Saudades de Portugal

Jazeker, de regen komt nu en dan flink naar beneden in de laatste herfstmaand, hier in Barreiros. Dus wanneer we een mooie, droge dag hebben, grijpen we onze kans. Er op uit! De auto in en op zoek naar een bestemming die al enige tijd op ons (of eigenlijk mijn) lijstje staat: het Nationaal Monument Citânia de Briteiros.

Deze bestemming wordt langs de auto-estrada op grote bruin gekleurde borden aangegeven, als een belangrijk te bezoeken plek. Alle op deze bruine borden vermeldde plaatsen zijn dat, dus negeer ze niet! We stellen steevast de navigatie in op kortste weg, niet snelste, want dan passeren we ook nog andere leuke dorpjes en plekken, en die zijn er veel in het mooie groene noorden. De route is voor ons niet bijster ver, maar aangenaam glijden we over de kronkelige, soms smalle weggetjes. De binnendoor weggetjes, dus opletten voor overstekende bejaarden en dieren.

Niet laten afleiden door de prachtige glooiende wijngaarden, die inmiddels bijna allemaal weer gekortwiekt zijn, na de oogst van de heerlijke druiven voor de Vinho Verde. Niet laten afleiden door de soms adembenemende vergezichten over de dalen. Niet laten afleiden door de opzichtige veranderingen in het landschap, wanneer we ook maar gering in hoogte stijgen of dalen. In een kleine dertig minuten rijden we van Barreiros naar Briteiros, onze bestemming. Maar wat is het nu eigenlijk, wat we gaan bekijken? Ik vertel.

Het Nationaal Monument Citânia de Briteiros is een opgraving van een gefortificeerde stad, door archeologen gedateerd in de bronstijd. Noem het een ruïne. Hoogtepunt van de roem was in de eerste of tweede eeuw voor het begin van onze jaartelling. De muren rond het dorp hadden de functie van verdedigingswerk, en machtsvertoon. Delen van de verdedigingsmuren zijn nog aanwezig.

De bewoners waren boeren: ze verzamelden fruit en groente, maalden meel en bakten brood. Ook hadden ze kleinvee en vingen ze vis in de Ave, de rivier die hier stroomt. Het dorp had aangewezen delen in de tuin voor vee en akkerbouw. Men woonde en werkte in of vlakbij de ronde behuizingen. Muren tussen de percelen zorgden dat alles binnen de tuinen bleef. De vorm van de behuizingen zijn onverminderd duidelijk herkenbaar. De archeologische dienst heeft bovendien een tweetal van de ronde huizen herbouwd, en dat geeft een goed beeld. Maar ook zonder deze herbouwde gebouwtjes is het een bezoek meer dan waard. De doorkijkjes zijn charmant en verrassend. De wegen indrukwekkend. De structuur van de plattegrond bijzonder goed herkenbaar.

Interessant is dat het dorp een verhard pad had en heeft, alhoewel… Laat hoge hakken thuis, en wandelstokken zullen je niet zonder meer redden. Problemen met lopen? Sla dit uitstapje over. Gelegen boven op een heuvel beslaat de opgraving een aantal voetbalvelden, maar het is niet vlak! Wij hadden absoluut de verkeerde schoenen aan en daardoor was het echt opletten geblazen om te voorkomen dat we die heuvel af zouden rollen. Bij regen zouden we er niet aan begonnen zijn, want een glijpartij ligt voor de hand. Maar wat we tijdens het stijgen en d(w)alen door de opgravingen zagen was indrukwekkend.

Bij de informatiebalie krijg je na betaling van de toegangsprijs een plattegrond met duiding. Achter het entreegebouw is een restaurantje met een terras dat uitzicht geeft over het dal. Voor de echte liefhebbers is er nog een afdaling naar de romeinse baden, beneden in het dal. Die hebben wij bewaard voor een volgend bezoek, want het lijkt ons alleszins het bezoeken waard. Avontuurlijk Portugal! Het zweet stond me op de rug.

Je vindt de Citânia de Briteiros aan de nationale weg 309, ter hoogte van kilometer 55 nabij Briteiros S. Salvador, gemeente Guimarães.

Onze avonturen in Noord-Portugal ook volgen op Social Media? Dan kan via Facebook of Instagram!