Saudades de Portugal

Je leeft nu, waarom niet precies doen wat je graag doet, wat je gelukkig maakt. Als je kunt, waarom niet? Ik denk terug aan de tijd dat ik altijd dacht, later, dan wil ik het zus en zo. En nu realiseer ik me dat ik precies aan het doen ben wat ik graag wil. Ik las gisteren een briefje terug aan mezelf dat ik 3 jaar geleden op een Silent retreat in Bali aan mezelf schreef over mijn ideale leven. Dit was voordat ik ooit in Portugal geweest was, maar een paar weken later hadden we op de planning om met de familie naar Portugal op vakantie te gaan.

‘Ik dans op golven, vol vrijheid met overtuiging en zelfvertrouwen, soms zelfs met ogen dicht. Ik heb een voldaan gevoel van binnen, vol van tevredenheid, zonder de behoefte naar meer. Er is een kalmte in mijn liefde, ik heb onconditioneel lief. Ik creëer een veilige, comfortabele plek om anderen te helpen dichterbij hunzelf te komen. Ik voel me kalm omdat ik genoeg periodes in de dag inbouw om met mezelf te zijn, in de natuur. Ik geniet van mijn dagelijkse bezigheden, werk en geen werk. Ik heb een huis waar ik me veilig voel en ik kan terugtrekken. Ik woon dichtbij de oceaan. Mijn partner inspireert me om meer lief te hebben dan ooit te voren, om te groeien en geeft me de ruimte om ook zelfstandig me vrij en gelukkig te voelen. Ik omgeef me met mensen die me energie en warmte geven. Mijn familie spendeert een aantal maanden per jaar met mij in dichtbij waar ik woon. Ik kook met liefde en eet simpel en puur. Ik geef meer waarde aan tijd dan aan meer geld, ik let op dat ik mijn energie efficiënt gebruik. Er is een warmte om me heen die ik bij me draag, waar ik ook ga of wat ik ook doe. Mijn werkomgeving is ontspannen en vrij, met mensen die dezelfde waardes nastreven als ik. Ik word gewaardeerd voor wat ik doe en zie dat terug in mijn salaris, zodat ik mijn rustige levensstijl kan behouden.’

 Mijn levenstempo ligt laag. Ik realiseer me dat maar al te goed. Een aantal weken geleden was mijn kring van beste vrienden en familie op bezoek. Na een yoga les in de ochtend, sluit ik bij ze aan om te ontspannen bij het zwembad. Heb je geen werk meer vandaag Lies? Nee, vanavond weer om 6 uur. Ah okay, en nu kun je gewoon chillen? Ja klopt ja. Dus zo zijn jouw dagen? Ja… Ik kan nog ja zeggen tegen massage aanvragen die soms gedurende de dag binnen komen, maar als ik voel dat ik beter rust kan nemen of iets leuks voor mezelf kan doen, dan sla ik deze aanvragen af.

Wees niet bang om je eigen ritme te volgen en je daaraan vast te houden. Het is de enige directe lijn met jezelf. Het geeft je zoveel meer waarde dan het volgen van het snelle tempo van de maatschappij ooit zal doen. Het tempo van de maatschappij is er niet om jouw persoonlijke tempo te waarborgen, niet verbonden met wie jij bent en de betekenis van het ontdekken van jouw pad. Proberen om dit tempo altijd maar bij te houden, kan je het gevoel geven dat je geen controle hebt, de touwtjes niet in eigen handen hebt, onder druk staat en gestrest voelt tot het punt dat je levenslust stopt.

