Sinterklaas is in het land! In Portugal, ja, voor de duidelijkheid. Gewoon, op de terugweg naar Spanje wipt hij even langs in de Algarve. Voor alle Nederlandse en Vlaamse kindertjes. Dat hij niet aan Portugese kindertjes doet, daar worden geen vraagtekens bij gezet. Niet door de onze, in ieder geval.
Acht en tien jaar, en ook al waren ze er vorig jaar achter gekomen dat het allemaal verzinsels is, van Sinterklaas tot Paashaas toe, dit jaar wordt er toch iets aangewakkerd op de Nederlandse school (in Silves nota bene, kwamen we na 12 jaar hier gewoond te hebben achter….), waar ze één keer per week Nederlandse les krijgen. Want Sinterklaas wordt hoog in ere gehouden. Al weken van te voren komt er een Portu-Piet ’s nachts op school slapen, en laat steeds een zooitje achter, of een briefje (graag in het Portugees, hij snapt dat moeilijke Nederlands niet!)… Het Sinterklaas journaal wordt trouw gevolgd, er worden brieven geschreven, schoenen gezet, uit volle borst gezongen…
En dat alles gaat zo leven bij Ayla en Ravi, dat de scheiding tussen de realiteit, het weten, en die heerlijke fantasiewereld waar kinderen zich zo thuis in voelen, verdwijnt. Het is én echt, én nep. Voor alles is wel een verklaring. Ze willen er gewoon in geloven. Maar tegelijkertijd wordt er gespeurd, het blijft een zoektocht hoe dit alles recht te breien Want de zwarte Piet (mag dat nog?) die langs kwam, dat was toch duidelijk de juf! Ja, ze willen hem wel eens van dichtbij zien, die Sinterklaas. Geen ontsnappen meer aan voor mij, we moeten naar Het Grote Sinterklaasfeest…
Op 7 december is het dan zover. Heel Nederlandstalig community met kids komen in de ochtend naar Silves. Zelfs uit de Alentejo verschijnt een familie. Ik geef toe: het is niet mijn favoriete bezigheid om in Portugal bitterballen en broodjes frikandel naar binnen te werken, omgeven door Hollands glorie. Maar zowaar: ik heb nog nooit zo’n lollige Sint meegemaakt, en hij leek nog echt ook. De Pieten mogen gewoon nog pikzwart zijn in Portugal, de kinderen hebben zich tegoed gedaan aan pepernoten, warme chocolademelk met slagroom en kregen nog een cadeau toe ook. Het gaat de geschiedenis in als geslaagd uitje. Natuurlijk werden de Pieten herkend als de grote kinderen van school, maar wie weet hoe groot volgend jaar de wens is om Sinterklaas levend te houden…
Elke 3e donderdag van de maand vertel ik over ons leven op de Berg in de Algarve. Één jaar geleden brandde onze Eco-lodge volledig af tijdens de bosbranden in de Algarve. Op mijn nieuwe Facebook pagina kun je ons proces volgen op weg naar nieuwe dromen.
Dankzij jou leuke blog gaan wij dit jaar ook Sinterklaas vieren in Portugal. Zo leuk om zo toch echt Sinterklaas te kunnen vieren.