Één van de zegeningen die Assumar Country House jaarlijks overkomen is de rallywedstrijd BAJA in Portalegre. Niet dat ik een grote fan ben van gemotoriseerde herrie op wielen, wel van het SRT-team uit Riga, (Letland) dat sinds vorig jaar ACH uitkiest als vaste uitvalsbasis tijdens de wedstrijddagen.
De Baja is één van de sterkhouders die de stad Portalegre voor enkele dagen op de nationale en internationale sport-kaart zet. Het is een belangrijk evenement dat veel volk op de been brengt en daarbij rijkelijk de lokale middenstand ondersteunt. Meer dan 400 voertuigen (motoren, quads, en SVV’s) en 620 bestuurders verschijnen er aan de start. Zaterdag is de hoogdag voor de deelnemers wanneer de motorrijders er tegen de tijd een circuit van 320 km dienen af te leggen dat in Crato start en in Portalegre eindigt. De wagens houden het op een gesloten parcours van 180 km.
De ploeg die bij ons logeert is onderdeel van SRT (sports racing technologies). Het is één van de grootste teams uit Noord-Europa en ze staan dit jaar op kop in de world ranking om de trofee in de reeks T3 buggy’s binnen te halen.
Deze keer zijn ze met 9 mannen. Het team is opgebouwd rond piloot Egidijus en z’n co-driver Mindaugas. In hun zog kwam dit jaar ook een 5-koppig ‘mecanical team’ mee, hun baas/eigenaar én de 51 jarige Arturs Priednieks, de Rally-manager waarmee wij het meeste contact hebben. Hij stuurt de hele groep praktisch aan, beslist over wat er nodig is voor de klanten, van hotels over voertuigen Hij is trouwens de enige in de groep die vloeiend Engels praat. De anderen bedienen zich van Lets of Russisch. Het zijn beiden talen die ons net iets té vreemd zijn. Arturs is een schat van een man, gemoedelijk, blijgezind en steeds aanspreekbaar om praktische afspraken betreffende ontbijt-en-aankomsturen, etc… mee te maken. Hij zit al meer dan 30 jaar in de motorwereld, eerst als motorrijder, daarna schakelde hij over op auto’s. Op z’n 16de reed hij al mee aan de wereldbefaamde race op Isle of Man.
“Hoe gaat het met je zoontje Marcel?”, vroeg ik hem bij aankomst. Dat mannetje is amper 2.5 jaar en ziet z’n papa niet zo vaak. “O, héél goed, mijn vrouw verwent hem enorm. Ze heeft er al een elektrisch kindermotortje voor gekocht. Ik ben er niet voor te vinden dat hij later dit werk zou uitvoeren, het is best wel gevaarlijk bij momenten.”
Het team reist nogal wat af op het internationaal BAJA circuit : Oman, Kroatië, Aragon, Polen, Dubai, Italië, Jordanië, en eind dit jaar stellen ze hun wagenpark ook beschikbaar voor de Dakar rally, de wereldberoemde race die motorrijder Thierry Sabine in 1977 op poten zette nadat de man eerder zelf verloren gereden was (en in extremis gered werd) in de Libanese woestijn tijdens de Abijan-Nice rally.
Hun leven is een nooit aflatende rondreis die veel van de mannen vraagt. De uren zijn te gek voor woorden, tijdens hun verblijf hebben we meerdere keren de ochtendroutine moeten omgooien want die diende aangepast te worden aan de klassering in de races. De eerste twee dagen van hun verblijf moest ook het kampement opgezet worden, op het evenementenpark net buiten Portalegre. Dat bestaat uit een reeks tenten, een grote vrachtwagen compleet met keukentje , en de oplegger die al de wagens van punt A naar B brengt. De groep was woensdag om 20.00u toegekomen en vertrok meteen naar het terrein om pas rond 02.00u terug te komen, drie uren later moesten ze alweer uit hun bed! We hebben ze dan broodjes kaas-ham én eieren met spek meegegeven zodat ze toch al iets in hun maag zouden hebben bij aankomst ter plaatse. De technische ploeg bestaat uit zeer jonge gasten die vooraan in de twintig zijn (Valis, Edgards, Niks, Toms en Ingus), die aan de ontbijttafel zeer beduusd overkomen, zeker als Hilde iets serveert. Da’s best grappig om zien!