Zo ervaarde ik dit zelf tot ik tegen mijn burn-out aan liep. Ik voelde me leeg, verloren, niet verbonden, op afstand van anderen, niet thuis in mijn eigen lichaam, niet geaard, angstig, paniekerig en verveeld. De burn-out was nodig om me te laten inzien dat als je eenmaal uit de molen stapt, het snelle ritme van de maatschappij, er een andere wereld voor je open gaat. Ik heb een periode al mijn verantwoordelijkheden laten gaan, tijd voor rust, herstel en vernieuwing. Op het moment dat je je verbonden voelt met jezelf, wordt het een stuk makkelijker om je eigen ritme te vertrouwen en niet ingehaald wordt door het snelle leven van de maatschappij. Het voelt als een moeiteloze flow waarin je als het ware wordt geleidt. Je hebt niet meer dat gevoel van het niet bij kunnen houden of voorbij je eigen kracht te gaan. Je wordt ondersteund door iets wat betekenis geeft aan jouw manier en snelheid van het doen van dingen. Jij bepaalt het tempo. Deze realisatie komt in me op na een paar jaar van oefening, vallen en opstaan. Maar steeds meer valt het kwartje en accepteer ik mijn levenstempo en keuzes ten volle. Er komt bij iedereen een moment dat je het rustiger aan gaat doen en meer van moment tot moment te leven.

Hoe dan te leven op een rustiger tempo in een druk leven?

Droom over hoe het zou zijn als je een rustiger tempo zou leven, hoe je je zou voelen, hoe het eruit zou zien. Kan je voor een periode al je verantwoordelijkheden en zorgen loslaten en al je energie en aandacht aan jezelf geven? Iedereen heeft downtime nodig (downtime vertaald in het Nederlands naar stilstandheid: grappige vertaling en zeker waar).

• Claim ruimte voor jezelf
• Laat los en rust, rust, rust
• Geef jezelf alle zorg en aandacht
• Zeg nee tegen de wereld en ja tegen jezelf. Waardeer de kracht van niets doen laat jezelf zijn.

Het hoeft niet ergens aan de andere kant van de wereld te zijn. Het kan ook een dag thuis zijn en de witte vlag rijzen. Een dag zonder enige prikkels van buitenaf. Laat je telefoon voor wat het is, zet de elektrische apparaten uit en doe de voordeur op slot. Creëer de ruimte voor jezelf om de harde realiteit buiten te sluiten; je to-do list te verbranden, je agenda vrij te maken, je eigen eisen en die van buitenaf te negeren, en sta je zelf toe om lekker rond te fladderen zonder enige zorg in de wereld, al is het maar voor een uurtje. Durf in te zien dat niets belangrijk is. Rusten en niets doen is een grote uitdaging, wordt zeker niet gewaardeerd in onze gehaaide westerse cultuur. Productiviteit en druk zijn is de norm, weinig doen wordt gezien als lui, zwak of niet productief. Hoe dan ook, er is geen plaatsvervanger voor rust, alle mensen hebben behoefte aan rust. Als je niet rust dan raak je oververmoeid, uitgeput en mogelijk ziek. Maar het voelt alsof er iets aan het veranderen is in de mindset van veel mensen die mijn pad kruizen.

In mijn downtime, een periode van alleen (en aan de andere kant van de wereld; Nieuw Zeeland) op de wereld zijn, voelde ik andere, ongekende krachten die ik in mijn normale leven nooit was tegengekomen, de regels van het normale leven golden gewoonweg niet. Je innerlijke navigatiesysteem is gedwongen om te teren op het bewustzijn van en het diepe vertrouwen in jezelf. Op wat je van binnen voelt en meemaakt, een soort van leidend licht van binnen. Het kan soms voelen alsof de grond onder je voeten wordt weggehaald, intense momenten van eenzaamheid ben ik zeker ook tegengekomen. Hetgeen wat je normaal ‘leidt’, de prikkels van buitenaf, je ingebeelde plek in deze wereld, is niet meer hetzelfde. Wanneer je daar doorheen weet te breken en je er bewust van bent, dan volgt het gevoel van eenzaamheid zich op met een gevoel van overweldigende volheid en warmte van binnen. In plaats van je je alleen te voelen, begon ik me super sterk verbonden te voelen en eindelijk ‘thuiskomen’ in mezelf te ervaren.

Lang verhaal kort… Er zijn goede golven vandaag en ik moet er vandoor. Vanochtend een yoga les en daarna een massage gegeven en het gevoel van voldaanheid overheerst. Ik verdien een super fijne sunset surf!

Até a próxima (tot de volgende)..

Zonnige groeten uit Ericeira.