Saudades de Portugal

Eind maart was hij na ruim 20 jaar dan eindelijk weer in Portugal; onze Nederlandse glorie met zijn wereldbekende Johann Strauss orkest, André Rieu. Mijn schoonmoeder is al jaren groot fan, en wilde deze unieke kans, om haar idool live te zien, dus niet missen. Jammer genoeg waren de eerste kaarten al snel uitverkocht en mijn schoonmoeder was ontroostbaar. Dan maar een keer naar Nederland, om André Rieu op het Vrijthof in Maastricht te bewonderen?

Plotseling werden er extra optredens aan de kalender toegevoegd, vanwege groot succes, en tot haar grote geluk kon mijn schoonmoeder drie kaartjes veroveren, om André Rieu op 30 maart in de Altice Arena in Lissabon te zien optreden.

Het concert was een waar feestje, zoals we van Rieu gewend zijn, met echte klassiekers, maar ook moderne nummers in een nieuw jasje. Er werd veel gewalst en mijn schoonmoeder kon haar geluk niet op. Na afloop werden er nog een paar nieuwe data aangekondigd voor november, en als het aan mijn schoonmoeder ligt gaan we in november gewoon nog een keer!

De eerste weken van April hebben we een paar echte regenachtige dagen gehad en het portugese spreekwoord “Abril aguas mil” (April veel water) viel dus, zoals gewoonlijk, op zijn plaats. Voor de fietsenzaak van Nuno was dat natuurlijk een beetje een tegenvaller, maar de mooie dagen zitten eraan te komen en er is ons zelfs een regen-loos Pasen voorspeld. We zullen het zien!

Deze Pasen gaan Nuno en ik gezellig naar de Algarve, naar onze familie, maar waarschijnlijk eerst even langs Spanje, om de auto vol te tanken! Afgelopen week was er namelijk een serieuze staking van het transport personeel die gevaarlijke stoffen, als brandstof, transporteren. Deze staking begon afgelopen maandag. De meeste portugese zijn erg afhankelijk van hun auto en deze staking betekende voor vele mensen dan ook grote paniek. Het nieuws was nog niet uit of er stonden al grote, meters-lange rijen voor de benzinestations, waar iedereen druk stond te dringen om de laatste druppels benzine te kunnen tanken. Binnen ogenblikken waren de eerste stations geheel leeg, wat de nationale paniek toestand alleen maar verergerde natuurlijk.

Premier Costa verzekerde dat er wél een minimale voorziening zal zijn van 40% in Lissabon en Porto, maar zei ook dat het publieke transport, de ambulances en de brandweer voorrang hadden op deze minimale voorziening. Het syndicaat heeft vastgesteld dat de staking minimaal tot zondag avond doorgaat, tenzij er voortijdig serieus gesproken en onderhandeld gaat worden, over salaris en arbeidsvoorwaarde.

Aan de andere kant is deze tijdelijke staking wel een eye opener voor de meeste portugezen, die erg gebonden zijn aan hun auto. Misschien dat het investeren in een betere fietsinfrastructuur toch niet zo’n slecht idee is?

Mochten we geen benzine meer hebben om de Spaanse grens te halen, dan is er alsnog geen paniek en gaan we gewoon ouderwets met de trein naar de Algarve, om toch de Pasen bij onze familie te kunnen zijn. Voor Dora, onze kat,  zal het wel even wennen zijn om te reizen met de trein, maar daar komt ze ook wel overheen.

Op Paaszondag ga ik eerst met mijn moeder naar de Nederlandse kerk in Albufeira (als ze tenminste genoeg benzine in de tank heeft, anders wordt het een ochtendje kijken naar de EO). Al ben ik wel eens naar Portuguese, katholieke, diensten geweest vind ik het toch prettiger mijn geloof te betuigen in mijn moedertaal. Na de dienst vieren we Pasen bij mijn moeder thuis met een paasbrunch, samen met Nuno en mijn schoonmoeder.

Op tweede Paasdag (een dag die in Portugal niet echt gevierd wordt), gaan we voor een echte paaslunch naar mijn schoonvader. Mijn schoonvader woont in een grote Quinta net buiten Tavira, waar hij graag vrienden en familie ontvangt om samen te eten. Waarschijnlijk wordt het dit jaar weer “cabrito” oftewel lam van een geit. Dit is, samen met “borrego” (lam van een schaap),  een echt traditioneel paasgerecht.

Daarnaast is ook de “folar” weer volop te verkrijgen, en zal ook op onze paastafel niet ontbreken. Deze zoete paaslekkernij is in verschillende versies te verkrijgen, maar de “folar d´Olhão” oftewel, de folar uit Olhão, is een van de bekendste, en is een kleine zoete suiker cake met karamel en kaneel. Ook de folar com ovo, is zeer bekend. Deze versie heeft één of meerdere gekookte eieren in het midden, die de vruchtbaarheid uitbeelden. Dit is echter iets waar je van moet houden en is daarom vooral bij de wat oudere en traditionele mensen geliefd.

Als laatste mogen natuurlijk de “amêndoas” niet ontbreken. Amandelen zijn rond deze tijd ook overal te verkrijgen, in alle vormen en maten. De suiker amandelen en de chocolade versies zijn het bekendste. De eerste zijn echte tanden-brekers en zijn niets meer dan amandelen met een keiharde suikerlaag eromheen. De chocolade versie is een stuk aangenamer, en zijn amandelen met een chocoladelaagje.

De kilo´s vliegen er al aan, alleen al bij het idee dat ik dit aanstaande maandag allemaal voor m’n neus krijg, maar buiten de zoetigheid gaat Pasen bij de Portugezen vooral om familie en samenzijn, en dan is het toch wel fijn om bij zo’n grote echte Portugese familie te horen!