Door de rare vertrektijden bleven we alle dagen met een groot overschot aan broodjes en koeken zitten (die kunnen hier namelijk pas vanaf 07.00u geleverd worden maar moeten een dag op voorhand besteld zijn). De restanten werden echter in dank afgenomen door het keukenpersoneel in ons lokaal ‘centro do dia’ (de opvang voor alleenstaande ouderen), waar zij dagelijks hun verzetje vinden en een warm middagmaal voorgeschoteld krijgen. Zo ging er niets aan voeding verloren.
Dit jaar liep weinig zoals gepland voor de jongens; in de kwalificatierondes raakte de wagen van de weg en werd één van de voorste banden en het framewerk tot moes gereduceerd. De schade was zo groot dat er besloten werd om Egidijus en Mindaugas meteen weer huiswaarts te sturen. Het had weinig zin om hen een dag langer op het terrein te houden. Zo ontsnapten ze aan het regenweer en de soms gure wind die dit jaar de Baja beheerste. Voor de bestuurders is het een uitdaging om in die weersomstandigheden op de baan te blijven. Voor het publiek een extra stimulans om het glibberige parcours op te gaan, …met wat water op de weg is de rally immers een stuk spectaculairder. Met hun tweede wagen op het circuit hadden ze meer succes.
Arturs is per jaar zo’n 200 dagen weg van huis, na z’n vertrek hier kan hij een weekje naar z’n gezin voor hij naar Dubai vertrekt, en daarna eventueel naar de Dakar rally in Saudi Arabië. Voorlopig zijn er daarvoor nog geen inschrijvingen.
Deelnemen is dan ook vrij kostelijk; je moet algauw over een budget van zo’n 250.000 euro beschikken om aan de race deel te nemen.
Daar zit het vervoer van alle wagens en materiaal per ferry vanuit Barcelona in, en het logement ter plaatse. Voor auto onderdelen ter plaatse moet je alvast zo’n 50.000 euro opzij zetten. Vaak moeten de wagens, na een ruwe woestijnrit, elke dag weer opgekalefaterd worden zodat ze ’s anderdaags als nieuw aan de start kunnen verschijnen.
Tijdens de rally slaapt z’n ploeg in hoog beveiligde Bivacs in de woestijn. Mensen die deelnemen zijn op zoek naar avontuur en vinden bij SRT de wagens en de knowhow om hun droom waar te maken. Sinds enkele jaren heeft Egidijus afgezegd voor Dakar; hij wordt zeeziek van in de duinen te rijden! Sommige chauffeurs moeten er zelfs van overgeven vertelt Arturs.
Wanneer Mindaugas afscheid neemt zegt hij; ‘Ik kom in veel verschillende landen, verblijf in tientallen hotels, maar het liefst kom ik hiernaartoe: jullie zijn zo goed voor ons, dat gebeurt niet vaak hoor!” Hun vlucht gaat via Duitsland naar Riga, vervolgens nog een race in Polen, en dan kan hij thuis enkele weken wat hoognodige rust vinden.
Nog een hartelijke schouderklop en dan rijden de twee mannen de oprit af. Tot volgend jaar vrienden.
Veilige reis!
Sinds begin jaren ’90 is Walt Bosmans Portugal liefhebber in hart en ziel. In 2019 verhuisde hij naar het dorpje Assumar in de Alto Alentejo. Samen met echtgenote Hilde baten ze in deze kleine rurale gemeenschap de B&B Assumar Country House uit in een bijna 400 jaar oude herenwoning. Elke maand verhaalt hij over zijn nieuwe ontdekkingen en ontmoetingen in deze wat ‘vergeten’ Portugese uithoek vol overweldigende natuurpracht en authenticiteit. Meer verhalen van hem zijn te vinden op de FB pagina ‘kamers vol liefde’.
Ik wordt dagelijks bijgepraat over de Baja Alentejano via Radio Portalegre, maar dit is duidelijker en direct uit de eerste hand.
Bedankt.