Als we in de Algarve zijn gaan we als het even kan ook altijd een paar dagen op vakantie in onze vakantie. Even lekker weg uit Albufeira en de daarbij behorende drukte. Waarschijnlijk is dat ook de reden dat rust één van de criteria lijkt bij het uitzoeken van een fijne plek om te slapen. Want herrie hebben we in Albufeira al genoeg! Voor onze eerste overnachting in de Alentejo dit jaar viel het oog op Três Marias.
Aan de westkust van Portugal, tussen Porto Covo en Vila Nova de Milfontes, vind je Três Marias geïntegreerd in het heuvelachtige landschap. Daar waar de vlakte overgaat in de heuvels van Serra do Cercal, in een omgeving die bijna doet denken aan Afrikaanse landschappen. En dat op maar zo’n vier kilometer van de zee! De dagen zijn getint met gouden licht en de nachten zijn gehuld in een ongelooflijke stilte.
Wij rijden er met de gps aan naar toe en dat is maar goed ook… Sla links af horen we. Eh, waar dan?! Die ‘afslag’ werd uiteraard gemist. Iets verderop keren we en nu weten we dat we de ogen goed open moeten houden voor een mogelijkheid ergens af te slaan. Gelukkig zit er geen verkeer achter me, dus kunnen we met een slakkengangetje op zoek naar… (ja, naar wat?) Het blijkt een minuscuul zandweggetje. En niet zomaar een zandweggetje, we gaan even flink door de mangel en komen totaal geklutst aan op de bestemming. Een bestemming waarvan we ons serieus afvroegen of de GPS ons wel de juiste kant op stuurde? Want dat Três Marias “in the middle of nowhere” lag wisten we, maar dit hadden we ook weer niet verwacht!
Zodra we uitstappen is het eerste dat opvalt (naast de ontzettend stoffige/vieze auto) de stilte. Heerlijk! Het is maar goed dat er een bord staat, zodat we zeker weten dat we goed zitten. De auto is wel gelijk geheel in Alentejostijl, al is het niet bepaald een landrover. We worden verwelkomd door een flinke dot kleurige bougainvillea. Eerst maar even melden en dan komt de bagage later wel. Na de check-in/uitleg is het tijd om ons te installeren. Het eerste wat ik doe is de deur naar het terras opengooien. Heerlijk die frisse Alentejo lucht! Je ruikt de natuur. En op wat kwetterende vogeltjes na, niets dan stilte.
Als al onze rommel weg geruimd is en onze ontbijtkeuzes ingevuld en ingeleverd zijn, is het tijd om op verkenning te gaan. Bij aankomst hebben we de eetzaal (op reservering vooraf kun je ter plaatse dineren) en de honesty bar al gezien, maar er was nog meer. Zo is er een soort gezellige huiskamer waar je je heerlijk terug kunt trekken met een boek en/of glas wijn. Heb je toevallig net je boek uit, leen er dan één uit de boekenkast. Naast de nodige banken staan er ook tafeltjes om aan te puzzelen of een spelletje te doen. In de koudere maanden wordt de ruimte verwarmd door een gezellige houtkachel. Uiteraard heb je ook de optie om heerlijk buiten plaats te nemen in de tuin. Hier staan verschillende zitjes en hangen hangmatten om fijn in te relaxen.
Vervolgens gaan we buiten op onderzoek uit. Er schijnen verschillende dieren te zijn ergens op het perceel, dus daar willen we zeker even een kijkje nemen. Onderweg naar de ezels en schapen komen we allereerst de bungalow/boomhut tegen. Al heeft het meer weg van een boomhut dan een bungalow! Dat uitzicht over het Alentejaanse landschap vanaf het balkon, zucht… Er zijn verschillende kamertypes te boeken, allemaal in rustgevende wittinten, waarvan de boomhut wel het meest bijzonder is uiteraard. Dus mocht hij vrij zijn, ga daar dan zeker voor!
Iets verderop zien we ook het zwembad. Een plaatje in warme aardetinten, dat mooi afsteekt tegen het blauwe water van het zwembad. Al zijn de tegeltjes voor de verandering eens niet blauw, maar zwart in dit zwembad!
Her en der staan prachtige kurkeiken en olijfbomen op het terrein en je bevindt je echt midden in de natuur. De ezels en schapen hebben rondom de accommodatie een gigantisch ‘weiland’ om vrij te bewegen. Het kan dus zijn dat je ze ’s middags achter het zwembad treft, maar dat ze de volgende ochtend geheel aan de andere kant van het terrein staan te genieten in de schaduw van een paar bomen. Tijd om ons wat op te frissen, want we gaan buiten de deur eten. Het is maar goed dat we tijdens de check-in spraken over de nogal hobbelige rit ernaar toe, want er blijkt nog een route te zijn. Ook niet geweldig qua rijgenot, maar net een tikje beter dan de weg die wij namen. Die pakken we vanavond dus!
In het pikkedonker rijden we na het diner weer terug naar Três Marias, om het badend in het licht van de volle maan aan te treffen. Het ligt hier wel echt op een bijzonder plekje. Verblijf je er wat langer, en wil je niet alleen tot rust komen maar ook wat doen/zien, dan zijn er allerlei activiteiten die je kunt ondernemen. Bij aankomst waren ons de fietsen (vrij te gebruiken) al opgevallen, maar er zijn ook andere mogelijkheden in de naaste omgeving te reserveren. Je hoeft je zeker niet te vervelen!
Na een heerlijke nacht slaap wacht ons een ontbijt buiten op het terras van de eetzaal. In verband met corona geef je van tevoren door hoe laat en wat je wilt eten/drinken. Je krijgt je eigen tafeltje met je kamernummer erop en dat blijft gedurende je verblijf ook jouw tafeltje voor het ontbijt. Er wordt een groot dienblad naast de tafel geplaatst met daarop jouw ontbijtkeuzes, zodat je in de ochtendzon en in alle rust van je ontbijt kunt genieten.
Wij stappen in de loop van de ochtend geheel ontspannen in de auto op naar ons volgende adresje (hierover volgende maand meer). Lijkt tot rust komen en heerlijk je hoofd leeg maken midden in de Alentejaanse natuur jou ook wel wat? Neem dan een kijkje op de website van Três Marias en/of Booking.com.
