Saudades de Portugal

“… of je kippen wilt?”. Ik ben buiten bezig met de roçadeira* als Dom Dinis me belt. Ja, lekker denk ik en voel me daarmee meteen Portugees want het gespreksonderwerp hier gaat primair over eten. Zelfs tijdens de heftigste work-outs met trainer Jorge gaat het nogal eens over de fabuleuze recepten voor porco-preto of bacalhau of de fantastische wijnen uit de Alentejo…. of marktvoedsel Número Um: platte kip piri-piri. Ik denk, DD gaat slachten, altijd fijn om wat kip in de diepvries te hebben voor als je gasten hebt die graag eens zo’n pittige kip willen proeven. “Nee, ik heb negen hennen en 3 hanen, wil je een toom? Ik geef 2x een toom weg voor de liefhebber”. Het kwartje valt vertraagd op zijn plek. Even overleggen.

Ooit, 15 jaar geleden dachten we er misschien een paar seconden over om kippen te houden. Bij onze toenmalige buren zagen we een simpele ren van palen, gaas en een soort nachthok van pallets. Na een paar weken was het afgezette stuk grond zo kaal als geschroeide aarde. Bergen kippenstront en harde klei was wat er over was van hun eens zo kruidige weide. Een ander tegenargument is dat het niet handig is om dieren te houden als we een paar dagen weg willen of moeten. We hebben ook nooit (op die paar seconden na, 15 jaar geleden) de droom der dromen gehad om ergens op een ver en verlaten platteland ons zelfvoorzienend terug te trekken met kippen, ganzen, schapen en een ezel….

Er kwam een ren. Twaalf vierkante meter tentachtig buisframe met kippengaas. Verplaatsbaar om de kippen-terreur te reguleren naar steeds een ander stukje sappige weide. Er kwamen avonden met kippenstudie. Er kwam een nachthok, verrijdbaar en duurzaam gebouwd van oude materialen. Alles bij elkaar een aardige investering en de kippen waren er nog niet, laat staan de gouden eieren.

Toen werd er gebeld door Dom Dinis……..

Hij had zich vergist. Kippigheid, beginnende vogelgriep? Hoe dan ook, hij schaamde zich. Hij snapte niet hoe hij, als kippenkenner, zo’n fout kon maken: hij had negen hanen en drie hennen, geen negen hennen en drie hanen. Gevolg: geen toom kippen voor ons.

Ik werd er even stil van. Na er de laatste tijd zo mee bezig te zijn geweest dreigde ineens een zwart gat dat het hele O-Vale-Da-Mudança-kippenparadijs opslokte. Ik legde het uit. DD trok het zich aan, gaf toch een kip en een haan en zou iets regelen met een andere vriend van hem. Iets met Thaise kippen. Die zijn vast goed voor de pittige gerechten, dacht ik, de eieren althans. Em fim, na de feestdagen kon ik de kippen halen. Margriet gaf ze namen.

Henk, Fien, Bella, Noa en Poeli pikten zich nieuwsgierig door hun nieuwe ren. Luna sprong daar vrolijk omheen, nog na likkebaardend en denkend aan de kip die ze vorige week bij de buren gesnaaid had. Dat werd nog een dingetje…, maar langzaam keert de rust terug op ons Alentejaanse platteland. Het heeft iets therapeutisch en huiselijks als ik ’s avonds het nachthok ga sluiten. Ik luister nog even naar het zachte gebrabbel van de kippen en krijg ook de neiging om vroeg op stok te gaan.

Heerlijk Portugees landleven.

*roçadeira: bosmaaier

Margriet en ik (Wiro) zijn sinds 2006 eigenaar van een uniek stuk Alentejo: o-vale-da-mudança. We wonen er vanaf 2008. Vind je het leuk om ons spoor te volgen of meer te weten over de vakantiehuizen, dan kun je de verhalen lezen die we publiceren op onze blog “Limonada”. Over de producten van Nature’s Revenge kun je ons volgen op Instagram. Daarnaast is er de maandelijks terugkerende blogserie “kronkelpad” op Saudades de Portugal, iedere vierde donderdag van de maand. Ik vind het erg leuk als je hieronder een reactie plaatst.