Een tijd geleden schreef ik al eens een blog over de Portugese taal. De taal die ik, als inwoner van Portugal, beheers. Daardoor heb ik geen last van een zogenaamde taalbarrière of het probleem dat niemand me verstaat. Nee, ik kan me prima verstaanbaar maken.
Onlangs was ik voor mijn werk bij de WK turnen in Canada. Als journalist ontmoet ik bij grote toernooien veel collega’s uit andere landen. Uit Portugal was er slechts één journalist naar Montreal afgereisd. Dat zorgde ervoor dat ik mijn Portugees ook tijdens mijn werk nog prima op peil kon houden. Hij moest zelfs lachen toen ik, bij het uitvallen van het internet, Portugese scheldwoorden begon te gebruiken. “Je lijkt wel een Portugees,” grapte hij.
Dat hoorde ik de afgelopen periode overigens vaker. Vooral van collega’s uit Brazilië. Elke keer als ik mijn Braziliaanse collega’s in het Portugees begroette volgde er een glimlach op hun gezicht. Of misschien was het wel een grijns. Want ja, zij vonden mijn Europese accent maar wat grappig. Dat bedoelden ze echter als een compliment.
Another level
Mijn Portugees klinkt, vooral volgens de Brazillianen, namelijk als het Portugees van een ‘echte Portugees’. Niet het zingende, Braziliaanse Portugees, maar juist het Portugees uit Portugal. En tja, dat is natuurlijk ook echt wel zo. Dat is immers het Portugees wat ik altijd geleerd heb. “Lisa is on another level,” zei de Braziliaanse fotograaf toen ik per ongeluk Portugees sprak terwijl er een niet-Portugeessprekende vriendin naast me liep.
Naast mijn taalgebruik zijn er inmiddels, na anderhalf jaar in Portugal, meer dingen waarbij ik op een ‘echte Portugees’ lijk. Laat en uitgebreid uit eten, zoveel mogelijk buiten zijn en op terrasjes zitten om koffie te drinken of extreem laat uitgaan: het zijn maar een paar voorbeelden van dingen die ik tegenwoordig ook doe. En tja, die eeuwige saudades naar ‘thuis’, naar Portugal, horen ook perfect bij mij.
Stiekem ben ik ook nog steeds een duidelijke Nederlander. Zo ben ik – in tegenstelling tot de Portugezen – altijd op tijd en plan ik graag vooruit. En mijn snelle wandeltempo zal ook niet zomaar verdwijnen…
Toch blijft het grappig dat mensen mij stiekem al een ‘echte Portugees’ beginnen te vinden. Om eerlijk te zijn voel ik me ook wel een beetje zo. Ik voel me in Portugal perfect op mijn plek!
Iedere eerste donderdag van de maand kan je meer lezen over mijn leven in Portugal. Daarnaast kun je me ook volgen via mijn eigen website Bom Dia Lisa, waar ik dagelijks blog over journalistiek, sport en reizen. Neem zeker eens een kijkje en als je wilt… check (en like) mijn Facebook-pagina eens!
Mooier compliment kun je niet krijgen
Hai Lisa dan ben je een van hen en dat is alleen maar een compliment toch.