Saudades de Portugal

Tjirpende krekels, honden die elkaar aansteken met hun geblaf, een pruttelende tractor en kromgebogen oudjes die in plastic stoelen voor hun witgeverfde huisjes zitten. Zijn dit ingrediënten waar jij blij van wordt tijdens je vakantie? Lees dan mijn ervaringen in het Casa da Comadre, een klein huisje in een gehucht in de Alentejo.

Als ik op vakantie in Portugal ben rijd ik eigenlijk altijd van hot naar her. Maar om mezelf te dwingen enigszins tot rust te komen koos ik voor maar liefst twee nachten op één plek, een hele rustige plek in de Alentejo, het dorpje Santo António do Baldio. Ik had daar een klein, lief huisje gevonden, natuurlijk wit geverfd met blauw-omrande kozijnen en met een mooi uitzicht.

Het was niet makkelijk om het Casa da Comadre te vinden, maar dat kan heel goed liggen aan onze gebrekkige voorbereiding. We reden door wat straatjes van het dorp, waar een paar honden rondliepen en een paar mannen onder een boom op een bankje zaten. Ze keken met weinig interesse naar onze onbekende gezichten en dito auto. De schemering ging over in een donkere hemel toen we eindelijk op het goede spoor zaten en in een rijtje van typische lage huisjes de letters “Casa da Comadre” op de muur zagen staan.

Vanuit de gekoelde auto stapten we in de drukkende hitte van de zomer in de Alentejo. Heerlijk (vind ik). We lieten de eigenaar weten dat we aangekomen waren en die kwam van een huis even verderop aangelopen. In zijn hand een doosje verse eieren van zijn kippen. Welkomstcadeautje! Hij opende de deur van het huisje en we maakten kennis met de schattige, romantische en comfortabele inrichting van het Casa da Comadre.

Ik moet eerlijk bekennen dat we niet echt actief van de faciliteiten gebruik hebben gemaakt. Er was weliswaar een keuken, maar verder dan een kop koffie en een mes om de meloen in de koelkast in stukken te snijden zijn we niet gekomen. Voor twee nachten hoefde onze kleding ook niet in een kast en werd de kat die steeds binnen probeerde te komen ook niet irritant.

We vonden het vooral heel erg fijn om een stoel te pakken en op de stoep te zitten, of het nu voor het ontbijt was of voor een wijntje voor het slapen gaan. Recht voor ons zagen we dan een uitgestrekte landbouwgrond, zo typerend voor de Alentejo. En links zagen we de buren. Stuk voor stuk oudere mensen, die ook niet veel meer deden dan op de stoep zitten. Toen ze naar bed gingen bleven de krekels over. Heel fijn!

Dit soort huisjes in de Alentejo zijn gebouwd om de zon buiten te houden en dat merk je dan ook goed. Slapen ging prima in de koele slaapkamer van het huis. De badkamer was pas gerenoveerd en helemaal in orde. Zelfs de Wi-Fi (vaak een ellende in Portugal) werkte goed.

Waarom dan niet naar het Casa da Comadre gaan? Als je op zoek bent naar restaurants, cafés en winkels op loopafstand, dan moet je zeker niet hier zijn. Het dorp heeft helemaal niets. Voor ons avondeten reden wij met de auto naar het vlakbij gelegen São Pedro de Corval. Voor ons prima, maar niet handig als je liever de dingen te voet bereikt.

Wil je ook overnachten in dit schattige huisje? Klik dan hier.