Het was niet de eerste keer dat ik met Hugo op pad ging, dus ik wist al dat je zijn beloftes vooraf met een korreltje zout moet nemen. “Het is een makkelijke tocht”. Jaja, dat vertaalt meestal naar een flink pittige onderneming. Vorig jaar fietste ik met hem door het midden van Portugal. Dit jaar maakte ik twee wandelingen met hem in het noorden van het land. Vandaag een verslag van onze tocht door de Serra d’Arga. Ver buiten de gebaande paden!
Iberische wolf
Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit van de Serra d’Arga had gehoord voordat ik hier in mei belandde. Ik ben er om de Trilho do Lobo Atlântico de lopen, met Hugo, gids bij het bedrijf A2Z Adventures. Lobo Atlântico betekent Atlantische wolf, maar wij kennen het beest dat in deze regio leeft als de Iberische wolf. Er leven nog maar rond de tweeduizend van deze wolven in het noorden van het Iberisch Schiereiland, waarvan ongeveer driehonderd in Noord-Portugal.
Hugo vertelt dat er zo goed als geen kans is dat ons pad zal kruisen met de wolf. Die laat zich vrijwel nooit zien aan de mens. Maar als we aankomen bij ons startpunt geeft hij wel instructies wat we moeten doen als we de Castro Laboreiro tegenkomen. Dit hondenras is één van de oudste rassen van Portugal en wordt gefokt in het gelijknamige dorp in het Parque Nacional da Peneda-Gerês. Het is een grote hond, die specifiek wordt ingezet om het vee te beschermen tegen de wolven. Aangezien we kriskras door het landschap gaan lopen zouden we een herder met deze hond tegen kunnen komen. Hugo laat zien dat we stil moeten staan, met onze handpalmen naar binnen tegen onze benen aan. Dan weet de hond dat we geen gevaar vormen en zal hij niet aanvallen. Oké, interessant begin van de dag…
Cerquido
Onze wandeling begint bij het kapelletje ter ere van Santa Rufina in het gehucht Cerquido. Bordjes geven aan hoe we moeten lopen, hoewel het geen overbodige luxe is dat we ook een GPS bij ons hebben. We klimmen omhoog door het dorp, waarbij we direct al een aantal koeien tegenkomen. Gelukkig, er is geen hond te bekennen…
In het dorp staan traditionele huizen waarbij het vee beneden leeft en het gezin op de eerste verdieping. Dit werd vroeger gedaan om de bovenverdieping te verwarmen door middel van het vee beneden. Het materiaal dat overheerst is graniet. Dat geldt voor deze traditionele huizen, de straten en de muurtjes die het land verdelen.
Klimmen
Als we het dorp verlaten is al snel duidelijk waar al dat graniet vandaan komt. Je ziet het overal terug in het landschap. Het grijs van dit graniet contrasteert met het felgroen van gras en struiken en de mooie blauwe lucht. De uitzichten zijn beeldschoon en naarmate we verder klimmen steeds indrukwekkender. Ik gebruik ze als excuus om af en toe even uit te rusten, want het is best een pittige klim.
Aan het einde van de klim komen we op een vlak plateau waar de grond drassig is. Dit is de plek waar de kans groot is dat je dieren tegenkomt. Hoewel wij ze nu niet zien, leven hier in het wild de paarden van het lokale garrano ras. We klauteren op de hoogste steen die we kunnen vinden voor de onvermijdelijke overwinningsfoto. We hebben het gehaald!
Dalen
Daarna is het alsmaar afdalen. Eerst gaat het vrij rustig en kom je een ingenieus watersysteem tegen, een geweldig traditioneel dorpje en een prachtig groen bos, waarin alles is bedekt met een dikke laag mos. Daarna volgt een vlakker stuk met mooie uitzichten en helaas ook verbrande bomen van een eerdere bosbrand.
De grootste uitdaging is voor mij het laatste stuk van de afdaling. Mijn knieën en enkels zijn niet echt blij met alle losse brokken rots en steen, maar ik zal toch op één of andere manier beneden moeten komen. Als we een kleine waterval tegenkomen ben ik inmiddels oververhit, dus maak ik dankbaar gebruik van het koele water. En dan zijn we ineens weer in Cerquido. Hier zijn we verplicht een pauze te nemen om een kleine kudde koeien de steile straatjes op te laten klimmen. Met hun grote ogen kijken ze ons argwanend aan.
Zoals altijd ben ik blij dat Hugo niet heeft uitgelegd hoe de wandeling precies zou verlopen. Dan had ik me zorgen gemaakt of ik het wel zou kunnen. Of het niet spannend was om zomaar de wegen te verlaten. Of ik mijn enkel niet zou verzwikken op de stenen. Nu ben ik moe, maar wel zeer tevreden over de prachtige natuur die ik heb mogen zien, ruiken en voelen. Weer een stukje onbekend Portugal ontdekt. En ik kan het iedereen aanraden!
Ook deze wandeling lopen? Je kan het op eigen gelegenheid doen, maar neem een GPS mee! Het is een tocht van een kilometer of acht, die je in een uur of vier kan afleggen. Meer informatie vind je hier. Liever, net als ik, op pad met Hugo (of een collega)? Bezoek dan de website van A2Z Adventures. Ze organiseren wandelingen en fietstochten door heel Portugal. Nieuwsgierig naar mijn fietstochten met Hugo? Kies dan één van deze artikelen:
– van Porto tot Furnadouro
– Ecopista do Dão
– van Torre naar Manteigas
– van São Pedro de Moël naar Nazaré
– langs de Ria de Aveiro
Voor meer informatie over deze regio of Portugal in het algemeen, bezoek ook eens de website van Visit Portugal.
