Saudades de Portugal

Vanaf ons allereerste bezoek aan Portugal, met meteen de aankoop van ons appartement in Benagil in 2014 hebben we de verwachte tien jaar niet vol gemaakt. Januari 2020, begin dit jaar zijn we vertrokken naar ons nieuwe onderkomen in Carvoeiro. Dus zes jaar later heeft ons spontane avontuur in 2014 geleid tot een rigoureuze verandering in ons leven.

De maanden voorafgaand aan onze emigratie waren best pittig. Naast de mensen die aangaven dat we hun droom leefden was er ook een andere kant. We lieten toch onze twee lieve dochters, familie en vrienden achter. Wij hadden de instelling, maar het is toch niet zo heel ver (net 3 uur vliegen) en als de nood aan de man is pakken we het vliegtuig en staan we binnen één dag op de stoep. Maar voor ons met al die nieuwe uitdagingen is dat toch anders dan voor de mensen die je achter laat.

Op woensdag 15 januari was het dan toch zover. De avond ervoor was de verhuiswagen aan gekomen, pfff dat was best een opluchting, want alles was strak gepland. Woensdag moest alles gebeuren, de verhuizing, schoonmaken en einde van de middag de overdracht bij de notaris. Woensdagochtend stonden de hulptroepen uit de buurt dan ook al vroeg klaar. Met droog weer hebben we in zo’n 3 uur 50 kuub in de vrachtwagen geladen. Dacht ik toch alles heel goed voorbereid te hebben als regelneef, maar wat blijft er toch nog een hoop losse spullen over die je voor je gevoel echt niet kunt missen. De vrachtwagen chauffeur zag ik aan het einde zijn wenkbrauwen ophalen, moet “die zooi” ook nog allemaal mee????? Ja, want stel je voor dat…. Nu, na ruim een half jaar in ons nieuwe huis, denk ik geregeld zelf waarom heb ik al ”die zooi “ meegenomen, had hij dan toch gelijk? Maar ondanks alles reed de vachtwagen netjes rond het middaguur Balk uit om zaterdag de 18^e aan te komen in Carvoeiro, Portugal.

Onze lieve buurtjes uit Balk hebben ons super geholpen met alles, zodat we om 15:00 de nieuwe bewoners een leeg en schoon huis konden laten zien. Vervolgens op naar de notaris voor de overdacht. Alles soepeltjes verlopen en iedereen blij. Met twee flessen Balkster Balkje op weg naar ons hotel, de Stadsherberg in Sneek, voor onze (voorlopig) laatste nacht in Nederland. We sluiten de avond heel fijn af met een etentje met onze dochters en aanhang bij “de Walrus” in Sneek. Daar genieten we van elkaar en het lekkere eten. Om een beetje in Portugese stijl af te sluiten nemen we een heerlijke port, geserveerd in een chique glas. Niet iedereen is nog bekend met port waardoor deze per abuis als een shotje (een beetje door het formaat van het glas) naar binnen wordt gegooid, tot hilariteit van iedereen aan tafel. Dan is het afscheid daar, maar we verwachten elkaar weer snel te zien. Over 4 weken staat onze eerste vlucht terug naar Nederland alweer in de planning. Daarna half maart en half april, zodat we allemaal kunnen wennen aan het idee dat we elkaar minder vaak persoonlijk zien. Toen waren we ons gelukkig nog niet bewust van alles wat ons boven het hoofd hing rondom Covid19. We hebben een fijne avond gehad, het was goed zo.

Donderdag de 16^e is dan eindelijk onze dag van vertrek, op naar vliegveld Eindhoven, maar eerst komen mijn ouders ons nog gedag zeggen in het hotel. We hebben in het grand café van het hotel genoten van een lunch met zijn vieren. Onze jongste dochter was in de buurt en kwam ook nog even voor haar werk aanwaaien. Het grand café waar we op dat moment alleen waren voelde als een afscheid in onze “huiskamer”, wat was dat prettig. Al met al konden we met een goed gevoel ons avontuur voortzetten en op weg gaan naar ons nieuwe thuisland.

Bij aankomst in Carvoeiro een korte nacht gehad op ons kermisbed en hup, hup alles voorbereiden op de komst van de verhuiswagen zaterdagochtend de 18^e . De chauffeur had aangegeven dat een pick-up en twee man extra wel handig was, want waarschijnlijk kon hij niet helemaal bij ons huis komen, doordat hij de draai boven aan de weg niet kon maken. Ik had al twee “mannetjes” geregeld, maar ik zou kijken wat ik op zo’n korte termijn nog kon regelen. Ze deden geen toezeggingen, maar zaterdagochtend stonden boven verwachting netjes op tijd 4 man en een pick-up aan het begin van de weg bij de verhuiswagen. Wat wel tegenviel was dat de regen met bakken uit de lucht kwam vallen. Hier hebben we na die tijd hard om gelachen, in Nederland droog tijdens het inladen en in Portugal regen, regen en nog eens regen. De mannen die ons geholpen hebben, hebben ook meerdere malen hun wenkbrauwen opgehaald, waar moeten die mensen deze spullen in vredesnaam allemaal kwijt. Ons huis lijkt erg klein, maar onder de begane grond zit nog een heel “huis”. Daar zaten we dan met al onze spullen/zooi op de oprit aan het einde van de ochtend toen de verhuiswagen weer leeg vertrok uit Carvoeiro. Er brak een tijd aan van ruimen en iets van een woonslaapkamer fabrieken op de boven verdieping. Waarna de grote verbouwing beneden kon worden voortgezet, daar zitten we nu nog steeds midden in. Maar het afbreken is voor het grootste gedeelte gebeurd en zo langzamerhand krijgt alles wat meer vorm. We hopen maart/april volgend jaar onze beneden verdieping compleet te hebben gerenoveerd tot een tof vakantie appartement, waar we hopelijk veel mensen mogen ontvangen.

Sinds augustus 2014 verhuren ze het eerste appartement via Micazu.