Surfen is sinds een aantal jaar mijn grootse passie en hobby. Ik spendeer bijna al mijn vrije tijd eraan. Wat surfen me het meest heeft laten ervaren is dat je jezelf toelaat ergens lol en plezier in te hebben, zonder dat het een doel heeft of je productief bent.
De eerste golven die ik ooit pakte was op een surfcamp in Mimizan, Frankrijk. Het waren groepslessen en op het einde van de week kon ik denk ik soms opstaan in de ‘whitewash’ het schuim. Daarna op een vakantie in Bali probeerde ik het weer. De golven waren hoog en ik maakte flinke klappers, kwam vooral in de wasmachine terecht. De wasmachine is als je mee wordt genomen door de golf en een tijdje onder water wordt gehouden en alle kanten op wordt gesleept. Kortom, ik was nog lang niet klaar om hoge, groene golven te surfen. Toen ik een van mijn vrienden het water uit zag komen met een gescheurde wenkbrauw van een fin, vond ik het wel mooi geweest en bedacht me dat dit niet de juiste plek was om het te leren. Het surfen had me sowiezo nog niet echt gegrepen dus ik vond het ook niet erg.
Tijdens mijn burn out vond ik mijn weg vaak naar het strand Wijk aan Zee. Na het opzeggen van mijn baan, solliciteerde ik bij Aloha Wijk aan Zee. Het was midden zomer en ik kon gelijk beginnen. Niet wetende dat deze fijne plek mijn leven zo zou veranderen. Ik was omringd met surfers en ik liet me er maar graag in mee slepen. Ik logeerde in het strandhuis speciaal voor de werknemers en mijn leven verplaatste zich binnen no time van Amsterdam naar Wijk aan Zee. Ondanks dat er (helaas) niet zo vaak goede golven waren, brachten de surf momenten me zo een geluksgevoel dat ik wist dat ik dat wilde najagen.
Vanuit hier naar Nieuw Zeeland waar ik gelijk het eerste surfersdorpje opzocht, Raglan. In de eerste surfles vond de surfleraar me goed genoeg om het zelfstandig te gaan proberen, yes. Ik kocht een tweedehands surfboard, een 7.6 en ik oefende maandenlang in het schuimwater. Geen idee nog hebbende van de wereld achter het schuimwater, ‘de line-up’. Wat hadden we een pret in het schuim. Alles wat we deden was wachten tot de al gebroken golf eraan kwam, het bord op springen en liggen, paddelen en opstaan (voor een paar seconden). Ik leerde de golven kennen, de stromingen, de kracht, de veranderingen uur tot uur, dag tot dag. Toen aan Nieuw Zeeland bijna een eind kwam, vond een van mijn vriendinnen die al goed kon surfen, het tijd om me mee naar achter te nemen. ‘Lisanne, we gaan op een dag met kleine golven samen naar achteren. Ook al neem je geen golf, ik wil dat je het gaat proberen.’
Okay, daar gingen we, mijn hart bonkte snel en mijn adem hoog. Je moet even ‘vechten’ om door de branding te komen. Maar op het moment dat je daar aankomt, en je uit de zone bent waar de golven breken, is het zo vredig en rustig. Ongelofelijk. Je kunt daar gewoon zitten op je board en de golven van verre zien aankomen. Even uitrusten en jouw golf kiezen. Het voelde wel super eng om zo ver van de kust verwijderd te zijn. Die eerste dag heb ik geen succesvolle groene golven kunnen surfen maar de toon was gezet. De sessies daarna wilde ik gelijk weer naar achteren, de line up in. Samen met mijn surfmaatje die ik ook overtuigd had om naar achteren te komen, leerden we een heel nieuwe manier van surfen kennen. In paddelen op het juiste moment, lezen waar de golf naar toe gaat breken, de timing van het opstaan. Ik voelde me een echte surfer. Het surfen veranderde me langzaam maar zeker, ik wilde graag fit zijn elke ochtend om te surfen en het beste eruit te halen. Mijn dagelijkse activiteiten planden ik af op het surfen.
Ik vertrok uit Nieuw Zeeland met mijn eigen board en nam deze mee naar Bali. Hier had ik de mazzel een goede surfleraar te vinden die elke dag met me erop uit ging. Het helpt om de aanwijzingen te krijgen wanneer je een golf wel of niet kan nemen. Een extra duwtje in de rug, zodat je hem zeker weten pakt, hoe meer golven je kan surfen, hoe sneller je kan leren. Hij keek in detail naar mijn techniek en schaafde bij waar nodig. Ik kan me herinneren dat ik vaak mijn knie gebruikte in de pop up, dat ben ik daar gelukkig afgeleerd. Een privé leraar is op Bali redelijk te betalen dus ik maakte er zeker gebruik van.
Toen in de zomer van 2016 naar Portugal. Ik begon op Praia Matadouro in Ericeira, in deze vakantie gaf ik mijn neefje les en hierdoor werd ik opgemerkt en me een baan aangeboden als surflerares. Dit hielp me enorm want ik leerde deze surfspot van binnen en buiten kennen. Het heeft een fijne baai waar de golf wat minder hard binnen komt als op andere plekken. Door mijn werk surfde ik vaak op een softtop, een schuimboard, voor beginners. Als ik nu terugkijk, is dit wat het meest aan mijn comfortabelheid in de pop up en het rijden van golven het meeste heeft bijgedragen.
De oceaan is zo belangrijk voor me geweest de afgelopen jaren, het heeft me zoveel geleerd. Zoals ik al zei in het begin, vooral het geven van jezelf de tijd om niets effectiefs te doen, om even niet op de tijd te letten, je to-do lijstjes te vergeten. Hoe moeilijk is het om je hoofd leeg te maken en gewoon te leven in het nu. Dat is wat surfen mij heeft laten inzien. In het begin lukt dat alleen in het water, maar naarmate ik meer en meer in het water was, begon ik deze houding ook mee te nemen in het normale dagelijkse leven. Een ander belangrijk effect van surfen is dat je daarna helemaal kapot bent. Een rozig en voldaan gevoel, je voelt je blij en hebt het gevoel dat je echt iets hebt gedaan. Het enige waar ik aan denk na surfen is eten en rusten.
Als je een surfer bent, dan ken je de stress die ook om kan heen surfen hangen. Altijd bang om goede golven en het juiste getij te missen. Het is een verslavende hobby en je kunt je er ook in verliezen als het je humeur bepaalt. Je kan je zeker gedempt voelen als je een sessie mist, omdat je moest werken of je fysiek niet goed genoeg voelde om erin te gaan, soms heb je ook gewoon een rustdag nodig. Dat is een stuk makkelijker als de condities niet optimaal zijn natuurlijk. Als er wel perfecte golven zijn, onderweg naar mijn werk rijdende langs de surfspot, dan voel ik wel even een stress van binnen. Zo gauw ik de yoga studio in stap verander ik mijn gedachten en ben ik blij dat ik naast de oceaan woon en die er altijd voor me is. Er is geen stress, ik ga gewoon later, of morgen, of overmorgen.
Een hele fijne zomer gewenst met veel momenten op het strand en in het water.
Liefs,
Lisanne
Mijn verhaal geïnspireerd op het verhaal van een van mijn surfmaatjes hier in Portugal.
