Saudades de Portugal

Deze maand neem ik afscheid van jullie. Na twee jaar maandelijks schrijven voor Saudades de Portugal is dit mijn laatste artikel. De reden is simpel: tijd. Té veel projecten en té veel hooi op mijn vork zorgt er voor dat ik niet de tijd kan vinden om rustig van te voren te gaan zitten en rustig een artikel te schrijven. De meeste schud ik ruim over de deadline in een uurtje uit mijn mouw (ook deze weer). Niet echt iets om trots op te zijn en ik denk dat Marlou ook langzaam aan gek werd van mij reminders sturen.

Daarom heb ik besloten dat het beter is om iemand anders over de prachtige stad Lissabon en het Portugese leven te laten schrijven. De familie vindt het wel jammer. “Zo lazen we nog eens wat van je” zei mijn oma bijvoorbeeld. Een goede reden om eens wat vaker te bellen en te appen! 

Nog een week en dan is het kerstavond. Nog steeds weten Nuno en ik niet precies wat we gaan doen en wat de bedoeling is. Nuno gaat meestal naar zijn oom en tante, maar die gaan dit jaar naar andere familie. Misschien gaat hij naar zijn zus, maar ook dat is nog niet zeker. Ik denk niet dat ik mee ga dit jaar en gezellig bij mijn moeder blijf. Kerstfilms kijken op de bank in onze pyjama voor de haard, met een beker warme chocomelk en appeltaart. Ik zeg, niets meer aan doen! Toen zei mijn schoonmoeder van de week dat ze misschien wel bij ons wil komen met Nuno. Gezellig, maar daar gaat ons idee van films op de bank… Ach, we zien wel, we maken er wel weer wat van, en misschien krijg ik mijn schoonmoeder wel zo ver dat ze ook haar pyjama mee neemt en gezellig met ons mee kijkt haha. 

Een van de ergste dingen van in het buitenland wonen is dat ik niet zo makkelijk mijn oma kan opzoeken met de feestdagen. Mijn oma heeft recentelijk corona gehad en al is ze gelukkig weer beter, is ze nog wel snel vermoeid zegt ze zelf, en durft niet zo goed te vliegen. Niet alleen om het virus en om haar vermoeidheid, maar ook omdat het nog vrij onzeker is met de regels. Van de week zijn alle landen, wereldwijd op oranje gezet door het Nederlandse ministerie en wordt er aanbevolen alleen noodzakelijke vliegreizen te maken. Familie opzoeken voor de feestdagen is natuurlijk niet zozeer noodzakelijk. Hoe ze dat controleren is een tweede, maar je wilt niet het risico lopen dat je niet naar huis kan. Mijn oma weet ook nog niet wat ze gaat doen met de feestdagen. Ik hoop dat ze niet alleen zit, want mijn broer gaat naar zijn schoonfamilie in Duitsland. Het is wat, al die familie die over heel Europa woont… 

Ook alle cadeautjes zijn rond. De meeste had ik gelukkig al ruim van te voren gekocht. Mijn moeder noemt het gekkenwerk, maar ik hou van plannen. Ruim van te voren kijken wat bij iedereen past en iets leuks en persoonlijks uitzoeken. Het liefst begin ik net na de zomer. Nuno daarentegen is een echte man. Het liefst gaat hij onderweg naar het kerstdiner even langs de shopping om een paar dozen chocolade te halen voor de familie en dan is hij klaar. Ach, ieder zijn manier. Omdat alles nu veel eerder gesloten is, en op zaterdagmiddag ook alles dicht gaat in Lissabon is het een drukte van jewelste in alle shoppingcentra. Lange rijen om ergens in te mogen en lange rijen bij de kassa. 

Gelukkig is het voor de lokale business positief. Nuno heeft flink wat kinderfietsen verkocht voor de feestdagen en hoopt er nog een aantal kwijt te kunnen aankomende week. 

Bij de Kamer van Koophandel zijn we ook bezig de puntjes op de i aan het zetten en het jaar af te sluiten. Daarna even heerlijk een tijdje welverdiende vakantie. Lukt het niet om met de kerst films te kijken op de bank, dan lukt het wel in de vakantie! Ook de universiteit heeft mij weer gevraagd of ik toch geen les wil geven het 2e semester. Ik had eigenlijk al nee gezegd tegen de directie, maar mijn collega belde vandaag en vroeg of ik er niet nog een nachtje over wilde slapen, en dat ik hem toch niet alleen kon laten met die studenten dit jaar. Ik denk dat hij gelijk heeft en dat ik in februari weer gewoon voor de klas sta. Ik wilde wat meer tijd voor mijzelf, maar lesgeven is een van de dingen die ik het leukst vind om te doen. Daarnaast kan ik hem natuurlijk niet alleen laten met die studenten haha! 

Naast dit alles zijn Nuno en ik bezig met een ander project. Het staat nog in de kinderschoenen, dus we willen er niet al te veel over kwijt, maar we zouden graag samen een webshop openen. Erg veel projecten, maar ook iets om enthousiast naar toe te werken! 

Misschien dat Marlou mij volgend jaar wel een update stukje laat schrijven. Gewoon iets korts om even te vertellen hoe het gaat en wat we doen. Een afscheid hoeft natuurlijk niet voorgoed te zijn!