Het is vroeg (veel te vroeg) als de wekker gaat. Waarom had ik ook alweer zo’n gruwelijke ochtendvlucht geboekt?! We wrijven suf de slaap uit onze ogen en er gaat voorzichtig een lampje aan. Gaap… In de benen. Gelukkig staat alles al klaar en kunnen we redelijk snel naar beneden voor de nodige espresso’s. Een flinke dosis cafeine later lopen we naar de auto om richting de luchthaven van Faro te rijden. Porto here we come!
Ik had dit pension al eens voor mijn ouders geboekt, als onderdeel van een verrassingsreisje voor hun huwelijksdag. Hij was goed bevallen, dus wilde nu voor onszelf ook maar op zoek naar vrije data (dit bleek nog best moeilijk)! In eerste instantie was het de locatie die me trok, ik vind dit een erg fijne wijk om te verblijven. Alles heerlijk op loopafstand, wat wil een mens nog meer tijdens een stedentrip?! Verder was het betaalbaar, zag het er netjes uit en waren de recensies super.
Nu ik dit schrijf blijk ik helemaal geen foto van de typische, betegelde voorkant van Oportohouse te hebben genomen… En dat terwijl ik (dat dan wel weer) regelmatig met mijn arm uit het doucheraampje heb gehangen om een foto te maken. “Ik was op vakantie” gebruik ik maar als excuus, dan let ik blijkbaar niet altijd even goed op, of zo. Of misschien lag het wel gewoon aan het weer, het hoosde twee van de vier dagen namelijk… Gauw naar binnen! Dag één was kort samengevat lang, nat en vermoeiend.
Maar we hebben het leuk gehad. En dit plekje is voor herhaling vatbaar. Op de tweede, derde en vierde verdieping van een oud pand bevindt zich een handjevol kamers. Je neemt een krakende, houten trap naar boven om er te komen. We sliepen op zolder. Goed voor de conditie, want dat waren toch drie trappen op iedere keer! Daarnaast hadden we heerlijk de gehele verdieping voor onszelf. Met aan de ene kant de wel erg ruime slaapkamer (toch even wennen dat schuine dak, boink), in het midden de grote overloop en aan de andere kant de badkamer. Vanuit de douche had je een geweldig uitzicht over de daken van Porto, vandaar dat mijn arm regelmatig uit het raam hing. Zo heb ik ook de foto boven het artikel gemaakt. Hoe gaaf is douchen met zo’n uitzicht?! Aan deze zelfde zijde zitten ook de kamers met balkon.
Er is beneden een 24-uurs receptie, Erg handig en je kunt er indien gewenst terecht voor allerlei informatie. Op dezelfde verdieping zit ook een ontbijtzaal waar mensen rustig hun ontbijt kunnen eten voor ze de stad in duiken. Dit is optioneel bij te boeken en helemaal niet duur. Maar wij kozen ervoor lekker ergens in de buurt te gaan eten. Hierover later meer! Naast de ontbijtzaal zit een kleine ruimte/huiskamer met boeken, muziek en een televisie. Ook kun je vanuit hier het terras bereiken. Waar je bijvoorbeeld kunt genieten van een relaxed middagdrankje in de zon (als hij schijnt). Of in de warmere maanden je ontbijt mee naartoe kunt nemen. Niets fijner dan eten in de buitenlucht!
Oportohouse zit letterlijk om de hoek van de Torre dos Clérigos. Midden in de hippe uitgaanswijk van Porto. Je wipt dus ’s avonds zo een barretje of restaurantje binnen. Wil je toch liever beneden aan de rivier eten? Wij vonden het prima te belopen, al moet je er op de terugweg wel rekening mee houden dat je tegen de bult op moet. Gewoon, lekker op je gemak. Er zitten rondom het pension allerlei leuke en handige adresjes. Denk daarbij aan een supermarkt(je), pastelaria, tabakszaak, apotheek, bakker en dus een ruime keus aan eetgelegenheden. Tips nodig? Ik plaatste al eerder deze fijne plekjes en binnenkort volgt er nog zo’n lijstje.
Oportohouse ligt in de uitgaanswijk van Porto, houd er dus rekening mee dat het vooral in het weekend wat lawaaierig kan zijn. Slaap je (net als mij) licht, vraag dan om een rustige kamer en neem eventueel oordopjes mee. Je zit midden in een drukke stad, dus er is altijd wel ergens geluid. Mocht je een stedentripje gepland hebben staan naar Porto en nog op zoek zijn naar een plek om te slapen? Hier vind je meer informatie over dit plekje.
