Pfff, daar zitten we dan… Uitpuffend van een volledig volgeboekte augustus maand. En tijd voor echt uitpuffen is er niet eens want ook september loopt heel aardig door. En wat hebben we weer veel geleerd de afgelopen weken en daarnaast bergen met werk verzet.
We waren al een tijdje bezig om de 12de kamer in het hotel (kamer 7) in gebruik te gaan nemen. Dit is de enige kamer zonder uitzicht en werd tot op heden dan ook als opslag en schoonmaakkast gebruikt. Dit vonden wij uiteraard toch een beetje zonde, dus langzaamaan zijn we de kamer gaan leeg halen. Met engelengeduld werd voor elk probleem, dat volgens de vaste medewerkers, hierdoor ontstond een oplossing gevonden. En zo hikten we eigenlijk een beetje aan tegen het laatste inrichtingswerk en het feitelijk in gebruik nemen van de kamer. Totdat we half augustus op één dag zoveel telefoontjes kregen van mensen op zoek naar een hotelkamer dat we dachten, nu of nooit. We keken elkaar aan en zeiden, NU! Dus het volgende telefoontje werd blij gemaakt met een beschikbare kamer voor de volgende dag en wij moesten als een gek nog de laatste zaken kopen en de kamer nog een laatste grote schoonmaak geven. Zo gezegd zo gedaan. Toen ’s avonds de gasten gesetteld waren hebben we hem ook maar gelijk op de websites beschikbaar gemaakt. Afijn, toen we de volgende ochtend wakker werden was ie ongeveer tot eind augustus vol geboekt. Al met al een goed besluit dus.
Een tweede leuke noviteit deze zomer was de introductie van een hamburgeravond. We liggen een klein stukje buiten het dorp dus gasten vragen vaak of er de mogelijkheid tot eten in het hotel is. Vandaar dat we deze zomer maar zijn gaan experimenteren op de zondagen met een hamburgeravond. Op zondag omdat dan het beste restaurant op loopafstand van het hotel gesloten is. Ook dat was een schot in de roos! Elke zondagavond gezellige muziek en blije gasten aan onze tafeltjes die anders alleen voor het ontbijt gebruikt worden. En uiteraard serveerden we ook hamburgers zonder brood, glutenvrije hamburgers, vega-burgers en wat er verder maar op het wensenlijstje voorbij kwam. Deze winter maar eens plan bedenken hoe we dit komende zomer verder kunnen uitbreiden.
Zo kan ik nog uren doorgaan met schrijven over de Vila Foia avonturen van deze zomer, maar bij de start van mijn Blog-reeks had ik beloofd zo nu en dan ook over mijn avonturen met de Portugese taal te schrijven. En uiteraard beleef ik die ook volop en elke dag. Ik hou enorm van taal grapjes en taal-voutjes. 😉 Facebook voorziet mij goed in een dagelijkse dosis taalhumor, maar dat is toch allemaal in het Nederlands. Hoe leuk zou het zijn als ik ooit op het punt kom dat ik dat ook in het Portugees kan begrijpen en wellicht ze ook zelf kan vinden of bedenken. Ik geloof dat ik daar nog niet helemaal ben helaas. Maar mijn talenkronkel in mijn hoofd wist tot mijn verrassing laatst wel een Portugees/Nederlands taal grapje te vinden. Met het risico dat het uitleggen van grapjes meestal niet zo heel grappig is, zal ik hem hieronder toch met jullie delen en hiermee mijn blog van deze maand afsluiten. Op de foto zien jullie de aanleiding van het grapje.
We reden van Carvoeiro naar huis en kwamen langs dit huis waar Villas Poeta op staat. En nu komt ie, in het Portugees is dat Villas Po-e-ta, huis van de dichter. Maar als je dat in het Nederlands met de ‘oe’ uitspreekt kom je uit op het Portugese woord puta. Villas puta is echt heel iets anders, dan had je hier veel ramen en rode lichtjes verwacht. Ach ja, jullie zullen begrijpen dat het me best wat tijd heeft gekost voordat de Portugezen in mijn auto snapte waarom ik zo onbedaarlijk hard moest lachen.
Henk is een echte kaaskop, maar verliefd geworden op Portugal. Samen met zijn partner Michel gaat hij de grote stap wagen en een alojamento local in Monchique, Portugal overnemen. Hij houdt van natuur, ruimte en de prachtige uitzichten in de Algarve.
