Daar zit ik dan, in Nederland om de laatste zaken hier af te ronden. Deze week moeten we de sleutel van ons huis inleveren en gaan de belangrijkste spullen in een vrachtwagen naar Portugal. Tussendoor tijd om even de gedachten te laten wegdromen en ons avontuur te overzien. De gedachte “een vreemde in eigen land” schiet even door mijn hoofd. Maar zo voel ik me nog allerminst. Ik voel me heerlijk thuis hier, ik weet de weg in de winkels, iedereen verstaat en begrijpt me meteen en ik weet hoe alles werkt. Dat is tussendoor ook wel weer even fijn. Een vreemde in eigen huis voel ik me zeker. Wat ziet een huis er naar en verdrietig uit als alles ingepakt is en vlekken op de muur en de krassen op de vloer van jaren intensief gebruik extra zichtbaar worden. Het is goed dat we dit hoofdstuk nu kunnen afsluiten en door kunnen naar ons nieuwe huis in ons nieuwe land met onze nieuwe baan en die nieuwe taal.
Gek genoeg voel ik mij in Portugal soms wel een vreemde in eigen land. En ja, ik weet dit is nog lang niet mijn eigen land. maar het verbaast mij soms hoe graag mensen je in een hokje willen stoppen. Zelfs als alle signalen er op wijzen dat dat hokje helemaal niet klopt. Natuurlijk hoor ik in het hokje “buitenlander” als ik in Portugal ben. En word ik daarom met argusogen bekeken, maar gelukkig wel warm en respectvol ontvangen. Reden te meer om extra mijn best te doen om de taal en de gebruiken van dit mooie land snel onder de knie te krijgen. Met die taal gaat het gelukkig de goede kant op. Ik kan mij prima redden in de supermarkt, tijdens de check-in van gasten in onze B&B en zelfs aan de telefoon lukt het mij voor elkaar te krijgen wat ik wil.
Maar ondanks mijn noeste arbeid word ik toch steeds weer in een vreemd hokje gestopt. Hoe vaak ik al niet de vraag “Brasileiro?” heb gehoord is ontelbaar. Hoewel ik graag wat van die Braziliaanse looks zou willen hebben, ben ik toch echt een Hollandse kaaskop en is er niets Braziliaans aan mij te ontdekken. Waarom dan toch in dat hokje? Dat komt door mijn accent helaas. Mijn partner is Braziliaans en hij heeft mij dan ook de eerste Portugese lessen gegeven en de afgelopen jaren is dat dus ook het Portugees dat ik dagelijks gehoord heb. Blijkbaar heb ik mij dat zo eigen gemaakt dat ik in Portugal nu als een dubbele buitenlander wordt gezien, ja hij spreekt de taal maar niet op de correcte Portugese wijze. Hier is dus nog werk aan de winkel. Maar wil ik dat wel, ik vind mijn Portugees eigenlijk ook wel mooi en het is toch waar ik mijn Portugese roots heb gelegd. Daar moet ik maar eens over nadenken.
Ondertussen gaan we gewoon door om ons plekje in Monchique nog mooier en gezelliger te maken. Na een paar superdrukke weken rondom Pasen en 25 april (Dia da liberdade) nu weer iets rustiger. Dit geeft ons de tijd om ons voor te bereiden op een zomerseizoen met hopelijk heel veel leuke en gezellige gasten. Over 25 april is trouwens op Saudades de Portugal al eens een heel interessant stukje verschenen, lees dit maar eens als je meer wilt weten over dit stuk van de geschiedenis van Portugal. Ik vond het in ieder geval erg leuk en interessant om te lezen en wat meer te leren over deze geschiedenis die wij in Nederland maar heel beperkt onderwezen krijgen.
Foto credit: Wikimedia
Henk is een echte kaaskop, maar verliefd geworden op Portugal. Samen met zijn partner Michel heeft hij de grote stap gewaagd en afgelopen maart een alojamento local in Monchique, Portugal overgenomen. Hij houdt van natuur, ruimte en de prachtige uitzichten in de Algarve.
