Al veertien maanden dat ik niet meer weet wat een hele nacht slapen is… Al veertien maanden dat ik douche in krap twee minuten. Al veertien maanden dat ik een nieuwe favoriete persoon heb… mijn zoontje, Sebastian!
De mooiste blauwe ogen, altijd in een goede bui, en het liefste dat hij doet is eten (de appel valt nooit ver van de boom)! Ik mag niet klagen, het afgelopen rare jaar 2020 heeft ervoor gezorgd dat we veel samen konden zijn. Is alles dan alleen maar rozengeur en maneschijn? Nou nee, dat is het zeker niet…
In een land waar de verdeling van de taken toch nog altijd goed blijft uitvallen voor de mannen, wil ik hem toch wel wat meer Belgisch opvoeden. En ook al is hij nog zo klein… de verschillen beginnen zich al te openbaren.
“Het is een jongen”, ik hoor het vaak. Vooral als we over de toekomst praten! In een familie gesprek zei ik: “hij moet toch beginnen met kleine ‘klusjes’ hier en daar. Speelgoed wegleggen, en als hij wat ouder is zijn kamer opruimen, zijn bed opmaken, vaatwasser leegmaken…”. Waarop mijn tantes begonnen te lachen. “Wat zeg je nu, mijn zonen en man doen dat zelfs niet en het zijn volwassenen mannen…?! Het zijn mannen hè..”
In een tijd waar de meeste vrouwen voltijds werken en daar dan voltijds het huishouden bij ‘nemen’. Ik vind dit dus echt achterhaald! Ik zie het dus nog steeds bij vrienden van mij (in de 30!) hier in Portugal… dat de vrouwen nog steeds alles moeten doen. Voltijds werken (8 uur per dag), koken, strijken, poetsen, kinderen verzorgen, enz… En dat uiteraard het liefst met net gelakte nagels, haar dat altijd naar bloemetjes ruikt, eeuwige gladgeschoren benen en natuurlijk (niet te vergeten!) een uitgeslapen snoetje.
Tegendraads als ik ben, ga ik dus graag een biertje drinken daar waar alleen mannen zitten. Ga ik graag uiteten met allemaal vrienden. Vraag ik om uitleg bij verbouwingen (ze blijven dan altijd naar een man vragen, alsof ik daar niets van zou snappen). Doe ik wat ik wil, wanneer ik wil. Ook al ‘horen’ vrouwen dat hier niet te doen.
Dus lieve zoon, als je dit ooit leest… en ik te horen krijg dat je het er lekker van neemt in die macho cultuur… Dan neem ik mijn pantoffel in de hand! Hoe oud je ook bent!
Liefs,
Mama
Bárbara is geboren en getogen in Portugal. Na jaren in België te hebben gewoond en gewerkt waagde ze in 2017 de stap terug naar haar thuisland. Nu woont ze nabij Porto en werkt ze als gids in Porto. Ze krijgt ook nu nog steeds kippenvel van dat Portugees getreuzel.
Waarom kun je maar 2 minuten douchen? Heb je geen man die even voor het jongetje kan zorgen? Het beste is om samen de opvoeding ter hand te nemen dan gaat jouw zoon dit al gewoon vinden later.