Vol goede moed het nieuwe jaar in, met veel doelen die we hopen te behalen. We hebben dit jaar ook weer de ruimte op Saudades de Portugal gekregen om onze belevenissen en emigratie verhaal te vertellen. Voor ons zelf ook een mooie verhalen bundel van onze “ik vertrek” avonturen.
Ik ben vanavond 14 januari dan ook weer in de pen geklommen. De dag voor de tweede lock-down in heel Portugal. We hebben gisteren en vandaag nog gezorgd dat we de nodige spullen in huis hebben, zodat we ons niet hoeven te vervelen en volop kunnen gaan klussen.
Er moesten ook nog wat spullen bij Ikea gehaald worden, dus op naar Loulé. In onze Portugese Fiat, met de achterbank naar beneden, moeten we toch heel wat mee kunnen nemen. Eerst even lekker lunchen bij de Italiaan in het zonnetje. De winterjas en dikke trui gaan uit, heerlijk. ’s Ochtend en ’s avonds kun je op het moment echt niet zonder wollen ondergoed, maar als de zon overdag doorkomt kun je zo weer in je bikini (uit de wind) gaan liggen. Wij waren al op tijd vanuit Carvoeiro vertrokken, vandaar dat we de winterjas aan hadden.
Na de lunch op naar Ikea via wat andere woonwinkels. Dat mooie houten krukje van Zara konden we echt niet laten staan. Met de handen vol ging Bernt de spullen naar de auto brengen en ik vast door naar de volgende winkel. Na 15 minuten staat Bernt weer naast me met een wat benepen blik en zweet op zijn voorhoofd. “Ik durf het haast niet te zeggen, maar ik heb iets heeeeel stoms gedaan”. En daar kwam het hoge woord eruit. Hij had de spullen in de achterbak gelegd en omdat het zo warm was ook zijn winterjas met de autosleutels er maar in gegooid en hups de achterklep dicht. De deuren gaan niet open als je de kofferbak open doet, pfff… Ach ja we hebben al veel hobbels genomen tijdens onze emigratie en deze zullen we ook wel even tackelen, we hebben tenslotte een Ikea waar we allemaal attributen kunnen kopen om dit klusje te klaren. Gewapend met een houten pollepel achtige vork, zeefje en een kleerhanger heeft mijn Macgyver het klusje in zo’n 45 minuten geklaard. Als de verhuur nu niet aantrekt dan kan hij altijd nog bij de Portugese ANWB, ACP solliciteren.
Met een gerust hart konden we nu woonaccessoires bij Ikea gaan uitzoeken i.p.v. autokraak attributen. Weer allemaal leuke ideeën opgedaan om straks onze gasten een mooi aangekleed appartement te kunnen bieden. Wij kunnen het ook niet laten om even als recht geaarde Nederlander in de koopjes hoek te duiken. En laat daar nu dat mooie modieuze slaapbankje staan dat ik al op het oog had, en dan voor de helft van de prijs, dat kun je dan niet laten lopen. Maar bezorgen was moeilijk i.v.m. demonteren en verpakken vanwege de kosten, achter laten zetten deden zo ook niet, dus zat er niks anders op dan de bank mee te nemen in ons Fiatje. Al gauw hadden we door dat dat niet ging passen en dat zie je mensen die voorbij komen ook hoofdschuddend denken. Bernt houdt gelukkig van auto rijden en ik van winkelen, dus Bernt op en neer naar Carvoerio en ik heerlijk winkelen. Vlotter dan verwacht was ie weer in Loulé en kwam aan een bijzondere dag een einde, drie keer naar Ikea op één dag 😉
Nu we alles in huis hebben en niet veel anders kunnen doen dan klussen, zullen we jullie in onze volgende stukjes weer meenemen in onze klus vorderingen en de aanvraag van de AL, de vergunning voor verhuur. Hopelijk kunnen we medio mei onze deuren openen en dit jaar nog vele gasten in het mooie Carvoeiro ontvangen.
Sinds augustus 2014 verhuren ze het appartement via Micazu.
