Saudades de Portugal

Dit is hem dan, mijn allerlaatste blog. Wat hebben we toch veel bereikt de afgelopen drie jaar. En wat leuk om op deze manier via een blog alles met jullie te kunnen delen en er zo een mooi boekwerk aan over te houden.

Het begon allemaal met die toch wel erg impulsieve aankoop in 2014 van ons appartement in Benagil. Toen hadden we niet kunnen vermoeden dat het zo’n verandering in ons leven teweeg zou brengen. Emigreren stond toen echt niet op de planning. En kijk eens waar we nu staan. Ons leven begint nu echt vorm te krijgen in Carvoeiro. Het klussen is overgaan in onderhouden van ons huis en appartement. Bernt heeft zijn draai gevonden met het helpen van vrienden en ik heb voor volgend jaar zicht op werk.

Het hebben van een parttime baan naast de verhuur stond ook niet echt op de planning, maar na het voltooien van de verbouwingen blijkt dat toch wel zo prettig. Te veel vrije tijd om handen hebben maakt ons erg passief en we worden er niet vrolijker van hebben we ontdekt. Het blijft natuurlijk wel een ontzettende luxe positie dat we deze keuze hebben! Het leven in Portugal/Carvoeiro maakt dit allemaal mogelijk voor ons.

We moeten nog wel een balans vinden in het bezoeken van onze meiden en familie in Nederland. Ik merk dat ik behoefte heb om regelmatiger even kort naar Nederland te gaan. Het videobellen is een uitkomst, maar het fysieke contact blijft toch erg belangrijk.

Maar we beginnen onze draai wel echt te vinden in Carvoeiro, als we weer terug vliegen vanuit Nederland voelt het echt als thuiskomen. En ondanks dat het er in de winterperiode ook onaangenaam koud kan zijn maken de magische kust, de pellet kachel en de bijna dagelijkse zon veel goed. Tijdens deze periode heeft iedereen ook wat meer vrijetijd, na het hoogseizoen en zijn de gezellige feestjes ook een welkome afleiding. Alle blogs die ik heb geschreven de afgelopen drie jaar waren meestal van de zonnige kanten, maar af en toe hebben we ook zeker onze strubbelingen gehad en zouden we elkaar zo nu en dan even kopje onder willen dompelen in de koude oceaan. Dat is ook wel zo gezond na 38 jaar, “was sich liebt neckt sich”. En nu niet snel gaan rekenen, ja we waren erg jong. 😉

Dus onze conclusie na bijna drie jaar Portugal is dat we blijven! We hebben onze stek gevonden, met de ideale mix van werk en vrije tijd. Ik ben serieus aan de studie bij CLCC – Centro de Línguas, Cultura e Comunicação in Portimão. Heel pittig, maar ik ga ervoor! Bernt met zijn talenknobbel hobbelt wat mee. Zijn ongedwongenheid maakt dat hij zonder les ook het nodige Portugees uitkraamt wat voor de meeste Portugese redelijk hout snijdt. Hhmmm, af en toe frustrerend voor mij. Maar ik hou vol en hoop eind volgend jaar over mijn schaamte om Portugees te praten heen te zijn en ook ontspannen mee durf te kletsen in het Portugees.

Dan rest mij alleen nog om iedereen te bedanken voor jullie interesse in onze blogs en gaan deze “(b)engeltjes” door met af en toe kibbelen maar vooral volop genieten van ons leven in het mooie Carvoerio.

Hele fijne kerstdagen en veel liefde en gezondheid voor het nieuwe jaar. Via onze site blijven we bereikbaar!