De zoektocht naar je thuis voelen. Is niet iedereen daar naar op zoek? Die plek waar je volledig thuis hoort? Mijn thuisgevoel vond ik hier. Wat maakt dit mijn thuis is een vraag die ik mezelf vaak stel. Waarom was dat niet gewoon in Nederland, dichtbij mijn familie, mijn vrienden, in een land waar ik de taal spreek, waar ik geboren ben? Een zoektocht die best een tijd heeft geduurd, maar nu kan ik toch wel met alle vrijheid zeggen dat ik duidelijk ben waar ik thuis hoor. Een proces van door blijven zoeken naar, niet bang te zijn om los te laten, door te gaan en heel duidelijk te kiezen voor wat je wilt. Aan te voelen waar en met wie je je beste zelf kunt zijn.
Het kwartje viel toen ik me bedacht dat het de mensen om me heen zijn die me thuis laten voelen. De super warme kring die ik hier om me heen heb gebouwd, een mengelmoes van Portugezen en ook van andere afkomst uiteraard, anderen die net zoals ik ook hier hun leven proberen op te bouwen. Een gecreëerde familie van warme, openhartige mensen op wie ik gelukkig altijd kan rekenen.
Te beginnen met mijn Portugese mama’s. Het begon met het geven van yoga in de tuin van hun bed & breakfast Casa de Ribeira. Maar er ontstond al snel een vriendschap die door bleef groeien. We helpen elkaar op meerdere vlakken, waar ik waarde toe kan voegen door mijn ideeën voor hun bed & breakfast, helpen ze mij met mijn integratie hier in Portugal. De vele koffie dates in de ochtend, gezellig kletsend in een café tussen hun Portugese vriendinnen zijn me dierbaar. Een belletje naar hun is genoeg om alles uit hun handen te laten vallen en met me mee te gaan naar het ziekenhuis, de garage, het vliegveld, de gemeente, etc.
De buren in mijn flatgebouw, die al lang niet meer alleen buren voor me zijn. Ze namen me op als een van hun. Het was mijn buurmeisje met wie ik vaak in de hal kruiste, allebei met surfboard onder de arm. Ze vroeg me of ik hier echt woonde en of ik eens met haar wilde surfen. We werden langzaam aan vriendinnen, door haar leerde ik meer buren kennen. Inmiddels hebben zij een baby en ben ik naast niet alleen ‘tante’ in Nederland nu ook ‘tia’ in Portugal. Uitgenodigd worden op een babyshower met alleen haar Portugese vriendinnen en familie om me heen, versterkte dit thuisgevoel. Het HEMA-pakje deed het goed hier in Portugal.
Onze buren whats-app groep heeft ervoor gezorgd dat mijn Portugees naar het volgende niveau is getild. Ik vroeg ze of ze Portugees wilden blijven spreken en schrijven tegen me. Het was heel wat werk om alles te vertalen in het begin, zodat ik snapte waar en hoe laat en wanneer we afspraken om samen te eten of surfen. Wat hebben ze om mijn uitspraak en zinsopbouw gelachen (en nog steeds), maar de trotsheid straalt ook van hun af als anderen vragen waarom ik zo goed Portugees spreek.
Een aantal vriendschappen heb ik opgebouwd door de yoga lessen. Ze komen vaak in het weekend vanuit Lissabon gevlucht naar Ericeira, om een yoga les te volgen of gewoon uit de stad en in de natuur te zijn. De eerste winter hier ben ik 2 maanden weggeweest uit Portugal, maar bij mijn terugkomst werd ik warm onthaald door een aantal van hun. Dat warmde mijn hart en wat was ik blij met hun oprechte vriendschap, sindsdien is de band ijzersterk. Ze laten me de leukste plekken zien in Lissabon en omgekeerd geef ik hun een kijkje in mijn leven hier in Ericeira.
Mijn collega’s op mijn werk bij Surf Yoga-guesthouse in Portugal, waar ik de enige ben die niet van Portugese komaf is. Ik voel me vereerd dat ik hier elke dag les mag geven en zij me een plekje geven in hun hechte familie-team. Ik word uitgenodigd op etentjes en familie gelegenheden en vermaak me uitstekend tussen het Portugese gebrabbel.
Het zijn de momenten waarop ik echt iemands hulp of aandacht nodig heb en je even niet meer weet hoe je iets op moet lossen zonder je familie dichtbij, dat ik merk; ook hier ben ik thuis, heb ik de juiste mensen om mij heen verzameld die altijd voor me klaar zullen staan. Maar vooral is het dat gevoel dat ze me geven waaruit alles blijkt, we zijn zo blij met je, dat je hier bent, dat je hier blijft, leeft, een van ons wilt zijn.
Het is bijzonder hoe vriendschappen kunnen ontstaan en zo intens aan kunnen voelen, alsof je al jaren goede vrienden bent en elkaars historie kent. Dat gevoel van dezelfde ‘taal’ spreken met iemand, ondanks dat dat niet het geval is. Leeftijd, achtergrond, nationaliteit, beroep, het doet er hier niet zoveel toe. Je leven opbouwen op een nieuwe plek, weg van je comfortabele nest in Nederland, zorgt ervoor dat je open moet staan voor het maken van nieuwe relaties en vriendschappen. Keer op keer weer open staan om iemand toe te laten in je leven en te laten zien en voelen wie jij bent. Het brengt me veel bijzondere mensen die zo onverwacht mijn leven in zijn gelopen.
Geschreven door: Lisanne Eshuis
