Al dagen voor Allerheiligen staan de vrachtwagens, caravans en kermiswagens op de parkeerplaats van de begraafplaats gereed. Mannetjes van de gemeente komen af en aan om dit jaarlijks terug kerende feest voor te bereiden en in goede banen te leiden. De berm wordt weer eens gemaaid, witte krijtstrepen markeren de vakken waar de markt-stallen behoren te komen, en daags voor de opening worden de attracties driftig opgebouwd.
Elke rit naar Silves worden we begroet door het reuzenrad en moeten we omrijden; het stukje weg waar we doorheen moeten is tijdelijk in beslag genomen door de Kermis. In de auto is dit natuurlijk Het Onderwerp van gesprek, en langzaam bouwt de spanning op. Voorpret is het halve werk, dat blijkt wel weer.
Ook wij zullen er aan moeten geloven, gelukkig zit het weer dit jaar mee. Met z’n allen op stap, dat gebeurt niet zo vaak, de kinderen zijn helemaal in de feest-stemming. De zondagse kleren worden weer eens uit de kast gehaald, eindelijk kan de ketting van de rommelmarkt eens gedragen worden, en Ravi zet zijn mooiste hoedje op. We zijn er klaar voor!
Een Kermis is in Portugal niet alleen een Kermis. Het is vooral ook een markt waar zigeuners hun plastic made-in-China-waren luidkeels aanprijzen en waar je voor een prikkie je garderobe kunt opkrikken. Maar het is ook een markt voor de lokale handel: kastanjes (want het is volop kastanje seizoen), walnoten en amandelen, honing, granaatappels, zoete aardappelen, kaasjes en hammen uit de Alentejo. En de tractors, laten we die niet vergeten: gloednieuw staan ze wat achteraf in de felle schijnwerpers klanten te lonken, het is mij eerlijk gezegd een raadsel wie er op de kermis een tractor gaat kopen. Maar elk jaar weer zijn ze een trouw onderdeel van het evenement.
En dan is er uiteraard de vreet-en drink-afdeling, favoriet onder de Portugezen: alle churro-kraampjes keurig naast elkaar, hamburger-tenten bij hamburger-tenten, de hot-dog kraampjes ook netjes in een rij. En natuurlijk de kastanje-kraampjes, een stuk of tien samen geklonterd. Na de verplichte kermis-attractie sessie die me dit jaar nog meeviel (vorig jaar kregen we acuut hoofdpijn van de veel te luide muziek die van alle kanten uit de speakers knalde) is het hoogtepunt van ons uitje een dozijn gepofte kastanjes uit een papieren zakje. Ik zal, vrees ik, niet lang mijn kinderen kunnen overtuigen dat dat de ultieme traktatie is: de suikerspinnen en andere fluorescerende snoepgoed waar alle kinderen mee rond liepen lonken aan alle kanten. Bewust eten staat hier helaas niet erg hoog in het vaandel. Maar dat mag de pret niet drukken. De kastanjes worden in record tijd verorberd, de stemming kan al helemaal niet meer stuk als we bekenden van oude datum weer eens tegen het lijf lopen en de nieuwtjes van de afgelopen jaren weer uitgewisseld zijn. Silves blijft een klein dorp, en het Kermis-uitje is bij deze weer geslaagd.
Elke 3e donderdag van de maand vertel ik over ons leven op de Berg in de Algarve. Één jaar geleden brandde onze Eco-lodge volledig af tijdens de bosbranden in de Algarve. Op mijn nieuwe Facebook pagina kun je ons proces volgen op weg naar nieuwe dromen.
Mooi verhaal: herfst klinkt er in door. Portugal zonder kastanjes, kan toch niet. Ik heb ze in huis gehaald voor een lekkere puree. Wordt smullen, met een konijntje!