Saudades de Portugal

De wet van Murphy bestaat echt! Wij maken het hier regelmatig mee… alles gebeurt tegelijkertijd, er is geen tijd om te denken maar alleen om te doen…. Ook het liedje van Herman van Veen lijkt zich hier wel af te spelen, zo af en toe… ´maak plaats maak plaats maak plaats, wij hebben ongelofelijke haast, we moeten rennen, vliegen , vallen en weer opstaan…

Het Pinksterweekend is een goed voorbeeld van wat wij zo af en toe mee maken. We werkten al bijna twee maanden samen met een stel Belgische vrijwilligers die het zo te zien heel erg naar hun zin hadden hier op ons terrein en in ons leven. Op vrijdagavond is het hier altijd ‘Open Restaurant’ en komen er niet alleen gasten die hier logeren, maar ook mensen uit de buurt of vrienden en kennissen eten in ons restaurantje en nodigen we de vrijwilligers ook uit. De vrijwilligers vertelden aan tafel dat wij de beste hosts waren die ze tot nu toe hadden gehad!

Op zaterdag zouden alle kamers, caravans, tenten en het huisje bezet zijn, dus een drukke dag voor de boeg! Afspraken gemaakt voor het ontbijt van de volgende dag en een to-do-lijst voor alles waar we aan moesten denken. Op zaterdag ochtend eerst een vroeg ontbijt gemaakt voor onze gasten, daarna razendsnel naar de markt. Op de markt met mijn handige boodschappen kar, koop ik elke week lekker bruin brood, dat in Portugal niet overal te vinden is en wat we nodig hebben aan (biologische) groenten. Kar en tassen volgeladen en toen was het tijd voor koffie en ontbijt in het plaatselijke café op de markt…. Eerder vloog ik na het kopen van de benodigde groenten snel weer terug naar huis, tegenwoordig ben ik verstandiger en ga ik eerst even rustig koffie drinken en een broodje eten, een nieuwe gewoonte die ik erin houd!

Schone wasjes

Vieze wasjes

Tijdens het drinken van de koffie kreeg ik een Whatsapp bericht van de vrijwilligers, dat ze aan het pakken waren en gingen vertrekken. Mijn reactie ??? . Geen flauwe notie wat er aan de hand was, maar mensen die ons komen helpen zijn geen gevangenen, dus we zien wel. Thuisgekomen bleken de vogels reeds gevlogen, zonder afscheid te hebben genomen en zonder opgaaf van redenen. De gasten in de camper naast hun verblijf wisten me te vertellen dat er die nacht een enorme ruzie en schreeuwpartij had plaatsgevonden. Nog altijd geen idee waarover… Nadere inspectie van keuken en caravan toonde aan dat de dames de benen hadden genomen met achterlating van een enorme puinhoop en een gevaar voor de volksgezondheid vormende bende in hun keuken. Deuren sluiten en dat zien we morgen dan wel weer!

Snel op naar het to-do-lijstje, wat we nu zonder helpers samen moeten afwerken. Twintig bedden opmaken, tenten moppen, badkamers soppen, huisje klaarmaken, eten koken, koelkasten vullen, planten water geven, sla plukken en ga zo maar door. Alle gasten die aan moesten komen arriveren tussen 19 en 20 uur, net voordat het diner begint. Dus terwijl ik het voorgerecht klaar maak, loopt Jolein op en neer om mensen hun kamer of tent te laten zien, uitleg te geven, badkamers te tonen en drankjes in te schenken. Om 20 uur gaat iedereen aan tafel en het voorgerecht wordt opgediend. Een half uur later arriveren er drie motorrijders met luid gebrul, tot grote schrik van onze honden die er nog meer geluidsoverlast van maken door allemaal keihard te gaan blaffen. De mannen roepen ‘We zagen op internet dat er nog een tent vrij is’… dat klopt, dus Jolein gaat de heren de tent laten zien, ik ruim het voorgerecht af en bereid het hoofdgerecht.

Een geluidje uit de computer leidt me af, ik ga eerst even kijken… Een lastminute boeking voor de laatste tent! Razendsnel ren ik naar het tentenveld en roep naar beneden, heet een van jullie Ricardo? Nee? Dan kunnen jullie de tent niet huren, hij is net verhuurd met een lastminute reservering! Oh nee! De heren met Jo weer naar boven. Gelukkig blijken ze ook eigen tentjes te hebben, dus die worden opgezet.

Intussen eten de overige gasten het hoofdgerecht. Aankomst van de lastminute boekers halverwege het hoofdgerecht, rondleiding, uitleg, alles laten zien. De motorrijders komen op het terras net na het hoofdgerecht, of ze nog wat kunnen eten. Ik weer aan de slag en opnieuw koken. Intussen blijken de gasten voor het huisje vertraging met huurauto door vertraging met het vliegtuig te hebben, dus die komen pas laat aan. Om half 12 gaat iedereen naar bed en ruimen wij de laatste dingen op en ineens staat er een man in de deuropening van de keuken! Een hartverzakking is ons deel!

Het blijkt de vertraagde gast voor het huisje met zijn gezin… Rondleiding, uitleg, drankje…. en toen in bad en naar bed! De volgende ochtend ontbijt voor velen en daarna bedden afhalen en wassen, gelukkig is het prachtig weer… 15 wasmachines later en 20 bedden weer opgemaakt is alles weer klaar voor de volgende ronde…

Een dag uit ons leven! Gelukkig zijn ze niet allemaal zo hectisch! Meer informatie vind je op onze website.