Ik heb al zoveel geschreven over onze boeren bedrijfje en de activiteiten hieromheen maar nooit echt een kijkje gegeven in onze keuken… nou ja, de personeelskeuken. Mijn vader zei toen we vertrokken “ik wens je veel personeel” en pas nu begrijp ik wat hij bedoelde 😉 Een goede werkkracht vinden, maar vooral houden is topsport.
Zo hadden we een gouden gozer, Mr. R. , dachten we tenminste… Bijna twee jaar trouw in dienst, gezorgd voor vele van zijn problemen, hadden hem veel geleerd (arme boerenjong had een beperkt culinair pallet en de bekende vooroordelen voor iedereen die anders was )
En ineens verdween hij… Voor mijn vader zijn 65ste was een familie wintersport eind februari ingepland. Dus we gingen een weekje dicht. Mr. R. zijn vakantiedagen waren al op en dat betekende dat we wel wat klusjes hadden (restaurant goed schoonmaken en op de gaard wat snoeitakken stapelen.)
“Ja hoor geen probleem”, zoals we gewend waren van hem. Maar toen we terugkwamen en hij met zijn zus op de gaard bezig zagen was direct de conlcusie dat hij die week niks had gedaan…” Problemen aan thuisfront”.. ok, beetje teleurgesteld maar, we zien je wel dinsdag als we weer beginnen. Die dinsdag kregen we voor het eerst in de twee jaar een ziekteverzuim briefje van 5 dagen. Reden was vaag, maar prima, rustig aan jongen, wordt snel beter! De 5 dagen werden 15.. het werd vager.. last van rug en niet lekker in mijn hoofd. Ok, neem je tijd…
Dan even ingaan op de Portugese wet: als werkgever moet je in alle gevallen voorzichtig zijn en is het advies geen contact te zoeken met werknemer als hij afwezig is of ziek omdat dat gezien kan worden als druk opvoeren en dan zou je dus meer stress kunnen veroorzaken. Advies opgevolgd maar we kregen geen updates…. Nou daar bovenop kwamen nog 30 dagen en weer geen bericht. Zo bijzonder, vooral omdat Mr R altijd alles tegen ons kon vertellen en dat ook altijd deed.
Uiteindelijk tegen advies van mijn man in toch even gevraagd hoe het was in een privé-berichtje, gezien die arme knul echt deel was van ons kleine team en familie. Het gaat wel wat beter was het antwoord. Ok, fijn dacht ik en ondertussen konden we ook niet iemand aannemen en draaiden we dus alleen. Pasen kwam en het werd gekkenhuis maar als horecatijger kan mijn man dat supergoed.
Net voor de laatste ziekteverzuimdag liep mijn man in Coimbra toevallig Mr. R. tegen het lijf, hij was nerveus en deed vaag en gaf ook niet aan of hij zou komen. Die avond spraken wij met zijn huurbaas die goede kennis is van ons en die zei dat hij zijn laatste huur had betaald en kamer had leeg geruimd. Met de horizon verdwenen…
We kregen ineens een whatsapp over een koffiemolen die hij via via bij ons had gezet en eiste 90 euro. Kalm gevraagd om af te spreken om alles af te handelen en geen reactie. Jaahh, een brief van de rechtbank, dat wij zijn salaris niet meer rechtstreeks mochten overmaken vanwege een schuld. Jongen toch, waarom heb je niet om hulp gevraagd?
Nadat iemand 10 dagen niet komt opdraven kun je in Portugal het contract ontbinden en helaas hebben we dat moeten doen. Daarna hebben we hem vervolgens gecontacteerd dat zakelijk gezien deze dingen moeten doen, logisch want wij werken hard voor ons kleine gezinnetje en dit is wel ons hebben en houden. We willen hem zien om te praten, hij zei dat hij zou komen, we wachten nog steeds….
En zo heeft ieder oud-personeelslid een historie. Ik vind het vreemd hoe alles hier gaat omdat ik in mijn carrière zoiets nooit een team of een werkgever zou durven aandoen en eerlijk gezegd in Nederlandse sferen weinig van dit soort praktijken heb meegemaakt. In de horeca in Coimbra is dit echter orde van de dag. We zijn bedreigd en vervolgens weer benaderd alsof er niks aan de hand is, we zijn bestolen, bedrogen, en er waren vooral veel psychische problemen onder het personeel. Dikwijls maken we ons zorgen, zou het aan ons liggen dan? Maar dan praat je met mede-ondernemers en nee…
Aan onze arbeidsvoorwaarden ligt het niet en ja, wij zijn ook gek genoeg om 2 dagen in de week dicht te zijn. Voor ons andere bedrijf ( onderhouden van de gaarden), maar vooral ook om papa en mama te kunnen zijn. Bijzonder, maar noodzakelijk want anders heb je twee teams nodig en die extra omzet haalt het niet bij de kosten en vooral het managen van personeel.
Sinds Mr. R verdween is er geen negatieve review meer geweest. Service maakt of kraakt je bedrijf en omdat het je eigen zaak is loop je zelf uiteraard altijd hard om te zorgen dat je gast tevreden is. Met voor het tweede jaar de “certificate of excellence” op tripadvisor, een super google score en al die geweldig leuke mensen die iedere avond komen eten weten wij wel waarom we het doen….
En nu dus op zoek naar Coimbra’s Next Horeca Talent… Tips zijn welkom 😉
Geweldig geschreven Marije, en hoe apart hoe anders het in elk land er aan toe gaat. Ik kom snel bij jullie eten als we weer in de buurt zijn, en dat is wel regelmatig hoor….