De taal! Laten we het eens over de Portugese taal hebben! En nee vrees niet, ik ga geen grammatica bespreken, haha. De taal is een van de allerbelangrijkste dingen als je gaat emigreren. Zonder de taal kom je niet in aanraking met de lokale bevolking en kan je geen leuke praatjes maken met de buren.
Er zijn in mijn beleving twee manieren om een nieuwe taal snel onder de knie te krijgen. Als je een partner hebt die de nieuwe taal spreekt is, is dat denk ik de allerbeste manier. Maar ja, dat is vaak niet zo, en ook voor ons was dat niet zo omdat wij samen vanuit Nederland geëmigreerd zijn. De tweede manier is dat je een beetje dwang of noodzaak ervaart. Dat was bij ons in Spanje wel het geval, maar nu we een B&B hebben in Portugal mist dat ook weer een beetje. Het gros van onze gasten komt uit het noorden van Europa, dus met veel Duits en Engels komen wij goed weg. Het feit dat wij dus niet echt móesten wisselen van Spaans naar Portugees heeft ons dus niet geholpen. Maar hoe pak je het dan aan? Voor ons is het duidelijk: telkens kleine uitdagingen blijven aangaan.
Aan het begin zit het hem in de kleine dingen. Bij de lokale kluswinkel altijd in het Portugees beginnen. Nou is mijn Nederlands al niet zo goed al het gaat om klus terminologie, dus laat staan in het Portugees! Aan het begin kwam ik meestal aanzetten met het te vervangen onderdeel en dan probeerde ik de heren van de kluswinkel duidelijk te maken dat ik een nét iets andere variant wilde. Graag deze, maar dan met een schreufje zus en een fliepertje zo. En warempel, meestal begrepen zij mij en in de loop van de jaren ging het steeds soepeler. Ik heb daar wel echt staan zweten en dat was af en toe ook voor de heren merkbaar. Maar altijd alles in het Portugees. Daarom was het extra hilarisch dat, na 3 jaar stuntelen, ik erachter kwam dat alle vier de heren gewoon goed Engels spreken! Dat had ik soms toch wel handig gevonden als ik wat stond te stamelen. Toen ik verbaasd hen erop aansprak zeiden ze eenvoudig in koor: “Maar jij begint altijd in het Portugees….” Haha okay, point taken.
Ook het communiceren met onze buurvrouw is een uitdaging an sich. Toen wij hier net kwamen wonen heeft zij aan ons gevraagd of zij ons mocht helpen om van ons Spaans af te komen. Want dat is toch maar een rare taal, vond zij. Maar vooruit: zo gezegd, zo gedaan. En zo ontstond een situatie waarin wij niet verder kwamen dan 2 woorden conversaties met de buurvrouw, voordat zij ons telkens afkapte met ‘Não!’ En vervolgens ons weer een standje gaf dat wij ergens het Spaanse woord voor hadden gebruikt. Het was soms een beetje frustrerend, maar het waren wel goede lessen. Totdat wij er natuurlijk achterkwamen dat zij ons het lokale dialect heeft geleerd en dat onze woordenschat soms volledig nutteloos is in Tavira, een stadje 15 kilometer verderop. Voor de inleving heb ik een foto bij dit stuk gezet van onze lieve buren!
Maar, bij het leren van een taal komt veel meer kijken dan lokale praatjes. Wat wij het moeilijkst vinden zijn nuance en humor. Nuance aanbrengen is vaak zo hard nodig! En als je aan het begin alleen kan zeggen dat je iets zwart óf wit vind, dan schiet je voor je gevoel echt tekort. En dan de humor! Je eerste grapje maken in een nieuwe taal is echt geweldig, zeker als de ander het ook begrijpt. En komende week gaan wij weer de volgende uitdaging aan, wij gaan naar het theater in Faro en bezoeken de nieuwste show van een Portugese cabaretier! We zijn heel erg benieuwd hoe het zal gaan, maar we hebben in ieder geval het geluk dat hij uit Lissabon komt en daardoor erg netjes Portugees spreekt in vergelijk met onze lieve buurvrouw hier in de Algarve!
Meer weten over onze B&B? Neem ook eens kijkje op Facebook of onze Instagram pagina!
