Saudades de Portugal

Vanaf het moment dat we in Portugal wonen, droomt Serge al van een Suzuki Vitara. Zo’n leuk, klein oud jeepje waar je mee rond kunt hobbelen en vooral lekker het binnenland in kunt gaan op onverharde wegen. Als een salesman in hart en nieren probeert ie de auto bij mij aan de vrouw te brengen. Van niet bijster enthousiast eindig ik als fan. Hij is z’n sales-touch niet verloren. Er komt dus een Suzuki Vitara.

De degelijke Golf Variant die we uit Nederland meenamen doet het oké. De kleur zwart blijkt in het zonnige en warme Algarve niet heel handig en zo nu en dan ervaren we startproblemen die nog niet op te lossen zijn. Het oorspronkelijke idee om in deze auto nog vele jaren te blijven rijden is daarom minder aantrekkelijk geworden. Maar voorlopig is het goed genoeg. De prio’s liggen bij de bouw in Fuseta.

De noodzaak

Serge denkt daar heel anders over. Waar het vorig jaar nog begon met: ‘Wat zijn die Suzuki Vitara’s leuk. Zo’n oud jeepje zou ik ook wel een keer willen rijden.” Werd het steeds hardnekkiger. Het was niet meer alleen ‘leuk’ om zo’n Vitara te hebben. Het was eigenlijk écht wel nodig. “Moeten we wéér met die Golf naar onze vrienden in het achterland. Op die onverharde wegen. Het is niet te doen! We rijden die hele auto stuk! Als we nou zo’n jeep hadden…”

De argumenten

Juist, dacht ik! De salescampagne is begonnen. Met dit soort bewegingen moet ik altijd extra kritisch zijn. Of erger nog voor Serge: niet op reageren. Zijn enthousiasme en mooie woorden zijn namelijk erg aanstekelijk. Voor je het weet, hoor je jezelf enthousiast vertellen over de jeep. En dan is het te laat. De rotzak!

Ik moet zeggen: ik hield lang vol. De argumenten voor de Suzuki Vitara waren niet heel sterk. We rijden hier heel veel op onverharde wegen. Hm, ja, als we naar vrienden in het achterland gaan. Dat is niet dagelijks. En met de Golf ook te doen. Verder rijden we vooral op provinciale verharde wegen. En hier in Olhão doen we ook veel lopend of met de fiets.

Het is een cabrio. Het dakje kan eraf. Dat is fijn in het voor- en naseizoen. Ja, dat is vooral heel leuk. Zeker in een land met een warmer klimaat heb je daar meer plezier van. Maar: niet nodig. Een Suzuki Vitara is niet duur in de aanschaf en het gebruik. Wegenbelasting kost bijna niets. Ja, daar is zeker wat voor te zeggen. Maar weer de vraag: hebben we het écht nodig? We kunnen toch prima zonder? En zo’n oud beestje is ook wat minder comfortabel. Ik vind het een heel leuk bakkie hoor, maar het is geen multifunctionele auto. Niet gemaakt om mee op de snelweg te rijden bijvoorbeeld.

De omslag

Serge was al bijna zover dat hij de jeep zelf wilde kopen van z’n eigen spaargeld. Hij had ook wel in de gaten dat het niet de beste argumenten waren. Toch had hij me de afgelopen maanden meegenomen in z’n enthousiasme. Overal zag ik ineens Suzuki Vitara’s en ik merkte dat ik de auto steeds leuker begon te vinden en de argumenten werden minder belangrijk. Hè, nee toch? Ik hoorde mezelf ineens zeggen: “Als we samen een Suzuki Vitara kopen dan is mijn voorwaarde dat er in ieder geval airco in zit. En het laatste zetje van Serge: “We kunnen toch eerst even kijken wat er te koop is. Dan zien we daarna wel verder. Het moment dat ik online op zoek ga naar iets dan wordt het een soort missie.” Het is al een verloren zaak… 😉

Te koop in de Algarve

De Standvirtual, OLX, Custojusto werden er onder andere bij gezocht. De meeste auto’s waren alleen in Midden en Noord-Portugal te vinden. Dat zou dan een tripje naar het noorden worden. Ook dat hield me niet meer tegen. Een Vitara met een airco was alleen niet te vinden. Dat leek mij voor de zomermaanden toch wel erg aangenaam als we dan de hete campo inrijden. Ik had net de hoop opgegeven en de voorwaarde van de airco zelfs al bijna losgelaten. Toen er ineens een Suzuki Vitara uit Silves online kwam. Voor een goede prijs mét airco in de Algarve! Dit is ‘m!

Van een oud dametje

Het bleek de auto van een oud dametje en had altijd in de garage gestaan. 😉 Nee hoor, maar het zat er niet ver naast. Ze gebruikte de auto alleen in hun sinaasappelboomgaard. Er stond maar 91.000 km op de teller sinds 2001. Voor een dieseltje is dat niet veel.  De Suzuki had zelfs nooit op de weg gereden. Dat betekent wel de auto goed inrijden.

De zoon van de eigenaresse regelde de verkoop. Een hele sympathieke man die van veel babbelen houdt én super chaotisch is. Serge en Ricardo babbelden er samen lekker op los. En ik ging de auto maar eens goed bekijken. De testrit en check bij de garage in de buurt was geslaagd. We waren allebei enthousiast. Alleen werkte de airco niet. Eerst probeerde Ricardo nog te verkopen dat je dat helemaal niet nodig hebt in zo’n auto. De airco was ook nooit gebruikt door z’n moeder. Maar het werd hem wel duidelijk dat een kapotte airco geen optie was voor ons.

Geen haast

Ricardo wilde alles binnen een week regelen. Dat duurde natuurlijk wat langer. Alle documenten voorbereiden en regelen, de auto nog een kleine beurt geven en de airco repareren namen wat meer tijd in beslag. Hij deed nog een poging om de auto zonder gerepareerde airco te verkopen. Maar daar gingen we niet mee akkoord. Je hebt ‘m verkocht met werkende airco! Hij gaf het op en drie weken later konden we ons bakkie overschrijven in Loulé. We hadden daar de hele ochtend voor uitgetrokken, maar het ging harstikke soepel. Een half uur later liepen we als nieuwe eigenaar weer naar buiten.

Inmiddels hebben we er al veel mee gereden. Serge helemaal blij! En ben ook ik lid van de Suzuki Vitara fanclub!

Astrid & Serge bouwen in Fuseta het kleinschalige vakantieresort Celebra a Vida. Vier het leven! Wil je meer lezen over hun weg naar de Oost-Algarve? Lees dan hun blog of volg ze via Facebook en/of Instagram. En natuurlijk de maandelijkse blog op Saudades de Portugal.