Onze Portugese auto heeft al heel wat last van onze schouders genomen de afgelopen jaren. Na de impulsieve aankoop van het appartement is de aankoop van onze Portugese auto ook een verhaal apart. We hadden bedacht dat het praktisch zou zijn als we een eigen auto in Portugal zouden hebben. Vanuit Nederland kijken we al wat rond op de site van OLX.pt, de marktplaats van Portugal.
We willen liefst niet te veel uitgeven en we hopen voor rond de 1000,- euro een autootje te scoren. Bernt denkt wel een leuke gevonden te hebben, maar de taal blijkt toch wel een barrière. Aan mij de schone taak om in Portugal de aankoop te doen, omdat Bernt door werk niet in de mogelijkheid is om mee te gaan. Ach, gaan we gewoon doen met mijn steenkolen Engels en de woorden bom dia en boa tarde, dacht ik nog. Maar ik hoefde (gelukkig) toch niet alleen. Met de aankoop van ons appartement waren we meteen ook twee vrienden rijker, de voormalige eigenaren van “Casa da Sorte” in Benagil.
Theo kon het niet over zijn hart verkrijgen om mij alleen op pad te laten gaan voor de aankoop van de auto. Ook heeft hij contact opgenomen met de eigenaar van de buitenkans die Bernt op OLX had gespot. Samen met Theo ging ik al vroeg in de morgen op weg naar deze buitenkans. Theo achter het stuur door de smalle straatjes waar we na wat zoeken de auto hebben gevonden. De buitenkans bleek toch niet zo’n prima karretje te zijn… De tweedehands auto’s in Portugal zijn toch ietsje duurder dan wij over het algemeen gewend zijn in Nederland. De auto had vier wielen, maar daar hield het dan ook wel zo’n beetje mee op. In Nederland wordt deze geadverteerd als “loop of sloop”.
Toch waren we nog vol goede moed, het was tenslotte nog lekker vroeg. Theo gaf aan dat langs de N125 allemaal autohandelaren zitten, daar moet toch wel wat tussen zitten. Om 13:30 en na vele auto’s bekeken te hebben begon de moed mij toch wat in de schoenen te zakken. Eerst maar lekker lunchen in Ferragudo, dat is in Portugal toch iedere keer weer een feestje. We hebben van de lunch weer wat goede moed gekregen en daar gingen we weer, van auto handelaar naar auto handelaar. Zo rond een uur of vier in de middag hadden we het wel een beetje gehad en nu echt de moed opgegeven. Het bedrag dat we voor ogen hadden bleek toch te krap voor een beetje redelijke wagen. Nog één laatste handelaar en dan houden we het echt voor gezien, zo besloten we.
Als we met de verkoper staan te praten komt er een Engelse dame op leeftijd aan gelopen. Zij probeert in het Engels de verkoper duidelijk te maken dat ze eerder is geweest en dat de verkoper haar auto wel wilde inkopen. De verkoper begreep haar niet, maar ik des te meer. Dus ik zeg: “mevrouw u wilt uw auto verkopen en ik wil er héél graag eentje kopen, om wat voor auto gaat het? Zij had de auto nog langs de weg geparkeerd en daar liepen we gauw naar toe, de verkoper verbouwereerd achterlatend. Het blijkt een blauwe, 5-deurs Fiat Punto te zijn, met twee vriendinnen op leeftijd (zij waren niet te koop ?) op de zeer nette achterbank. Ik denk een grapje, een auto van een oud vrouwtje, altijd binnen gestaan zeker, dat kan niet waar zijn. Als ik vraag naar de kilometerstand blijkt deze ook zeer acceptabel (92km voor een auto van 13 jaar oud, is voor Portugese begrippen net ingereden). En de prijs, daar was het antwoord op dat de handelaar 1500,- euro zou geven. Ik kijk even naar Theo en zie dat die denkt doen, doen.
Zo’n goede auto voor die prijs hebben we langs de hele N125 nog niet gezien. De prijs was wel wat hoger dan gedacht en dus had ik te weinig contant op zak en mijn dag limiet was al opgebruikt. Maar gelukkig was ik niet alleen en heeft Theo het rest bedrag gepind, super toch zo’n vriend?! Zo volgden we de dames naar het gemeentehuis van Albufeira om de auto op mijn naam te zetten. We waren net voor sluitingstijd binnen, wat ons door de baliemedewerker niet echt in dank werd afgenomen, maar ze heeft de auto overgeschreven. Zo kon ik moe, maar zeer voldaan met een goed gevoel op naar Benagil.
Voor diegenen die Benagil kennen. Ik reed binnendoor naar Benagil. Over de mooie slingerweg tussen de lage stuiken en bomen is dan iedere keer de oceaan te zien in al zijn glorie. Bij elke bocht pinkte ik een traantje weg van geluk. Wat zijn we een mooi avontuur aangegaan en wat heeft deze stap ons veel gebracht, qua vriendschappen, vriendelijke behulpzame bevolking en een wonderschoon landschap. Dat is toch puur geluk!
Saudações do Carvoeiro,
Bernt en Alice Waaksma
Er is deze maand weer een uitgelezen kans voorbij gekomen, waardoor ons appartement in Benagil in de verkoop gaat. We denken steeds nu rust, geen veranderingen meer. Maar dat past denk ik niet bij ons, de uitdagingen blijven zich aanbieden en wij kunnen dan de verleiding niet weerstaan ?.
