Op naar Carvoeiro: Waar Staan We Nu?

Het is nu bijna één jaar geleden dat we vertrokken richting Carvoeiro om ons daar te vestigen, het was me wel een jaar. Ons huis met vakantie appartement begint wat vorm te krijgen. Klaar zijn we nog (lang 😉) niet maar het breekwerk is zo goed als af en de opbouw is in volle gang. Maar naast het klussen vergeten we niet om ook zo af en toe te genieten van de heerlijke Portugese restaurants. En als je in Portugal gaat lunchen bestaat dat vaak uit een compleet menu met een liter wijn en een lekker glaasje port plus een bica na. Het laat zich raden dat er van klussen die namiddag niet veel meer terecht komt.

We hebben nog wel een loft, lees we slapen nog steeds in de woonkamer. Maar de nieuwe douche en de keuken in ons woongedeelte mogen er wezen, nog een paar puntjes op de i, maar dan zijn de badkamer en de keuken klaar. We doen bijna alle klussen met ons tweetjes en dit gaat wonder boven wonder meestal heel goed. We zijn ook wel aan elkaar gewaagd na zo’n 37 jaar samen. We breken, vullen containers met honderden kilo’s puin uit de voormalige dansvloer en van muren die niet in ons plan passen. Even een kanttekening, dat puin sjouwen gaat niet helemaal fifty-fifty, dat ligt toch meer in de lijn van 95% Bernt zijn spierkracht en 5% van mijn negatieve spierbundel. Maar desalniettemin draag ik ook mijn steentje bij, mijn grootste nieuwe vrienden van 2020 zijn de sloophamer en mijn stuctroffel. Het metselen van muren, stucken en tegelen, aanleggen waterleiding, aanleggen afvoeren en voegen horen ook bij onze werkomschrijving. Allemaal weer onder het -Pipi Langkous – motto “ Ik heb het nog nooit gedaan maar ik denk dat ik het wel kan”.

Ook zijn we trotse bezitters van onze nieuwe “groene” (hij is zilver grijs) zonneboiler. Deze klus hebben we uitbesteed, omdat het op het dak plaatsen van een 300 literwatertank toch net iets te zwaar is. De nieuwe waterleidingen heeft Bernt wel allemaal zelf voorbereid. Nu verwacht je toch in het land met de meeste Europese zonuren een lekker warme douche. Maar helaas, koud was ie niet, maar warm ook zeker niet. Ja hoor besteed je een keer wat uit heb je dat. We waren al bijna in de pen geklommen, maar Bernt wilde toch nog even wat checken. Wat bleek doordat we beneden in het appartement nog niet klaar zijn stond daar de kraan niet goed waardoor het water gemengd werd met te veel koud water. Wat waren we blij dat we die goede installateur nog niet op het matje hadden geroepen, die beste mannen hebben hun werk super gedaan.

We zijn per september ook officieel ingezetenen in Portugal en hebben ons “Certificado de registo de cidadão da união Europeia”. En ja ja, we hebben onze verhuizing ook netjes gemeld bij de belasting (Finanças). Alleen waren we vergeten om een stempel te halen bij de Portugese belastingdienst, zodat we deze in kunnen dienen bij de Nederlandse belastingdienst. Dus dit moeten we nog even regelen, wordt vervolgd! Het nummer voor de gezondheidszorg hebben we ook binnen en de keer dat ik naar de “Saude” moest ging het uitermate goed met dien verstande dat ik nog niet goed Portugees spreek, bijna niet. Echt slecht, ik weet het, er wordt aan gewerkt, maar ik weet steeds weer een excuus te bedenken om het niet te doen. We hebben dan ook erg veel geluk dat de meeste Portugese uitermate behulpzaam zijn en je bij alles willen helpen in het Engels of met handen en voeten.

Waar Staan We Nu?

Ik kan wel zeggen dat we ondanks dit uitzonderlijke jaar nog geen dag spijt hebben gehad van onze beslissing om naar Carvoerio te verhuizen. Wel moet ik eerlijk bekennen dat af en toe het onzekere qua reizen mij wel heimwee bezorgt. Maar voor nu ga ik er nog vanuit dat we onze meiden met kerst weer in onze armen kunnen sluiten.

Sinds augustus 2014 verhuren ze hun eerste appartement via Micazu.