Het is onverminderd mooi weer, hier in het noorden van Portugal. De afgelopen maand september heeft meerdere dagen boven de 30 graden op de thermometer getoond. Bijna geen enkele dag kwam het kwik beneden de 20, uitgezonderd op de enkele dagen dat het regende. En hoe vreemd dat mag klinken, we waren werkelijk blij met die regen. De doorgaans groene omgeving in de Costa Verde liet meer en meer geel en bruin zien in de natuur. Het was gort droog.
Diverse branden teisterden het gebied – gelukkig op flinke afstand – en de brandweerlieden zijn opnieuw de helden van Portugal. En terecht. De helikopters met waterzakken vlogen af en aan naar de rivieren, die gelukkig nog vol met water zitten. Via een app kunnen we de locaties van de branden zien, hoeveel bandweerlieden er zijn, hoeveel brandweervoertuigen, de status updates en eventuele luchtvaart ondersteuning. Voor de geïnteresseerden: fogo.pt.
Maar inmiddels ligt het brandseizoen achter ons. Binnenkort zullen de tuinvuren weer branden, de kachels en ovens worden opgestookt en zal de lucht zich vullen met de geur van houtbrand. Maar, nog niet direct. Zoals ik schreef is het nog onverminderd mooi weer en doet niets aan herfst of winter denken. De druiven zijn geoogst, de kiwi’s idem en de sinaasappelen kleuren naar hun beoogde oranje. Wij pakken nog een stranddagje mee en gaan naar een grotere badplaats, even boven Porto, Póvoa de Varzim.
Hoewel de geschiedenis van de gemeente ver voor de jaartelling begon, is daar heden ten dage nog maar bar weinig van te zien. De rijke scheepsindustrie, de visserij en de textielindustrie zijn verbannen naar de haven in het zuiden en buiten de stad. Nee, tegenwoordig gaat het hier om strand, strand en strand. De geschiedenis wordt nog verteld middels de verschillende bronzen beelden en de straatnamen, die herinneren aan de lokale helden. Maar het strand is geweldig. Ver boven Póvoa de Varzim, onder de monding van de Cávado rivier in Esposende begint het lange lint van zand, dat eindigt bij Porto. Langs bijna het gehele strand is een boulevard met een toeristische autoroute aangelegd, die dan ook druk wordt benut.
Het strand is grillig doorzeeft met grotere rotsen, veelal net in de Atlantische Oceaan. De levert fraaie beelden op, ten tijde van storm en hardere wind, met schuim en spatten. Het strand is met een mooie boulevard omzoomt, waardoor het flaneren echt mogelijk is. Er zijn daarbij diverse mogelijkheden om te sporten op het strand en op de aangelegde sportpleintjes. Voor de noodzakelijke innerlijke mens zorgen op het strand de vele strandtenten, of langs de boulevard de terrassen en restaurants. Want bij strand hoort natuurlijk ook horeca.
Wij bezochten het strand en gingen verder niet de stad in. Deze toeristentrekker – we hoorden nog veel Spaans en Frans, naast het Portugees – biedt een achterland van verhuurappartementen en eenvoudige woningen voor de lokale bevolking. De grandeur ligt echt aan het water. We zagen de zonaanbidders nog liggen en de body shaped sporten. Wij kozen voor een drankje en een hapje. Bij het afrekenen realiseerden we ons dat we op het strand waren. Kost een paar centen, maar dan heb je ook wat.
Gerard Bos runt samen met zijn vrouw Elly sinds twee jaar in Barreiros de luxe B&B Villa Branca Barreiros in Barreiros, Noord Portugal nabij Braga. De bed en breakfast is het gehele jaar open. Volg hen op Instagram en facebook of meldt je aan als VIP op hun website.
