderen.
Overdag was het vaak ook een uitdaging, zeker in de zomer. Ons huis is namelijk erg warm en airco hadden we toen nog niet. We probeerden op die dagen zo veel mogelijk werk in de ochtend te doen zodat we in de middag naar het strand konden “vluchten”. Aan het einde van de dag kwamen we dan thuis en was het binnen inmiddels 35 graden. Niet echt ideaal om de kinderen weer in slaap te krijgen. Uiteindelijk hebben we toch maar besloten om airco’s te laten installeren. Wat een genot! We hadden ook meteen spijt dat we dit niet eerder hadden gedaan.
Maar ook met de airco’s bleven de nachten slecht en het slaapgebrek werd erger. Je hebt geen keuze dus je gaat gewoon door. Langzaamaan merkte ik dat ik het eigenlijk wat rustiger aan moest doen. Ik maakte foutjes met boekingen, vergat afspraken en verjaardagen en kon niet iedereen de aandacht geven zoals ik wilde. Ik had er in mijn hoofd geen ruimte voor.
Toch besloten we niet veel later, in oktober, om ons eigen huisje te gaan verbouwen. Ons huis was namelijk wel erg klein was, nog geen 50m2. Het bestond eigenlijk uit twee delen, namelijk een stacaravan en een houten chaletje die we zelf gebouwd hebben. Deze waren verbonden door middel van een veranda. Nu wilden we de veranda helemaal dicht maken zodat onze binnenruimte beduidend groter zou worden (deel 1 van de verbouwing). Ook wilden we een nieuwe, wat grotere badkamer maken en de stacaravan moest opnieuw ingedeeld worden zodat we grotere slaapkamers kregen (deel 2 van de verbouwing). Dus met de Quinta vol gasten, Sam die nog niet naar de opvang ging en met het nodige slaapgebrek begonnen we aan een verbouwing. Natuurlijk wisten we vooraf dat de timing verre van ideaal was, maar we hadden gewoonweg meer ruimte nodig nu we met vieren waren. Gelukkig hebben we goede hulp gekregen van onze vrienden, maar het was toch zwaar.
Na een maand hard werken was deel 1 van de verbouwing klaar en waren we na een lang seizoen echt toe aan vakantie. Gelukkig kwam die eraan.
De maand november hadden we hiervoor gereserveerd. We keken er enorm naar uit! We hadden een huisje gehuurd op het eiland Armona, hier vlak voor de kust. Even een maand niet werken en tot rust komen, dat was ons plan. Het niet werken is zeker gelukt, maar het tot rust komen helemaal niet. Sam sliep nog steeds slecht en het werd zelfs nog even erger omdat Bob ook begon te spoken. Om 04.00 uur ’s nachts liep een van ons met Sam in de kinderwagen het eiland op en neer gehuld in een badjas met een grote capuchon. Dit moet een vreemd gezicht zijn geweest mocht iemand ons gezien hebben. Toch was dit de enige manier om Sam in slaap te krijgen. Ondertussen bekommerde de ander zich over Bob. Overdag probeerden we wat bij te komen, maar het was niet helemaal wat we er ons van voorgesteld hadden… Aan het einde van onze vakantie kwam het beste nieuws; Sam mocht per 1 december al naar de opvang in plaats van februari zoals ons verteld was. Wat een meevaller!
Na de vakantie begonnen we aan deel 2 van de verbouwing. We hadden aan mijn ouders gevraagd of wij twee a drie weken bij hen mochten logeren omdat we niet in ons eigen huis konden wonen. Je raad het waarschijnlijk al, drie weken was veel te weinig. De stacaravan werd grondig aangepakt. We hebben hem eerst helemaal “kaal” gesloopt, daarna alle wanden en het plafond opnieuw geïsoleerd en nieuwe tussenmuren gemaakt. De volledige elektra is vervangen en we hebben een nieuwe vloer gelegd. Daarnaast hebben we een nieuwe badkamer gemaakt tussen het huisje en de stacaravan in. Gelukkig kregen we hulp van vrienden en zelfs gasten maar zelfs met deze hulp heeft het ons zeven weken gekost. Maar we zijn ontzettend blij met het resultaat!
Inmiddels kwam ook het zomerseizoen weer in zicht. Door onze verbouwing hadden we besloten om het onderhoud aan de Quinta voor ons uit te schuiven. We wilden heel graag dat de Quinta weer opnieuw geschilderd zou worden en er moesten wat dingen hersteld worden. Gust stelde voor om deze klus uit te besteden. Ik was het daar niet mee eens, want schilderen kan ik ook zelf. Na lang beraad hebben we toch besloten om het te laten doen en wat een goede keuze was dat! Het ziet er echt weer fantastisch uit.
Langzaamaan kwam er meer rust in de tent. Zowel op bedrijfsvlak als privé. Sam ging vanaf het moment dat we in ons ‘nieuwe huis’ woonden beter slapen. Dit lag niet aan het huis overigens. Hij bleek allergisch voor koemelk en daar had hij dus flink last van. Na 10 maanden ellende werden de nachten dan toch eindelijk beter. En wat knap je dan zelf ook weer gauw op. Uiteraard heb je niet in een paar dagen je slaapgebrek van het afgelopen jaar ingehaald, maar we kregen weer volop energie en mijn humeur werd beter en beter. Wat fijn!
We kijken nu met veel zin uit naar het nieuwe zomerseizoen en genieten volop van ons “nieuwe huis” en ons gezin.
Gust en Mayke wonen met hun twee zoontjes Bob (2) en Sam (0) sinds 2016 in Portugal en runnen daar hun vakantie accommodatie ‘Quinta da Vida’ en de golfschool ‘Out of Bounds’. Hoe is het leven met twee kleine kinderen in Portugal? Hierover lees je hier maandelijks meer. Je kan ze ook volgen via Facebook of Instagram.
