Saudades de Portugal

Wanneer we geen gasten in onze bed en breakfast hebben, en het weer ons stralend uitdaagt, springen we in de auto om de directe omgeving van Barreiros beter te leren kennen. Wij wonen immers slechts twee jaar hier in Noord Portugal en hebben door de vele werkzaamheden in en rond ons huis niet veel tijd kunnen besteden aan het nader onderzoeken van de regio. En daar is zoveel te zien!

Onze gasten uit Portugal, en velen van ook buiten het land, reserveren minstens één, maar vaker meerdere dagen voor het National Park Peneda-Gères. Dit is het oudste nationale park van Portugal, grenzend aan Spanje, en verdeeld in twee grotere delen. UNESCO heeft het tot werelderfgoed verklaard vanwege haar biosfeer. Peneda is rotsachtig, kent vele uitzichten, hunebedden en prachtige wandeluitdagingen. Gères is natter: watervallen, groen, schaduw en opnieuw wandeluitdagingen. Ieder zijn meug.

Wij namen de auto, want wilden een andere kant op binnen datzelfde megagrote park. Het was niet ons eerste bezoek en zoals gezegd zochten we de voor ons onontgonnen paden in Gères. Ja, en wat zie je dan op de nationaal routes, die ook gewoon door dit gebied lopen (dus goede wegen, duidelijke bewegwijzering, veiligheidsmaatregelen)? Natuurlijk mogen de vergezichten niet onbenoemd blijven. Achter iedere bocht een nieuwe parel met rotspartijen, uitgeslepen dalen, enorme keien, waarschuwingen voor overstekende koeien, rustieke dorpjes met pittoreske kapellen en kerken. Het is agrarisch gebied met kleine percelen: mensen leven in relatieve welstand, maar moeten er hard en tot hun dood werken. In de bergen is het in de wintermaanden koud: de tand des tijds tekent de gezichten van de bewoners, waardoor het inschatten van de leeftijd tot het onmogelijke behoort. Wij zien er daardoor eigenlijk altijd jeugdig en fris uit. 😉

In het nationaal park bevinden zich twee heiligdommen voor de Rooms Katholieke kerk: ja, je bent in Portugal. Deze heiligdommen worden dagelijks bezocht door bedevaartgangers, jaarlijks zo’n 2,5 miljoen! Het is derhalve niet verrassend om een enorm hotel tegenover de kerk aan te treffen, alsook een dagelijks markt gericht op toeristen.

Onderling doen de heiligdommen niet voor elkaar onder in belang. In Peneda vindt je de kopie van de Bom Jésus van Braga. Daar gingen we niet naar toe. Nee, ons doel was Santuário de São Bento da Porta Aberta ofwel het Heiligdom van St. Benedictus van de Open Deur in de gemeente Rio Calda. De eerste vermeldingen over deze kerk dateren van het jaar 1615. De huidige paus verhief in 2015 de kwalificatie van de kerk tot basiliek op de 400^e verjaardag van de kerk. De naam verwijst naar het feit dat de deuren altijd open staan, opdat de reizigers er kunnen schuilen.

Ook wij, als niet katholiek, werden gegrepen door de bijzondere kerk, die van redelijk grotere afstand al zichtbaar was. In de eigenlijke kerk is het geen overdonderend spel van goud, maar eerder een serene sfeer met schilderijen en tegeltableaus. De kerk biedt plaats aan een paar honderd bezoekers in gewone tijden. Dat is voor een bergdorpje groot, maar gezien alle pelgrims aan de krappe kant. Onder en naast de kerk is dan ook een crypte gebouwd, die ook bezocht kan worden. Er zijn grote tegelplateaus van de Heilige Benedictus en zijn leven geplaatst, die absoluut de moeite waard van het bekijken zijn.

Ja, en je moet er omheen lopen. Je vergaapt je aan de tegels die de gehele kerk bedekken. Waar andere betegelde gebouwen aan luie Portugezen worden toebedeeld, je hoeft je huis immers niet meer te schilderen, is het in het geval van het Heiligdom van St. Benedictus van de Open Deur een resultaat van devotie.

Wellicht een prachtig uitstapje om bij te schrijven: Avenida de São Bento da Porta Aberta, 4845-028 Rio Caldo, Portugal.

Gerard Bos runt sinds twee jaar samen met zijn vrouw Elly in Barreiros de luxe bed en breakfast Villa Branca Barreiros. De B&B is het gehele jaar open. Volg hen op Instagram en Facebook!