Als ik de woorden Portugal en klooster hoor dan denk ik aan pracht en praal, aan het Mosteiro dos Jerónimos in Lissabon of het fantastische Convento de Cristo in Tomar. Maar niet alle kloosters zijn indrukwekkend door hun formaat of rijke decoratie. In de heuvels van Sintra ontdekte ik een klooster dat weliswaar indruk maakt, maar meer door de soberheid en eenvoud. Dat klooster is het Convento dos Capuchos.
Het begon bij Dom João de Castro (1500-1548), een Portugees edelman en de vierde onderkoning van Portugees India. Op zijn sterfbed vertelde hij zijn zoon zijn wens om een klooster te bouwen in de heuvels van Sintra, waar de monniken in direct contact met de natuur zouden staan en in simpelheid konden leven. Dom Álvaro de Castro besloot de wens van zijn vader ten uitvoer te brengen en liet het klooster “Convento de Santa Cruz da Serra da Sintra” bouwen. Het werd toegewezen aan de in eenvoud levende Franciscaner monniken.
De Kapucijnen (Capuchos) leefden in het klooster van 1560 tot 1834, toen de kloosterorden werden verboden door de Portugese overheid. In de jaren in het klooster zonderden ze zich af van het wereldlijke leven en concentreerden ze zich op de natuur, de creatie van God. Hiermee beschermden ze, wellicht onbedoeld, de bossen rond het klooster tegen de ontbossing die elders in Sintra plaatsvond.
De samensmelting van klooster en natuur is eigenlijk wat het meest opvalt tijdens een bezoek aan het klooster. Het begint al bij de wandeling van de parkeerplaats naar de ingang. Het bos lijkt hier onaangetast en vele malen woester dan elders in Sintra. Eenmaal op het terrein zie je hoe de grijsbruine, granieten gebouwtjes zijn overwoekerd met planten en struiken alsof ze ook uit de grond zijn gegroeid. Grote granieten blokken staan langs de paadjes en trappetjes die de gebouwen met elkaar verbinden.
Als je door de verschillende kamers loopt is het moeilijk voor te stellen dat hier echt mensen leefden. Op de meeste plekken kan ik niet eens rechtop staan, maar misschien waren ze in die tijd zoveel kleiner? De bedden zijn ingebouwde stenen banken, soms is er een klein raampje wat een beetje licht binnenlaat. Een kleine nis in de muur zal dienst hebben gedaan als kast. De enige decoratie die ik hier zie zijn kruizen gemaakt van schelpen, ook weer verwerkt in de stenen muur. Een beetje kleur komt van een klein azulejos patroon hier en daar.
Heel bijzonder is het vele gebruik van kurk. Je ziet het terugkomen in ramen en muren. Dit werd gebruikt om de kamers te beschermen tegen de weersomstandigheden, maar ook als decoratie. De Kapucijnen maakten ook hiermee optimaal gebruik van de natuur om hen heen, zoals de idealen voorschreven. Het klooster wordt dan ook wel het kurkklooster genoemd.
Een bezoek aan het Convento dos Capuchos is een fascinerende afwisseling van de overdaad in de andere bezienswaardigheden van Sintra. Veel toeristen slaan het over, maar ik ben blij dat ik het heb gezien. Voor 7 euro (volwassenen) kan je het ook bezoeken. Het is iedere dag geopend vanaf 09.30. Houd er wel rekening mee dat het niet in de buurt ligt van de overige bezienswaardigheden in Sintra. Je vindt dit klooster op een kleine 30 minuten rijden van Sintra, in de heuvels bij Colares. Een auto biedt uitkomst!
Op de website van Parques de Sintra vind je alle informatie.
